uitslag onderzoeken

Roos72

14-12-2007 14:35

Na 3/4 jaar wachten mochten wij eindelijk ons verhaal doen en onze hulpvraag neerleggen bij de Bascule in Amsterdam.
Wij weten al bijna 7 jaar dat er ‘iets’ met onze zoon is, maar zij kunnen dat ‘zien’ in 2 gesprekken met de ouders, 2 observaties van hem en uiteraard de schoolverhalen. Ben heel benieuwd.
Woensdag komt het nagesprek wat zij denken. Ben 1 brok zenuw, want het verlossende antwoord is in geen enkel geval leuk.
Stel ze hebben niets gevonden en het ligt aan de opvoeding; wat moeten we dan?
Stel ze hebben gevonden dat hij een autisme aanverwante stoornis heeft, dan blijft hem dat zijn hele leven achtervolgen.
Eigenlijk blijf ik hopen op een sociaal/emotionele ontwikkelingsachterstand die hij ‘gewoon’ weer kan inlopen, maar het kan bijna niet.
pfffffff, was het maar vast woensdag!
Carla uit Amsterdam

14-12-2007 19:37

Hoi Roos
Heel spannend allemaal.Ik heb zelf een zoon van 7 jaar met PDD NOS en wij hebben ook het hele traject bij de Bascule in Amsterdam doorlopen.
Wij kregen de diagnose toen hij 5 jaar was. Het was inderdaad een hele schok toen wij te horen kregen dat het PDD NOS was. Natuurlijk wisten wij allang dat er iets mis was maar toch komt het hard aan.
Het lijkt wel of je door een soort rouwproces heen moet; veel verdriet, soms ontkenning,vaak boosheid en na een tijdje de aanvaarding.
Het blijft tenslotte toch je kind waar je veel van houdt en samen moet er iets goeds van maken. Natuurlijk gaat het hier ook wel eens mis maar we zijn ook heel vaak trots op ons mannetje.
Veel sterkte woensdag en laat ons even weten hoe het is gegaan.
Carla uit Amsterdam
Sylvia

14-12-2007 20:02

Hoi Roos,
Ik begrijp helemaal wat je bedoeld, wij wisten ook altijd dat er “iets” was en uiteindelijk na 2 jaar aangekloot te hebben zijn we na onderzoeken in Fornhese Almere er afgelopen maandag achter gekomen dat het syndroom van Asperger is. Aan de ene kant heel blij dat er iets uitkomt, aan de andere kant is het heel definitief en heeft je kind het label waar je eerst op hoopte en nu toch een beetje angstig voor bent.
Ik vind het allemaal heel spannend en 8 januari hebben we een vervolg gesprek over hoe nu verder. Zelf heb ik het idee dat ik er nog heel weinig vanaf weet allemaal en hoopte via dit Forum informatie te kunnen krijgen die ik ook heb gekregen van heel veel lieve mensen. Alleen de eerste reactie was effe schrikken dat had ik dus totaal niet verwacht.
Roos laat je inderdaad maar niet afschrikken door zo'n raar bericht, ik heb ook heeeeel veel lieve berichten gekregen waardoor je toch weer effe een opkikker krijgt dat er ook nog mensen zijndie je wel begrijpen.
Heel veel sterkte woensdag, en laat nog iets van je horen want ik ben reuze benieuwd…
Grtz, Sylvia
Roos72

14-12-2007 20:22

Carla en Sylvia,
Bedankt voor jullie meelevende berichten. Ook al neemt het de oorzaak niet weg, maar het is wel fijn te horen/lezen dat er meer mensen zijn die tegen muren aanlopen. Nu lijkt het alsof je alleen bent en niemand begrijpt het gedrag van mijn grote kanjer.(ook wij(nog) niet, maar daar hopen we vanaf woensdag door de Bascule achte te gaan komen)
wim

14-12-2007 21:13

ik begrijp wat je bedoelt het is nog wel even spanend, wat gaat het worden woensdag?
Een ding is me wel op gevallen, met een diagnose gaan er wel makkelijker deuren voor je open en word je ook serieuzer genomen bij verschillende instanties.
Ik heb het al eens eerder gezegt: alleen door de diagnose zal je zoon niet veranderen die blijft gewoon dezelfde. Dat heb ik toen der tijd mijn dochter ook voor gehouden. Ze vond het namelijk wel een beetje eng allemaal.
Can

15-12-2007 13:36

Inderdaad, dat zeiden ze ook tegen mij hier, je kind blijft dezelfde lieve dochter of zoon, wel of geen diagnose!!! Laat dat een schrale troost zijn!
Sterkte er mee, het is niet niks om zo'n tijd in spanning te moeten zitten.
Bewust of onbewust ben je er erg mee bezig en soms snapt de omgeving dat niet allemaal. Met diagnose sta je wel sterker alhoewel sommige mensen dat zien als een soort van excuus voor het gedrag van zoon of dochterlief….
Op den duur leer je wel onderscheid te maken aan mensen waar je wel wat aan hebt of niet.
Sterkte
groetjes
Can
sassie

15-12-2007 16:53

Wij hebben de diagnose van onze zoon nu ruim een jaar geleden gekregen. Ik herken je gevoelens heel goed. Aan de ene kant hoop je nu zeker te weten wat er is en aan de andere kant is het pijnlijk om te horen. Nu zo'n uitslaggesprek zal je een heel proces van rouw/ verdriet/ opluchting doorlopen. Maar bedenk je steeds dat er aan jouw kind niks is verandert door het etiketje dat ze nu op hem/haar hebben geplakt. Het is en blijft jouw unieke schatje !!!!!! Veel succes woensdag, ik stikte destijds ook van de zenuwen, en je bent welkom hier hoor!!!
Sassie
Roos72

15-12-2007 18:41

Tjonge jonge. Al gun je het niemand, ik vind het wel fijn om hier te lezen dat je echt niet de enige bent. THNX
En die blikken; inderdaad, toen ik hem van de week uit het zwembad pikte omdat hij echt ontzettend andere dingen deed en de anderen echt stoorde maaide hij woest om zich heen, wilde mij bijten EN dan al die blikken van de andere mensen.pffffffffff Maar ook dat mensen/kinderen gewoon zeggen dat het een onopgevoed/vervelend jongetje is. grrr mag ik er dan bij vertellen dat ik mijn uiterste best doe, maar dat het niet doorkomt en dat hij er niets aan kan doen?
Lang dacht ik dat het aan de opvoeding lag, ik wil mijn kids zo graag vrijer opvoeden dan ik zelf ben opgevoed, maar helaas hij heeft die strakke lijnen nodig en dan NOG…..
Helaas voor zijn kleine zusje dat de strengere regels dan ook voor haar gelden.
judith

15-12-2007 20:44

Roos als jij al zolang doorhebt dat er iets mis is met je zoon hoef je je echt geen zorgen te maken dat er iets in de opvoeding niet goed is hoor…….en ja het valt niet mee een diagnose….bij ons bij de tweede hebben we toch iets van YES gehad omdat ik het ook al zolang doorhad maar de hulpverlenende instantie bleef maar volhouden dat het aanstellerij was……..en dat enthousiaste Yes was niet zozeer vanwege de diagnose maar wel om het feit dat ik al die jaren gelijk had gehad……..en zoals andere ook al zeggen met of zonder “stempel” mij zoon was daar niet anders door alleen een diagnose maakt het soms wat makkelijker bij de hulpvraag……….
groetjes Judith
Mam van 2 autiboys.
sassie

15-12-2007 23:10

Hoi Roos,
Ja die blikken, daar zal je echt lak aan moeten hebben!!!! Weet je : Als onze kinderen zich in andermans ogen misdragen, is dat eigenlijk van hun een hulpvraag . Misschien helpt die gedachte je. Ik vond het ook vervelend dat mensen dan zo keken als hij me sloeg/gilde of beet. Maar inmiddels heb ik een hoop bijgeleerd over hoe ik hem kan helpen en gaat het steeds beter en komen dit soort akkefietjes steeds minder voor. Ik heb heel veel gehad aan het boek van Colette de Bruin: Geef me de vijf.
Nogmaals: Jij moet inderdaad alleen of met je man jouw kind opvoeden maar echt er zijn heel veel ouders in dezelfde situatie, die wetenschap geeft steun, vind je niet!!!
Sassie

uitslag onderzoeken

Roos72

Carla uit Amsterdam

Sylvia

Roos72

wim

Can

sassie

Roos72

judith

sassie