Even voorstellen

Marga

11-04-2008 09:26

Hallo allemaal
Ik wil me graag even voorstellen. ik ben een moeder ban 2 dochters van 19 en 15 jaar. waar het omgaat is mijn oudste dochter van 19 jaar, zij heeft om te beginnen een licht verstandelijke beperking en woont nu sinds 1 jaar op haar zelf met begeleiding wel in een eigen woning, dit is dus helemaal mis gegaan omdat mijn dochter maatschappelijk erg achetruit gaat, zij doet waar ze zin in heeft hooud zich niet aan de regels slaapt op de dag en leeft s,nachts werkt niet heeft dus geen dag besteding zij heeft last van psychoses en wanen waar je niet doorheen komt en is daar bij erg acheresief zij bedreigt mij en scheld me uit. er is dus meer aan de hand dan alleen haar verstandelijke beperking Maar wat? wist ik het maar ik ben hier nu zo,n 4 jaar mee bezig met allerlei hulp en nog steeds is er niks gebeurd en geen diagnose gesteld. er komt nu elke week een psycholoog bij haar thuis en nu heeft zij medicijnen gekregen haldol 1 mg. binnekort wordt zij gezien door een psychiater. gezien denk ik dan mijn dochter gaat zo achetruit dat zij opgenomen moet gaan worden maar r is een wachtlijst dus dat duurt even ik ben bezig geweest voor een gedwongen opname maar ook dat is moeilijk, mijn dochter word vaak overschat omdat ze erg bijdehand is en verbaal heel sterk is en er daar bij erg goed uitziet je ziet niks aan haar waardoor het ook met jongens gevaarlijk is zij is erg achetrdochtig tot in het exstreme en wil nu in een bende stappen enzo kan ik nog wel even doorgaan. ikzelf ben aan het einde van mijn latijn en zit nu ook in de ziektewet ik ben 24 uur per dag met mijn kind bezig ja afstand nemen zeggen ze dan hoe dan? pas als anderen de zorg van mij over nmen kan ik pas afstand nemen. het is zo frustrerend om je eigen kind zo ten onder te zien gaan en je wacht al zo lang. want wat heeft ze ik heb gedacht aan ppd-nos maar denk nu meer aan schyzofrenie zoekt alles af op het internet maar ik ben geen dokter dus ik weet het niet. afwachten maar weer. fijn dat ik hier even mijn verhaal kan schrijven want verder zijn er weinig mensen die je begrijpen. groetjes Marga
gaby

11-04-2008 12:32

hey marga,
allereerst welkom hier.
ik ben gaby, ben 20 jaar. ik heb pdd-nos en woon zelfstandig begeleid kamer wonen.
ik heb zelf ook gewoon me hele huisje.. doe alles zelf, lukt me iets niet dan helpen ze erbij. bij mij krijg ik voornamelijk hulp bij postzaken.. belasting dingen enzo…
waar ikzelf momenteel mee bezig ben is een signaleringsplan.
waarom?
als er teveel dingen bij me binnen komen. dan kan ik het vaak niet meer hebben. en zal ik snel naar het depressieve aan gaan..
zo hebben we groen, oranje en rood(we zijn er achter gekomen dat er tussen groen en oranje nog een vlak moet en na rood nog een donker rood)
ben nu bezig hoe gedraag ik me bij groen(zoals een normaal dag, nacht ritme, eet goed(op normale tijden) maar bij oranje lig ik al snel een paar uur wakker voor ik kan slapen omdat ik zo aan het piekeren ben over vanalles. en het eten word dan moeilijk, ga dan maaltijden overslaan. bij rood slaap ik dan eigenlijk s nachts bijna niet meer… kan niet slapen zo onrustig als ik ben. en ook eet ik dan enkel nog avond eten. de rest sla ik over..)
dit zijn even voorbeelden.
ben daar dus mee bezig. hoe ben ik als ik in zo'n situatie zit.. wat kunnen anderen doen om me te helpen…(is heel lastig want naar mate ik naar oranje loop hoe meer ik me afsluit voor iedereen)
ik weet van hier dat meer mensen met autisme er last van hebben van het dag nacht ritme
van de 7 jong volwassenen hier hebben er 6 er last van. waarvan ik weet hebben er 2 nu nog steeds last van…
op me 19de was ik ook erg dwars tegen me moeder hoor.. ik woonde sinds me 18de hier. en het huishouden ging niet je van het. me ma wilde dat ik hulp vroeg. maar ik moest het zelf doen… het ging erg traag. niet snel genoeg volgens me ma. maar nu 2 jaar later gaat het prima.. alleen als ik dan weer in het rood kom verslons ik het en zie ik het overzicht niet meer(waar moet ik beginnen) dus dan helpt de begeleiding of me ma mee om dat op orde te brengen zodat het ook wat rustiger in me hoofd kan zijn..
laatst was ik erg in gevecht met bepaalde instanties. kreeg opeens een rekening van 1000 euro waarvan ze hadden gezegd dat het hun fout was dus dat ik het niet hoefde te betalen.. maargoed kreeg die rekening toch.. en toen kwamen er nog meer dingen bij.. waardoor ik begon met snachts te piekeren.. overdag ging hetw el. ik had genoeg tedoen dus dacht er niet overna, dat ging allemaal door. maar zodra ik in bed lag ging alles malen.. uiteindelijk werd het zo heftig dat ik zoiets had van wat doe ik hier nog.. het enge was dat ik mezelf weg zag glijden. ik zag dat ik steeds minder greep kreeg op de situatie.. toen ben ik naar de huisarts gegaan. en heb ik daar slaap pillen gekregen. op die manier ben ik er ook uitgekomen. maar als dat niet had geholpen hadden anderen stappen voor mij moeten maken… ditgaat ook in het signaleringsplan komen… niet dat ik erg vaak in donker rood ben maar mocht het nog eens gebeuren…
ik hoop dat je alles wat ik schrijf bedoel…
misschien kijken naar waarom ze zich zo reageerd, waar begon het mee… waarom verzet ze zich tegen alles…
het ging lang niet goed met mij en me moeder… ik heb toen op een gevo moment tegen haar wat ik van haar verwachte… en dat was enkel een luisterend oor… niet iemand die direct actie neemt. of het voor anderen opneemt(omdat ik het toch wel anders zie) maar enkel luisterd wat er mij dwars zit zodat ik het kwijt kan… toen vertelde zij ook waarom ze dat deed… sinds we dat gesprekje hebben gehad is het contact bijna perfect. geen ruzie meer, begrijpen elkaar beter. en het belangrijkste, we luisteren naar elkaar.
verder weet ik niet echt ene tip.. maar ik hoop dat je een beetje snapt wat ik je met dit alles wil zeggen…
ennuh hou moed he… ooit komt het wel goed.
wat ze ook tegen je zegt in bepaalde situaties, ze zal altijd van je blijven houden. je bent immers haar moeder..
groetjes gaby
Can

12-04-2008 18:21

Tjee wat een heftige situatie zeg. Ik ben bang dat je op het bezoek vd. psychiater moet afwachten wil er een goede diagnose gesteld gaan worden.
Heel veel sterkte!
gr Can
Marga

16-04-2008 08:17

Lieve Gaby
bedankt voor je reaktie, en meid wat een goed idee om zo,n signalerings plan te hebben. Ik herken erg veel in jou verhaal alleen met dit verschil dat jij goed weet wat er met je aan de hand is en ook de hulp/ begeleiding hiervoor aanneemt en er gebruik van maakt, mijn dochter wil geen enkele hulp van de begeleiding ze scheld ze uit en zegt dat ze het zelf allemaal wel kan iedereen is achterlijk en aan haar mankeert niks ze zegt dan ook dat wij maar een dokter moeten zoeken enz. nu is het moment gekomen dat ze haar huis uit is gezet en nu bij de begeleiding zelf inwoont, daar is zij het dus helemaal niet mee eens en is gaan shoppen waar ze nu eens is kon gaan logeren, nergens dus ze heeft even bij mijn stiefzoon gezeten maar dat ging ook fout dus moest ze terug naar het steunpunt, ze zit daar nu een week en houd zich aardig aan de regels en vandaag krijg ze te horen of zij terug mag naar haar woning, ik denk zelf dat ze nog iets meer tijd willen hebben om haar bij de begeleiding te houden, dus ik wacht vandaag maar weer af het zal dan niet zo,n leuke dag gaan worden, want natuurlijk krijg ik hier weer alles op mijn dak. wel is er een lichtpuntje hoor ze heeft gesolliciteerd en is vanmiddag uitgenodigt voor een gesprek. en natuurlijk weet ik dat ze heel veel van mij houd, maar werkte ze maar eens mee dat zou het een stuk makkelijker maken
Liefs Marga
wim

19-04-2008 09:56

hoi marga welkom hier ik had je berichtje al veel eerder gelezen en vont het erg aangrijpent en het liet me niet los. Daarom alsnog een reactie. mijn kinderen zijn nog wel wat jonger dan die van jou daarom kan ik je geen advies geven hoe er mee om te gaan.
de reactie van Gaby vind ik openhartig en nuttig.
het besten voor jou en je dochter groet Wim.

Even voorstellen

Marga

gaby

Can

Marga

wim