De zoon van mijn vriend (J) is 7 jaar en volgens zijn moeder is hij autistisch. Zij denkt aan Asperger. Wij delen die mening niet. Ik heb ook zonen en ik zie geen verschil in het gedrag van J en dat van mijn zonen en dat van andere jongens van 7 jaar.
Onlangs heeft zijn moeder in een oudergesprek bij de psycholoog aangegeven dat J een “vader” en een “moeder” knop heeft waar het zijn gedrag betreft.
Bij zijn moeder is hij slecht te hanteren (haar woorden!) geregeld agressief naar de andere kinderen in het gezin, gooit met speelgoed, luistert slecht, brutaal, gaat zijn eigen gang. Zijn schoolprestaties zijn gemiddeld en qua lezen (groep 3) iets onder gemiddeld.
Toen ik mijn vriend leerde kennen vertoonde J dat gedrag ook bij ons. Na een goed gesprek met mijn vriend hebben we besloten om mijn opvoedstijl ook toe te passen op J. Dit betekent kortweg; positief gedrag belonen, negatief gedrag na een waarschuwing bestraffen. Duidelijke, consequente regels en deze handhaven.
Na twee weekeinden gedroeg J zich voorbeeldig bij ons en sindsdien is hij het kind dat de minste straf krijgt. Hij is en blijft wel druk en ondeugend, maar welk jongetje van 7 niet?
Mijn vraag is of het mogelijk is voor een autistisch kind om zich in twee verschillende situaties zo anders op te stellen. Het lijkt mij dat een autistisch kind juist moeite heeft met de verandering en dus juist bij ons (waar hij maar 2 van de 14 dagen is) uit frustratie afwijkend of agressief gedrag zou gaan vertonen.
Wie kan mij meer vertellen over hoe autistische (Asperger) kinderen omgaan met de scheiding van hun ouders, het feit dat hun vader is gaan samenwonen met iemand met kinderen en de weekeindregeling?
Voor de duidelijkheid: wij sluiten niet uit dat J autistisch is, maar wij herkennen zo weinig van het autistisch gedrag en de persoonlijkheidsbeschrijvingen in het ventje dat wij in de weekeinden en vakanties zien. Daarom zijn we op zoek naar meer informatie.