Hallo,
ik ben sinds kort inval begeleider bij een groep gehandicapte mensen waarbij meerdere bewoners last hebben van autisme.
De groep functioneert op een nivo van ca 3 tot 6 jaar.
Heeft iemand hier ervaring mee en zou die wat tips kunnen geven over benadering en manier van bejegenen.
Mischien stel ik de vraag wat omslachtig maar ik wil leren hoe ik op een goede manier met deze mensen om kan gaan.
Alvast bedankt voor de tips
Je hebt gelijk Ingeborg door te stellen dat iedereen een plan van aanpak heeft maar je moet eerst iets meer van autisme weten om het plan van aanpak te snappen.
Voorbeeld als ik niet snap dat deze mensen een stuk veiligheid zoeken en ik kan ze dat bieden door hun hand vast te houden mocht ik dat niet weten zal ik ze door hun op dat moment drukke gedrag eerder afwijzen.
Dat is de reden om mijn vraag neer te leggen.
Groetjes
Rick MattemanIngeborg schreef:
>
> Hallo Rick.
> Ik begrijp je vraag niet. Op een groep heeft ieder bewoner
> toch een plan van aanpak?? Een eigen methode van omgaan? Daar
> moet je maar eens in gaan verdiepen of aan je collegas
> vragen. Zelf werk ik ook op een groep, met kinderen.
> Ingeborg.
Hoi Rick,
Lees het boek van Colette de bruin eens: Geef me de vijf.
Verder vind ik het wel raar dat jij, die tenslotte hier zelf toegeeft niet genoeg van autisme te weten om een plan van aanpak goed te snappen, bent aangenomen om met autisten te werken die op een leeftijd van 3-6 jaar oud functioneren, wat toch niet makkelijk is.
Dit komt misschien erg onvriendelijk over maar ik zou het niet prettig vinden als mijn zoon ergens terecht komt waar er niet genoeg kennis is om hem goed te begeleiden.
Begrijp je vraag trouwens heel goed: Jij wilt je best doen meer kennis te verkrijgen en zodoende je werk goed uit te kunnen voeren en dat is hartstikke fijn! Wens je veel succes op je nieuwe baan!
Sassie
Ik snap je punt heel goed, maar er zit meer achter.
Er zijn bepaalde doelgroepen waar heel moeilijk begeleiders voor te vinden zijn.
De doelgroep met specifieke begeleiding wordt groter, maar het aantal ervaren begeleiders niet.
Dan liever iemand die minder ervaring heeft en nog veel kan leren, dan geen begeleiding op de groep. Deze meneer kan uitgroeien tot een hele goede begeleider. Nogmaals, ik begrijp je punt heel goed. Zou hetzelfde hebben, maar vaak hebben de bewoners er minder “last” van dan de ouders/verzorgers.
@Rick
Prik door het feit heen dat het volwassen mensen zijn. Ze zijn gebaat bij korte en duidelijke instructie. Ze functioneren immers op peuter niveau.
Werk met pictogrammen bijv. Visualiseren van wat verwacht wordt.
Als ze een pictogenda hebben. Gebruik deze en wijs ze erop.
Niet in discussie gaan. Kunnen ze niks mee.
Probeer je in te leven. De wereld is overweldigend voor hun. Dat maakt bang. Door ze bij hun programma te houden biedt dat veiligheid/duidelijkheid. Zij ontlenen dat aan jou. Ben jij niet veilig, dan gaan ze dmv gedrag op zoek naar veiligheid/duidelijkheid.
Houd je aan gemaakte afspraken. Kom liever twee minuten te vroeg dan 1 minuut te laat.
Laat merken dat je ze serieus neemt en luistert, maar houd zelf de regie. Heel vaak zit er een kern van waarheid in hun verhaal. Ze zijn gehandicapt, maar niet achterlijk. Ze zitten vaak al zolang in de hulpverlening/instellingen dat zij ook nog eens de ervaringsdeskundigen zijn.
Liegen kunnen ze niet, dus als ze iets zeggen, kan je ervan uitgaan dat ze gelijk hebben. Daarnaast hebben ze vaak een zesde zintuig. Trek dat niet in twijfel.
Voorstructureren. Zeg wat je verwacht. Tot 16.00 ga je televisie kijken en dan kom ik bij je. Tijdsbesef hebben ze vaak niet. Willen ze bv boodschappen doen en je maakt daar een afspraak voor over 3 dagen. Doe dit dan alleen als die afspraak nagekomen kan worden. Kan je het niet nakomen, dan krijg je dat onherroepelijk terug.
Het staat nu heel zwart wit natuurlijk en er zijn best nuances mogelijk. Hierin zal je als begeleider je weg moeten vinden. Zij moeten jou leren kennen en jij hun.
Iedereen heeft een eigen ik. Wat bij de 1 werkt, hoeft niet bij de ander te werken.
Probeer steeds weer te analyseren wat er gebeurt en bespreek met je collega's.
Stel jij komt 2 minuten te laat om te gaan wandelen en de bewoner gaat slaan en schelden. Jij wordt boos om dat gedrag en de bewoner gaat alleen maar meer uit het dak waar jij weer op reageert. Bedenk dan waar het begonnen is. Jij komt te laat en de bewoner gaat slaan/schelden. Gelijk heeft die persoon. Jij komt je afspraak niet na. Boos worden is dus onterecht in zijn/haar beleving. Durf dan ook rustig toe te geven dat je te laat bent, maar dat jullie nu gaan wandelen.
Ik hoop dat je er iets aan hebt. Het is een geweldige doelgroep.
Ps; Ik werk zelf in de SGLVG.
Anna,
Tuurlijk is een begeleider die nu nog niet zoveel weet maar grote potentie heeft beter dan geen begeleiding hebben! Maar in de periode dat die nieuwe begeleider kennis vergaart, maakt hij/zij wel fouten ten koste van de bewoners/clienten, fouten die best wel gevolgen kunnen hebben.. Ik vind dat ouders daar best boos om mogen zijn. Jij schreef dat bewoners er vaak minder last van hebben dan de ouders maar kom op : Het is toch logisch dat ouders zich hierover druk maken, ik krijg heel vaak de indruk dat wij als ouders maar lastig gevonden worden. Begrijp dat het moeilijk kan zijn goed personeel te vinden maar als ouder wil je meteen al het beste en dat is jammer genoeg vaak niet haalbaar. Dat frustreerd enorm, je staat als ouder zo machteloos. Als ouder zijnde van een autistische zoon heb ik wel geleerd dat je een lange adem moet hebben…..
Mijn zoon woont thuis maar op de logeeropvang heb ik een soort van begeleiding getroffen die niet genoeg kennis had en niet de wil om er energie in te steken, mijn zoontje had er wel degelijk erg last van en wij ook! Maar goed dat is nu opgelost: Hij gaat naar een veel betere opvang straks
Verder gaf je goede tips!
Heel herkenbaar ook die situatie van dat te laat komen…….
Sassie
Het is wel zo dat er veel vraag naar hulpverleners/verzorgenden is. Dan kan je niet verwachten dat iemand, van wie je WEL mag, nee MOET verwachten affiniteit met de doelgroep te hebben, alles over autisme weet.
Ook toen ik op een PG-afdeling ging werken wist ik ook niet zo heel veel van evt. aanpak van deze groep. Aldoende leert men in het werkproces. Als je je maar wilt verdiepen in de mens waar jij verantwoording voor hebt.
Ik vind het hartstikke goed dat Rick zich hier op het forum, en ws. ook wel via andere wegen, zijn kennis wil vergroten.
Ik snap best heel goed dat er veel mis gaat omdat begeleiders niet adequaat op dingen inspelen. Geef daarom Rick het voordeel van de twijfel………hij wil zich graag verdiepen in de mensen die hij gaat begeleiden en daar is er niet één hetzelfde. Hij zal zijn weg moeten zoeken binnen deze doelgroep ook met handvatten zal ieder individu een persoonlijke aanpak nodig zijn.
Binnen het autistisch spectrum is ook geen autist gelijk. Zo is mijn mannetje heel extravert (op zijn manier) terwijl een ander zeer in zichzelf zit opgesloten……….
Succes Rick!
Groetjes, Ammie
Tuurlijk wil je als ouder het beste voor je kind.
Ik wil als begeleider het beste voor mijn bewoners.
Maar bekijk het eens van de kant van de begeleiders. Ook voor hen heeft het gevolgen. Ook hun veilige wereld met de bewoner(s) wordt verstoord. Soms lijkt het zelfs of je er een bewoner ipv collega bij hebt. We zullen het wel met elkaar moeten rooien.
Ik vind sommige ouders ook lastig. Net zoals niet alle ouders wat mij hebben.
We blijven allemaal mensen en je hoeft niet met iedereen dikke vrienden te zijn.
We handelen allemaal naar eer en geweten om een zo veilig mogelijke wereld te creëren voor onze autistische medemens.
Ook ik zit er weleens naast ook al heb ik jaren lang ervaring.
Als ouder zit ik er ook weleens naast. Allemaal leermomenten.
Waar mensen werken worden missers gemaakt.
In het werken met autisten is dat niet anders.
Oorzaak, gevolg.
Als men er maar van leert. Perfect bestaat niet. En gelukkig maar. Werd mooi saai dan.
Als ik denk het trucje gevonden te hebben, bedenkt de bewoner wat anders. Het is steeds opnieuw uitvinden en meegroeien. Daarnaast is het natuurlijk niet alleen de begeleider die voor onduidelijk zorgt. Er kunnen plotseling veel nieuwe mensen op het terein komen. oma kan overleden zijn. Geeft prikkels. Het is dan aan de begeleider dit op te lossen met de bewoner. Maar het hoofd van een bewoner kan inmiddels wel zo vol zitten dat het moeilijk achterhalen is waar het vandaan komt. Dat vergt wel even iets. Of je nou jarenlang ervaring heb of niet.
Daarbij vind ik dat nieuwe begeleiders met minder ervaring ook een toevoeging kunnen zijn. Ervaren begeleiders kunnen vast komen te zitten in een patroon waardoor geen groei meer plaats vind. Dat komt terug in begeleidingsstijl, dus de bewoner loopt ook vast. Die nieuwe begeleider komt blanco binnen en kan ogen doen openen.
Heel verhaal weer :-)
Ik vind het ook hartstikke goed dat Rick zijn kennis wil vergroten hoor! Het was absoluut geen aanval naar hem toe maar meer mijn eigen onvrede over een situatie met mijn zoon's oude logeeropvang dat me hier weer aandeed denken.
En ik geef Rick ook zeker het voordeel van de twijfel: Hij doet zijn best tenslotte meer te weten te komen!
Als ik Rick beledigt heb, spijt me dat, dat was zeker niet mijn bedoeling!
Sassie
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's