hoe doen jullie dat...

Annet

05-06-2008 17:40

Hallo Allemaal,
Net weer een conflict met m'n dochter gehad. En ik ben zo verdrietig.
Ik vroeg haar om een paar flessen shampoo naar boven te brengen.
Er viel per ongeluk 1 fles en ze riep MAM raap jij die even op…het ging niet want ik was aan het koken, dus zei breng die maar eerst naar boven en kom je dan naar beneden om die andere op te rapen. Blijkbaar te moeilijk. Ze gooit alle flessen naar beneden, doppen vliegen eraf en de shampoo hing overal op.
Ik werd boos en zei dat dat ook anders kon. Ze moest proberen in oplossingen te denken enz…Ze lachte me uit en zei ruim maar lekker alles zelf op, jouw probleem tralalalala…Ik weet dat ze het niet expres doet maar op zo'n momenten besef ik des te beter dat dit autisme is…
Het raakt me zo diep en word er erg verdrietig van. Hoe reageren jullie op zo'n momenten? Ze zag dat ik aan het huilen was en zit nu boven op haar kamer.
Ik ga er maar even naar toe.
groetjes Annet
sassie

05-06-2008 18:30

Ik probeer rustig te blijven en mijn emotie niet te laten zien, anders raakt hij in paniek. Probeer hem door de situatie heen te loodsen, ga naar hem toe en help. Opdracht voor opdracht geven zodat het overzichtelijk blijft. En heel veel prijzen En dan het beste ervan hopen want het is maar net hoe hij zich voelt hoe ie reageert.
Soms is het echt moelijk, zoals wat jij had tijdens het koken en je niet weg kan lopen. Dan gaat het mis, maar probeer dat je niet te laten raken. Makkelijk gezegd maar moeilijk gedaan, dat heb ik ook wel eens.
Sassie
gaby

05-06-2008 18:35

weet je. hoe moeilijk het ook is. maar bij mij komt het over op geen overzicht hebben…
een poos geleden zou ik zo gereageerd hebben(niet wetend wat ik eerst moet doen die fles goed zetten, doorlopen naar bovenen dan later die fles opruimen) bij autisme komt er ene boel bij kijken. het is niet enkel die fles die valt. maar ook de boel is door de war omdat je 1 iets moest doen. maar dat is door de war geschopt dus moet je opnieuw gana kijken hoe het nu tedoen.
nu is het makkelijk fles laten liggen en later oprapen of direct oprapen en meenemen naar boven. maargoed ik ben nu 21(vandaga geworden) woon bijna 3 jaar op mezelf, beetje bij beetje leer je die dingen.
huilen is ook een rare(vond ik altijd als kind) waarom huilt me moeder nou weer? het is al even geleden gebeurd we kunnen nu weer verder(vaak was het nog geen 5 minuten later dat ik schreeuwend en slaand met de deuren naar boven ging, ik weer rustig en vrolijk naar beneden kwam en verwachte dat de boel gewoon weer verder ging. mijn ma zat dan te huilen of was boos. dat kon ik vaak niet begrijpen waardoor er weer ruzie volgde en me ma schreeuwde dat ik naar boven moest gaan omdta zij nog boos was)
ik heb geen tips of wat anders. wel wens ik je sterkte ermee
Carla uit Amsterdam

05-06-2008 18:51

Hey Gaby !!!!!!
Gefeliciteerd meid!
21 jaar, wat heerlijk jong nog. Ik hoop dat je nog iets gezelligs gaat doen.
Carla uit Amsterdam
Carla uit Amsterdam

05-06-2008 19:15

Hoi Annet,
Ik kan mij voorstellen dat je hier heel verdrietig van wordt.
Wat ik wel heel moeilijk vind is het feit of dit gedrag allemaal aan haar autisme te wijten is.Dat ze niet weet wat ze nu met die gevallen fles moest doen begrijp ik wel.Dat ze uit frustratie de rest laat vallen kan ik ook nog begrijpen (alhoewel….)
Maar dat ze je uit gaat lachen en verwacht dat jij de rotzooi op gaat ruimen, nee dat begrijp ik niet.. Is dit te wijten aan haar autisme of is ze gewoon aan het zieken…..
Mijn eerste reactie zou zijn om heel boos te worden en haar toch zelf de rotzooi op te laten ruimen. Als mijn zoontje (bijna 8) er een puinhoop van maakt laat ik hem het zelf toch (voor een deel) opruimen. Natuurlijk krijg ik heel veel protest en geschreeuw maar naar verloop van tijd doet hij het meestal wel.Hij mag dan wel autist (PDD NOS) zijn, dat wil niet zeggen dat hij maar alles kan doen wat hij wil.
Natuurlijk kan ik van hem niet verwachten wat ik van mijn oudste zoon (geen autisme) kan verwachten.
Toch begrijp ik wel dat je op gegeven moment in tranen bent en het je allemaal even teveel wordt Dat gebeurt mij ook. Het grootbrengen van een autist is een hele zware klus.
Ik zou haar laten weten dat je haar gedrag (gooien met flessen en lachen) niet vind kunnen en desnoods samen met haar de rotzooi op gaan ruimen.
IK wens je sterkte en voel met je mee.
Carla uit Amsterdam
Roos72

05-06-2008 22:14

Tja, eigenlijk weten wij allemaal HOE wij MOETEN reageren, maar het toepassen..
Nu zeg ik; ik zou rustig naar boven gaan, haar(in mijn geval hem) proberen mee te nemen naar de rommel en zeggen; hier is een doek; ruim het maar op.
Waarschijnlijk gaat dat dan niet lukken en wij zijn ook maar mens, dus ook ik ga zeker wel eens uit mijn dak. Hoe spijtig ik het daarna ook vind.
ook wij leggen alles tig keer uit; bij ons fratst(met bv shampoo in de badkamer of andere dingen) of jammert hij heel erg. Ondanks dat wij al tig keer hebben uitgelegd dat het niet helpt en zulk gedrag niet gewenst is. Het blijkt niet te blijven hangen. Maar toch denk ik dat je het moet blijven herhalen en ook dan geldt; soms kan je dat beter aan dan een andere keer.
Hoe is het verder afgelopen??Ben je nog naar haar toe gegaan?
Gerda_H

06-06-2008 01:12

Gaby,een beetje laat,maar ik kom nu pas achter de pc.Van mij ook van harte gefeliciteerd meid. Mijn oudste dochter was 10 jaar getrouwd.
Groetjes Gerda
Gerda_H

06-06-2008 01:22

Hoi Annet.
Ik begrijp dat je even naar boven ging,even bij haar kijken,maar je zou haar ook even kunnen laten gaan. Met M heb ik ook eens zoiets gehad,maar dan met een glas.Ook zij wou het niet opruimen. Ik bleef heel rustig,en zei:“Jij hebt het laten val;len,jij moet het ook weer opruimen. En ik zou het maar snel doen,want anders lopen de honden of katten erdoorheen,en dan hebben die glas in hun pootjes. De motblik en veger liggen daar,en dan kan je het zo opvegen.”In een mum van tijd was het opgeruimd,want de dieren mogen geen pijn krijgen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je begon te huilen. Dat doe ik zo vaak. Dat is nou eenmaal onze machteloosheid, en volgens mij ook een hele normale reactie. Als ze jou uitlacht,en zo'n grote mond geeft,kan je haar misschien beter even negeren,en net doen alsof je het niet hoort. Ik weet dat het moeilijk is,want ik ga nog zo vaak de fout in. Maar M geeft meestal een grote mond.
Zit je dochter misschioen ook in de pubertijd?
Ik ben wel nieuwsgierig wie het heeft opgeruimd.Als ik wist dat iets té moeilijk voor hun was,dan deed ik het samen met hun.En als het opgeruimd was,dan gaf ik ze een complimentje.In dit soort situaties helpt straf niets. Vaak begin ik ook te schelden,terwijl ik weet dat het niks helpt,maar het lucht soms wel even op.
Groetjes Gerda
Annet

06-06-2008 09:20

Dank jullie wel voor je reacties…
Tja hoe is het afgelopen, ik ben haar gaan zoeken maar kon haar niet vinden. Toen ik naar buiten liep bleek ze buiten te hebben rondgelopen, waardoor ik me natuurlijk kapot schrok. Ze wordt 10 volgende maand, maar ze verdwaalt nog in haar eigen wijk. Ze vertelde dat ze niet wist wat ze moest doen toen ik aan het huilen was. Kun je nagaan het waren stille tranen. Heb haar proberen uit te leggen dat ik boos was omdat ze de fles tegen de muur kapot gooide, en verdrietig omdat ze me begon uit te lachen. Maar haar uitlachen is een reactie op het geen raad weten met mijn boze gedrag. Ik word daardoor nog bozer, maar ze weet gewoon niet hoe ze het tij ten goede kan keren.
Ik heb het uiteindelijk zelf opgeruimd, omdat ik denk dat ze zo reageerde omdat ze in de war was. We hebben elkaar een knuffel gegeven en toen was het weer goed…..Maar het is de onmacht die je voelt, wat kan ik verwachten van een kind van 10. Ik dacht dat een paar shampoo flessen naar boven brengen een redelijk simpele opdracht was. Maar zodra zich een probleem voordoet…zoals gaby zegt, dan verloopt het anders. Het oplossend vermogen om te denken is er dan niet, denk ik.
Can

06-06-2008 16:41

Als ik zo zou doen zoals jij met je dochter zou mijn zoon me ontzettend manipuleren hiermee. Met gevoelens over hoe ik me voel hoef ik niet aan te komen, daar begrijpt hij niks mee en in een andere bui kan hij dit tegen mij gebruiken. Ik wil niet zeggen dat jouw dochter je manipuleert, ze weet misschien nu wel wat jouw zwakke plek is dat is handig voor haar om daar op terug te vallen als zij in paniek niet meer weet wat te doen.
Mijn oudste zoon is nogal intelligent (pdd nos met adhd)
Als ik een crisis heb onder het eten koken draai ik het gas uit en ga ik de rommel laten opruimen door degene die het heeft gemaakt of we doen het samen.
Ik probeer ze wel verantwoordelijkheid voor hun eigen daden aan te leren
(zo van jij hebt het laten vallen per ongeluk of niet, dus zorg jij er ook voor dat het weer netjes wordt)
Natuurlijk wordt dat een drama met geschreeuw en frappante scheldwoorden maar het gaat mij om de prioriteit van eigen rommel zelf gemaakt ook weer opruimen.
Natuurlijk kan er iets mis gaan, daar kan ik ook ten alle tijd met ze over praten,
maar het lijkt me heel frustrerend om terug geschreeuwd te krijgen dat je zelf maar de rommel moet opruimen. Autist of niet niet, het kan lief gevraagd worden.
Ik weet natuurlijk niet hoe het met jouw dochters intelligentie zit,
dus ik hoop niet dat je dit berichtje als kwetsend ervaart.
gr Can

hoe doen jullie dat...

Annet

sassie

gaby

Carla uit Amsterdam

Carla uit Amsterdam

Roos72

Gerda_H

Gerda_H

Annet

Can