autisme.startpagina.nl

meer te weten komen...

  • Anonymous avatar

    Chantal

    Beste allemaal,

    vanaf vandaag wil ik ook graag informatie met jullie delen over asperger. Van onze oudste zoon van 6 jaar weten we sinds juli dat hij asperger ‘heeft’. Al sinds hij heel klein is, heb ik als moeder gevoeld dat hij anders was dan andere kindjes. Vooral omdat een aantal van mijn vriendinnen ook zoontjes in dezelfde leeftijd hebben. Natuurlijk is elk kind anders, maar als moeder voel je dat. Toen hij in groep 1 begon, begon het ook de juf op te vallen. Hij duwde en trok aan andere kindjes en als een kindje iets gebouwd had, stootte hij het weer om. Ook voelde hij zich niet aangesproken als er tegen de hele klas werd gepraat. Dat gold dan niet voor hem. Verder wilde hij veel aandacht van de juf (op schoot, tegenaan hangen). In groep 1 is er toen verder echter geen actie ondernomen, maar ben ik op het internet wel op zoek naar herkenning gegaan. Toen al kwam ik op asperger, maar vond dat niet alle kenmerken voor hem golden. Vanaf groep 2 ging het eigenlijk beter, maar de juf wilde uiteindelijk toch onderzoek. Via het SOM is hij onderzocht en blijkt hij bovengemiddeld intelligent en symptomen van asperger te hebben. Nu zit hij in groep 3 en na 6 rustige beginweken is hij weer ‘terug bij af’; hij duwt, trekt, plukt aan de andere kinderen, krast door zijn werkjes, kan niet rustig op een stoel blijven zitten, wil bij de juf op schoot etc. etc. We krijgen goede begeleiding vanuit het SOM en school, maar ik ben toch op zoek naar herkenning van andere ouders van kinderen in dezelfde leeftijd als mijn zoontje. Wat doen zij wel en wat niet? Tips zijn erg welkom. Ik voel me vaak radeloos, want het is eigenlijk zo'n lief en leuk joch, maar soms zo lastig om mee om te gaan.

  • Anonymous avatar

    marco den Haan

    Hoi Chantal,

    ik ben Marco en vader van Matthijs van 8, die ook asperger heeft. al op de peuterspeelzaal is er gezegd dat er iets met hem was en dat er eens naar gekeken zou moeten worden omdat hij niet meedeed met de rest.

    Na 2 onderzoeken van het Riagg werd al van Asperger gesproken, maar hij was nog een twijfelgeval.

    Op het reguliere onderwijs is duidelijk geworden dat het niet handig was om hem daar te handhaven ,omdat er teveel prikkels waren. Ook kregen wij het gevoel dat M. gepest werd, al werd dat ontkend door de juf. Hij zou dus voor niets kinderen met een schep hebben geslagen. Ook ging hij( hij tekende vanaf 2.5 jaar al gedetaileerd) meer krassen ipv. tekenen en raakte snel in paniek.

    Nadat via het Triversum is vastgesteld dat Matthijs Asperger had, zijn wij overgestapt naar het spec. onderwijs, wat een opluchting was. Al heeft het een jaar geduurd om alle blokkades van regulier onderwijs weer op te breken. Het schijnt zo te zijn dat Aspergers meer contact maken via duwen en trekken dan via spreken omdat er toch een vorm van sociale emotie wordt ontbeerd. Matthijs is ook geen stilzitter, maar het gaat steeds beter. Na het eten vraagt hij of hij van tafel mag en wacht tot we klaar zijn als dit nog niet mag.

    Hopelijk is het “gedrag” van jouw zoon maar tijdelijk. toch is het mogelijk dat het aan de samenstelling van de klas ligt( te groot, veel andere,nieuwe kinderen)

    Groeten van Marco

  • Anonymous avatar

    Chantal

    Marco,

    bedankt voor je bericht. Het doet toch goed om te lezen dat er herkenning is. Eerlijk gezegd hoop ik vurig dat onze zoon wel in het reguliere onderwijs zich kan handhaven, maar moet ook toegeven dat we ons nog niet verdiept hebben in de mogelijkheden van speciaal onderwijs. Het enige wat ik daar nu als voordeel van zie, is dat er in kleinere groepen gewerkt wordt. Waar ik bang voor ben, is dat daar kinderen zitten met allerlei gedragsproblemen en dat dat geen goed voorbeeld voor hem is. Maar dat kan ook een stigma zijn natuurlijk.

    Hopelijk is het inderdaad een tijdelijke fase, maar ik heb wel het gevoel dat de groepsindeling niet zo goed voor hem is. De begeleiding van de juffen in ieder geval is wel super, dus we wachten maar af.

    Groet.

  • Anonymous avatar

    marco den Haan

    Hoi Chantall,

    Waarschijnlijk weet je het volgende al, maar ik schrijf het toch maar op. Voor

    kinderen is het altijd belangrijk dat ze voldoende rust hebben (,wat er nogal eens inschiet ). Ik merk het bij Matthijs als hij te laat naar bed is gegaan, dan is hij de volgende dag prikkelbaarder dan normaal. Een vast patroon van de dag is ook aan te bevelen. een vaste tijd opstaan,wassen ,aankleden,ontbijt etc, zodat er altijd duidelijk is wat er gaat gebeuren. soms zijn onverwachte dingen niet tegen te houden, maar daarna moet wel weer het “ritme” worden aangehouden.

    Ook hebben wij de keuze gemaakt om biologisch te gaan eten , zodat er in ieder geval geen kunstmatige zoet-geur en kleurstoffen in het eten of drinken zit, wat weer een negatieve werking KAN hebben op het gedrag van kinderen.

    Voor onze zoon helpt dit zodoende dat wij hem geen medicijnen hoeven te geven

    en hij is m.i. minder vaak ziek( als ik het gemiddelde een beetje aanhou).

    Groeten

    Marco

  • Anonymous avatar

    Chantal

    Hoi Marco,

    De regelmaat waarover jij het hebt, proberen ook wij zoveel mogelijk erin te houden. Maar dat gaat niet altijd. Bv. afgelopen weekend was erg druk met diverse feestjes etc. Dat merk je dan vanochtend weer helemaal aan hem. Maar ik vind ook dat we er niet te strikt mee om moeten gaan, het is zoeken naar zijn en onze grenzen en dat gaat in de thuissituatie eigenlijk wel goed.

    Vandaag gesprek gehad op school met IB, SOM, juffen en de RT. Conclusie: toch meer structuur voor hem, meer complimenteren ipv straffen, observatie en eventueel rugzakje aanvragen. Heeft jouw zoontje een rugzak? Zo ja, wat zijn daar voor jullie de voor- en nadelen van?

    Verder senso motorische training, ken je dat?

    Groet.marco den Haan schreef:

    >

    > Hoi Chantall,

    >

    > Waarschijnlijk weet je het volgende al, maar ik schrijf het

    > toch maar op. Voor

    > kinderen is het altijd belangrijk dat ze voldoende rust

    > hebben (,wat er nogal eens inschiet ). Ik merk het bij

    > Matthijs als hij te laat naar bed is gegaan, dan is hij de

    > volgende dag prikkelbaarder dan normaal. Een vast patroon van

    > de dag is ook aan te bevelen. een vaste tijd opstaan,wassen

    > ,aankleden,ontbijt etc, zodat er altijd duidelijk is wat er

    > gaat gebeuren. soms zijn onverwachte dingen niet tegen te

    > houden, maar daarna moet wel weer het “ritme” worden

    > aangehouden.

    >

    > Ook hebben wij de keuze gemaakt om biologisch te gaan eten ,

    > zodat er in ieder geval geen kunstmatige zoet-geur en

    > kleurstoffen in het eten of drinken zit, wat weer een

    > negatieve werking KAN hebben op het gedrag van kinderen.

    > Voor onze zoon helpt dit zodoende dat wij hem geen medicijnen

    > hoeven te geven

    > en hij is m.i. minder vaak ziek( als ik het gemiddelde een

    > beetje aanhou).

    >

    > Groeten

    >

    > Marco

  • Anonymous avatar

    Sabine

    Hoi Chantal,

    Ik kijk al heel lang mee op dit prikbord, maar heb nog nooit iets geprikt!:)

    Maar jouw verhaal klinkt me zo bekend in de oren dat ik toch even wilde reageren. Ik moet zeggen dat mijn zoon (net 6 jaar geworden en vervroegd over gestapt naar groep 3) nog geen “definitieve” diagnose heeft. Heeft kenmerken van vanalles en nog wat zodat hij voorlopig de diagnose AS en ticstoornis heeft en hoofbegaafd bleek. Zelf denk ik sterk richting Asperger/ADHD, maar ik ben geen expert:) Maar als ik jouw verhaal lees en dan met name over het contact zoeken middels ongewenste aanrakingen, herken ik het precies. Ook Jesse kan niet gepast reageren en heeft eigenlijk van meet af aan problemen in de klas, kan zomaar uitvallen, krabbelen, knijpen, duwen etc.

    Inmiddels is hij dus een aantal weken in groep 3 (kleine klas met 19 leerlingen) en dat ging aanvankelijk super! Maar ik zie nu helaas langzaam weer wat van het “oude” gedrag terug komen en houdt mijn hart vast (want ik hoopte zo dat deze positieve verandering langdurig een gunstig effect zou hebben in zijn gedrag naar anderen toe). Want dit is eigenlijk het enige waar ik moeite mee heb, dat hij anders is vind ik prima. Wat je ook zegt, ook mijn zoontje is echt een heerlijk ventje:).

    Verder heeft mijn zoontje sinds een paar maanden fysio tbv Sensorische Integratie (spierspanning, aanraking, grove motoriek, etc.). Ik weet niet of dat hetzelfde is?

    Helaas kan ik je geen tips geven (behalve de gebruikelijke, structuur, regelmatig etc.). Ook ik ben nog volop zoekende.

    Maar mocht je nog een vrij uurtje hebben, ik heb ook een site gemaakt over onze zoektocht in deze. Hij staat op de autisme.pagina.nl onder persoonlijke sites: Help mij mijn kinderen helpen. Misschien dat je wat dingen hieruit herkend?

    Sterkte met alles!

    groetjes,

    Sabine

  • Anonymous avatar

    marco den Haan

    Hoi Chantal,

    Ik ben het met je eens dat niet alles even strikt moet, maar in een aantal gevallen isdat wel het beste. We proberen om alles zo duidelijk mogelijk te houden ,anders

    is matthijs in paniek. Dit duurt (gelukkig)steeds korter en minder hevig dan voorheen, maar ik kan de regelmaat niet loslaten( ook voor mezelf niet).

    onze zoon heeft geen rugzak, we hebben geen PGB of TOG . Mocht de school toch vinden dat een rugzak nodig is, wordt dit aan ons doorgegeven , zodat wij dit kunnen aanvragen. Ik weet niet of er voor of nadelen aan een rugzak zitten, maar wat ik heb gehoord kan de school meer toegespitst onderwijs geven .

    Daarnaast moet je altijd datgene doen waarvan jij denkt dat goed is voor je gezin, omdat (bijna)alle situaties anders zijn .

    Groeten

    Marco

  • Anonymous avatar

    Chantal

    Sabine,

    bedankt voor je erg prettige berichtje. Ik ga binnenkort zeker op mijn gemak jullie site bekijken en lezen.

    Volgens mij is de ‘training’ van jouw zoontje inderdaad vergelijkbaar met wat onze zoon gaat krijgen. Ben me nu volop aan het oriënteren op de mogelijkheden.

    Bij ons zoontje ging het in groep 3 aanvankelijk ook supergoed, er was eigenlijk niets aan de hand. Maar naarmate hij meer ‘gewend’ bleek, leek het achteruit te gaan. En in die fase zitten we nu, hij scheurt werkjes van andere kinderen stuk en heeft gisteren bij een klasgenootje heel hard in zijn kruis getrapt. (nooit eerder heeft hij kinderen bewust pijn willen doen, dat lijkt nu ook een ommekeer) De kinderen beginnen gewoon bang van hem/zijn uitspattingen te worden. En dat baart me echt heel veel zorgen. Ik vind het ook niet erg dat hij ‘anders’ is, ieder kind heeft namelijk wel iets bijzonders, zal ik maar zeggen. Maar dit gedrag gaat ertoe leiden dat de kinderen hem straks gaan negeren ofzo, en dat doet pijn als moeder.

    Thuis gaat het eigenlijk altijd wel (redelijk) goed en merk ik dat hij zich veel relaxter voelt. Op school komt er, zodra hij zijn jas ophangt, meteen een spanning bij hem opzetten. Hopelijk is het inderdaad een fase en komt hij straks weer lekkerder in zijn vel te zitten door die senso-motorische training.

    Groet,

    Chantal