hoi hoi,
Tjee zeg, hoe herkenbaar is je bericht zeg.
Dit is ook een onderwerp wat bij mij en mijn man speelt/gespeelt heeft.
Bij mij is vorig jaar mei de diagnose klassiek autist en ADD gestelt. Maar tjee wat was dat voor mij een opluchting zeg!! Ik liep al zoooo lang met mijn kop tegen de muur, om het zo maar te zeggen. Maar het lag dus niet aan mij. Ik heb autisme en daardoor gaan bij mij dingen anders dan bij anderen!! Dit voelde voor mij zooo ontzettend goed! Ik was dus toch niet gek 
Daar komt bij dat vorig jaar februari bij onze oudste zoon ook de diagnose autisme is gesteld. Dus eigenlijk dezelfde situatie als waar jij nu in zit.
Maar ja, en dan…………….
Wij hebben vanuit het Radbout ziekenhuis een cursus aan geboden gekregen om duidelijk te krijgen wat autisme bij volwassenen nu eigenlijk inhoudt. En ook daar heb ik genoten, was wel zwaar hoor, omdat ik geconfronteerd werd met mijzelf. Ik zag daar anderen zitten die precies hetzelfde meemaakten als dat ik meemaakte. Dat gaf voor mij een hele opluchting.
Maar ja, manlief heeft dat alles heel zwaar en moeilijk ervaren, en nog is het voor hem niet makkelijk. Hij heeft nu ineens een vrouw met een handicap en een kind met een handicap en tja, voor mensen met een handicap in zijn omgeving daar wil hij voor zorgen. Hij wil zo veel en zoooo graag zorgen dat het voor mij erg verstikkend voelt. Hij zal wel zeggen wat goed voor me is, terwijl ik dat in al die jaar ervoor gewoon zelf gedaan heb. Jee wat heb ik dit als verstikkend ervaren, en voor hem was het zo moeilijk om te zien hoe ik geestelijk aan het groeien was. Dat hij me niet kon bijbenen.
Op een gegeven moment communiceerden we bijna niet meer, we liepen compleet langs elkaar heen. En tja dat houd geen enkele relatie vol he.
De eerste stap die we hebben gezet in de richting van communicatie met elkaar is door 1 voor 1 wat tekst op papier te zetten, wat ons dwars zat. Ik in de kleur zwart en hij in de kleur rood, zo konden we precies zien wie wat had geschreven. Zo konden we dus ook elkaar verbeteren, aanvullen, extra info geven, en meer van dat soort dingen. Maar ja alleen hebben we dit ook niet gered hoor, we hebben hulp van mijn coach gehad. Zij heeft ons na aanleiding van onze “briefwisseling” de tekst die er stond naar elkaar toe vertolkt. Wat daar ben ik wel achter gekomen, dat wij geen meningsverschillen hadden, maar vooral miscommunicatie. Ik begrijp hem niet altijd en hij vraagt zich af waarom ik nu weer zo'n stomme actie bega.
En wat we ook gedaan hebben is afspraken op papier zetten, ik vond dat heel kinderachtig klinken, tjee na 13 jaar nog afspraken op papier zetten pff kon me voorstellen dat dat nodig is als je pas bij elkaar bent, maar niet als je al zo lang bij elkaar bent. Maar ja, mijn coach zei dat we eigenlijk een nieuwe relatie hebben. Ik omdat ik nu duidelijkheid hebgekregen na al die jaren en voor mijn man doordat hij nu officieel weet wat er met mij is. En tja toen we dat zo gekeken hadden we ook zoiets van ja, dat klopt ook helemaal. Dus wij hebben nu een aantal afspraken op papier gezet in het belang van onze relatie. Want dat we nog veel van elkaar hielden was 1 ding wat zeker was en is 
Maar ja hoe we dat in welk vat moesten gieten was iets wat voor ons allebei erg moeilijk was.
Toen mijn man zoveel voor mij wilde zorgen bracht dat voor mij erg veel irritatie teweeg. Dacht echt zo van jee, ik ben niet gek, heb alleen maar autisme, niet meer niet minder.
Ik voelde alsof ik nu pas kon beginnen met leven, heb voor mijn diagnose alleen maar overleefd. Vroeger was het echt elke dag na de ander maar weer doorgaan en mijzelf voort slepen. Nu voel ik me zoveel zekerder, omdat wat ik voel en wat ik heb niet aan mij ligt, maar ik voel me zo omdat er in mijn hersenen iets anders functioneert dan bij een ander. Maar dat maakt me niet minder en dat voel ik en straal ik ook duidelijk uit.
Zo het is een heel verhaal geworden :$
Hoop niet dat je dat erg vind en als je nog vragen hebt, laat ze maar horen dan.
Liefs Miranda
En nee, je moet je relatie niet verbreken omdat er in jou gezin autisme voor komt. Juist jij bent zo belangrijk voor je kind met autisme, omdat jij weet, voelt en beleeft wat dit met je kind doet!!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
