Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
gaby
je vorige diagnose is te oud???
mijn diagnose is gesteld toen ik 10 jaar oud was. en dus al 10 jaar oud…
overgens vind ik asperger en pdd-nos helemaal nie zo op elkaar lijken…
Hallo Coby,
Ik kan me voorstellen dat het je duizelt, met alle info die er nu op je afkomt. Ik ken dat gevoel precies, toen bij mijn zoon de diagnose werd gesteld.
Nu kunnen wij wel in het wilde weg allerlei informatie op je loslaten, maar dan zie je straks helemaal door de bomen het bos niet meer.
Neem er de tijd voor. Ga er af en toe eens een uurtje voor zitten om informatie op te zoeken over asperger. En heb je dan nog vragen, schroom niet om ze hier te stellen.
groetjes, Frieda
Hoi Cobie,
iedereen die hier prikt heeft op een bepaalde manier te maken met ass (autistische spectrum stoornis). En iedereen heeft een bepaalde acceptatie door moeten maken. Daarom snapt een ieder hier wat je nu zo ongeveer moet voelen en wat er door je heen gaat. Misschien niet precies. Maar in de grote lijnen toch.
Om de diagnose een plekje te geven en daarna de ass in je kind te accepteren, daar gaat geruime tijd over heen.
Laat het rustig tot je komen. Het zal een best pittig jaar voor je en voor je zoon worden. Want het is niet makkelijk. Maar goed op een gegeven moment komt er een berusting, en dat is fijn.
Als je vragen hebt, boos bent of gewoon even wat aan ons allen wilt vertellen, weet dat je welkom bent. Prik hier maar rustig op los. Wij zullen proberen om jullie heen te staan. Sterkte!
Mijn zoon is 5 en kreeg vorig jaar pasen de diagnose pddnos en adhd. Het gaat momenteel goed met ons. groetjes Marijke
hoi bedankt voor je reactie,deze doet mij goed ,alleen al t gevoel dat mensen,ik ken ze niet in mijn naaste omgeving,snappeN!!!!!!!!!,WAAR JE T OVER HEBT .
mijn zoon is hoog begaafd(iq bijna 130)ps niet voor mij hoor/doe maar gewoon dan ben je gek genoeg zeg ik wel eens.ff voor de record ik ben mij bewust van de ongewone situatie ,veel mensen beleven mijn kind als ongewoon daar heb ik al mee leren leven.ik ben tenslotte al 7 jaar zijn moeder en beste vriendin zoals hij zelf zegt(hihi).dat terzijde is de diagnose ,na 2jaar onderzoekwel een opluchting
maar nu komt voor mij ook t moment om beslissingen te maken over zijn toekomst en indirect de mijne dat vind ik op t moment erg moeilijk vandaar dat ik hier ben.op t net9ZOEKENDE NAAR HERKENNING EN KENNIS.bedankt voor de ractie zodat ik hoppelijk mijn eerste gevoel van onmacht en frustatie kan uiten een lege moeder,zoals mijn moeder t omschrijft t is heel onwerkelijk waar ik mij nu in bevind. sorry voor t gaotische verhaal mischien wel herkenbaar voor sommige MOEDERSvanspeciale KINDEREN. groetjes cobie
Hoi Cobie,
Welkom op dit forum!!
Ik ben zelf vader van een Asperger van 9( diagnose in 2003) dus ben al
even bezig met dit fenomeen.
Wat m.i. het meest belangrijk is voor onze zoon is duidelijkheid en regelmaat.
Dit heeft ons leven in grote mate gestructureerd .
Onze zoon heeft ook een hoog iq en is zeer geinterreseerd in alles wat met
techniek en electra te maken heeft, maar heeft het moeilijk met de sociale vaardigheden wat een kenmerk is van dit syndroom.
Als je Asperger intikt op welke zoekmachine dan ook kom je een eind, maar
op de sites van de NVA, deze site of die van stichting MEE of Stichting Balans
kun je ook een hele hoop over Asperger te weten komen.
Veel succes
Groeten Marco
