Hallo,
Heb hier net een telefoontje gehad van BJZ: of ik erover nagedacht heb zoonlief bij vader te plaatsen, (is vorige week besproken, en volgens hun de beste oplossing). Ik heb gezegd dat ik erover nagedacht heb, maar dat ik het géén goede oplossing vind; dat de hulpverleners die er momenteel bij betrokken zijn het ook geen goede oplossing vinden. Maar ook, dat ik het gevoelsmatig niet kan: er is in het verleden te veel gebeurd, waardoor ik geen vertrouwen in het opvoeden van vader heb. En het verleden is nog tot aan vorige week/2 weken geleden; erg kort dus!
Zijn vriendin, met wie hij net 3 maanden omgaat, en die ‘al’ 3x onze kinderen heeft gezien, zou zoonlief na school opvangen…niet eens hij zelf dus, want hij moet werken!
Ik heb dus ‘nee’ gezegd tegen BJZ; en zij vroeg of ik nu wel wist dat ik tegen een advies inging en of ik er nog eens over wilde nadenken??? Ja, dat realiseer ik me al te goed, maar ik hoef niet meer na te denken! Ik heb geen andere keuze: voor zoonlief is dit gewoon geen goede oplossing, voor dochterlief ook niet. Nu komt er waarschijnlijk een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming. Vreselijk, vraag me af, wat me nog te wachten staat. Ben bang, dat de vader van de kinderen heel kwaad op me is….en me nu misschien nog meer gaat dwarsliggen….
Belde mijn vriend me net op, die vond dat ik te emotioneel gereageerd heb, door mijn wantrouwen in vader uit te spreken. Toch: ik vind dat ik in deze op mijn ervaringen uit het verleden af moet gaan, en niet kan doen, alsof die er nooit geweest zijn…. Als vader in het verleden meer een vader was geweest, die ook regels had gesteld, en anders met de kinderen was omgegaan, had ik graag ja gezegd, maar nu….
Pfffffff, ik weet het even niet!
Groetjes,
Nicole