alweer BJZ...

  • Nicole_1

    Vandaag weer een gesprek bij BJZ gehad; nu om de kinderen mede te delen hoe de situatie ervoor stond.

    Eerst even alleen met de casemanager en vader aan tafel gezeten; vroeg vader wáárom ik er niet mee kon instemmen dat de kinderen bij hem kwamen wonen. Heb ik gezegd, dat het voor zoonlief beter is, dat hij professionle hulp gaat krijgen, dat ik hem dat niet kan bieden, en vader ook niet. Vroeg hij waarom dochterlief dan niet bij hem kan wonen…. Tja, lastige vraag. Heb ik geantwoord, dat ik bang ben, dat zij helemaal gaat ontsporen, als vader geen duidelijke (strengere) regels stelt.

    Tot dusver ging het nog. Echter: de casemanager vond dat de kinderen moesten weten wat er beslist was, en riep de kinderen erbij. Zij heeft de kinderen meegedeeld, dat het (goede) voorstel van BJZ was, om de kinderen bij vader te laten wonen, maar dat ik er géén toestemming voor gaf (Eerlijkheid gaat voor alles volgens haar….); dat zoonlief is aangemeld voor een opname (was zoonlief heel kwaad over!), en dat dochterlief dus ook van mij niet bij vader mag wonen. Dat het nu in handen ligt van de Raad voor de Kinderbescherming; dat ik het belangrijk vindt dat een onafhankelijk orgaan meekijkt naar wat goed is voor de kinderen. Dat laatst heeft ze dan dus wel weer netjes aangegeven.

    Vader is ontzettend kwaad op mij; dochterlief is ook kwaad en teleurgesteld, en zoonlief vraagt zich ook af, waarom ik ‘zo moeilijk’ doe….en met die kinderen kon ik dus naar huis gaan….

    Ik baal hier behoorlijk van; begrijp wel dat eerlijkheid belangrijk is, maar is dat in deze ook wijsheid????

    Nou ja, in elk geval gaat de Raad er zich nu dus mee bemoeien, en dit zal nog zeker zo'n 4-5 maanden gaan duren. Balen, zo'n lange tijd, maar ik hoop dat er wel een goed advies uit gaat komen. En ja, als dochterlief dan wel bij papa kan gaan wonen, hoop ik, dat ik er vrede mee kan hebben, maar ik hoop ook dat er voor zoonlief een goede plaats gevonden gaat worden.

    Zoonlief gaf al aan, dat hij niet opgenomen wil worden, heeft hij geen zin in. Nee, lijkt me logisch, maar ik hoop dat het wel allemaal goedkomt, en dat hij ergens terechtkomt, waar hij zich goed voelt!

    Groetjes,

    Nicole

  • Judith

    Hoi Nicole wat een gedoe allemaal zeg en moet zeggen dat het bjz wel eerlijk is maar niet echt tactvol…..

    Niet echt een leuke situatie, heb nog wel even wat vragen ( je zult het hier vast wel eens gezegd hebben hoor) ben je getrouwd geweest met de vader van je kids en heeft hij ze erkent? Is er een bezoekregeling en allimentatieregeling? Wie heeft het ouderlijk gezag? Dat zijn allemaal belangrijke zaken die mee kunnen tellen….wens je in iedergeval heeeeeel veel sterkte en ga op je eigen gevoel af.

    groetjes Judith

  • Nicole_1

    Hallo,

    Judith, je mag vragen hoor! Nee, tactvol vond ik het ook niet, en ik ging dus met 2 kwade, teleurgestelde kinderen naar huis. Vooral mijn dochter neemt het me heel erg kwalijk, dat zij ‘door mij bij haar vader wordt weggehouden’, maar ze zal het dus zeker nog een aantal maanden met mij moeten doen….

    En zoonlief wil zeker niet opgenomen worden…..of hij me dat kwalijk neemt? Ik weet niet hoe iemand met autisme dat blijft voelen….

    Ja, ik was inderdaad getrouwd met de vader, ben nu sinds 8 jaar van hem af. Officieel is er geen bezoekregeling meer, sinds 4 jaar; maar 2 jaar geleden hebben we die zelf toch weer ingesteld. Helaas is het ook vanaf die tijd slechter gegaan: vader laat duidelijk aan de kinderen merken, als zij klagen over de regels thuis, dat die regels in zijn ogen ook te streng zijn. De kinderen zetten zich dus, gesteund door hun vader, af tegen mij….

    Hij betaalt ook kinderalimentatie, maar die staat eigenlijk overal los van. Zelfs als ze bij hem gaan wonen, zal het zo zijn, dat hij geen alimentatie meer hoeft te betalen, maar zal het ook niet zo zijn, dat ik wél moet gaan betalen.

    Hij wil de kinderen trouwens opvangen samen met zijn nieuwe vriendin (3 maanden relatie, zij mag na school de kinderen opvangen tot 18.00 uur!). Ik vind dat niet gezond, misschien weet zij niet eens dat zoonlief autisme heeft, laat staan wat haar te wachten staat, maar BJZ vond het een grandioos voorstel van papa! Nou ja, ik vind dus echt dat de Raad voor de Kinderbescherming hier maar naar moet kijken….ik vind het géén goed voorstel; wil gewoon het beste voor de kinderen. Als blijkt dat dit tóch bij vader is, dan moet het maar zo zijn!

    Groetjes,

    Nicole

  • marco den Haan

    Hoi Nicole,

    Zoals altijd moet het eerst fout lopen voordat er geluisterd word. Ik hoop echt voor

    jou dat de kinderbescherming dit alles nog op een juist spoor kan krijgen.

    Ik ben het volledig met je eens dat een “vreemde”( vriendin van vader in dit geval)

    geen goede opvang is , en zeker niet voor een kind met autisme.

    In ieder geval sterkte

    Groeten

    Marco

  • Gerda_H

    Hoi, Nicole.

    Heb je al eens contakt gehad met en advocaat over deze situatie? Dat lijkt me voor jou en de kisd eigenlijk wel belangrijk. Mijn oudste dochter(inmiddels al 9 jaar getrouwd), is uit huis geplaatst geweest, en de raad voor de kinderbescherming maakte de ene fout na de andere. Ik heb toen ook een goede advocaat in de handen genomen,en na 3 lange jaren knokken,hebben wij haar weer thuis gekregen.

    Het is nu vervelend voor jwe kinderen,dat ze jou niet begrijpen. Je kunt het beste proberen om hun duidelijk te maken dat jij het beste wilt voor hun,omdat je zoveel van ze houdt. En dat je daarom deze beslissingen hebt genomen. Op dit moment zal het misschien niet zoveel helpen,maar op den duur gaan ze toch inzien dat jij handelde uit liefde voor hun.

    Ik wens je heel veel sterkte.

    Groetjes Gerda

  • Daan

    Nicole…

    mocht het zover komen dring er dan bij de raad voor kinderbescherming op aan dat er eerst een draagkrachtonderzoek gedaan wordt naar de vader en zijn vriendin… Dit houdt in dat er onder begeleiding van buro jeugdzorg gekeken wordt of de vader en zijn vriendin in staat zijn om voor de kinderen te zorgen…

    Zorg ervoor dat je bij evaluaties (als het zover komt) op papier krijgt hoeveel tijd BJZ daaraan heeft besteed… en dan niet in de vorm van telefoontjes en het schrijven van verslagen, maar daadwerkelijk tijd in het gezin…. om te zien of het gaat ja of nee….

    het is een heeele vervelende situatie en ik weet uit ervaring (met een pleegkind) hoe slopend het kan zijn.

    Het lijkt me zo wie zo verstandig dat je de hulp van een advocaat in gaat schakelen….ik weet dat er juridisch heel veel haken en ogen aan dit soort situaties zitten en zeker ook een aantal die jou heeeel sterk in je schoenen laten staan…..

    succes

    groet Daan