update verhuizing zoon

  • Nicole_1

    Hallo,

    wil even hier een update doen: zoonlief woont nu sinds zo'n 3 weken bij zijn vader, en zijn gedrag is enorm veranderd. Hij vloekt, grove woorden; echt niet prettig. Verder is hij al een aantal keren bij mij geweest, hij gaat steeds huilend weg. Bij mij is hij nog steeds (of misschien nog wel erger!) heel erg bepalend en bazig. Hij wil nog echt een voet binnenhouden…. Hij wil bepalen, wat er met ‘zijn’ kamer gebeurt, en wat ik wel of niet in huis doe. Als ik iets nagelaten heb, leest hij mij de les, en ik loop op mijn tenen.

    Intussen is de OTS uitgesproken en de gezinsvoogd bekend. Vader heeft bij haar aangegeven, dat hij absoluut geen problemen heeft met zoonlief, en ook zijn beperkingen niet ziet….het zal dus wel allemaal aan moeder liggen, en zoon is hier de dupe van, krijgt de schuld!

    Waarschijnlijk zal hij dit proberen vol te houden bij de gezinsvoogd, want die heeft al gezegd, dat de OTS weliswaar is uitgesproken voor een jaar, maar als het goed gaat, kan ook over een half jaar al beslist worden, dat het stopt. En dat is het doel van vader: geen pottenkijkers over de vloer, hij wil het zelf oplossen!

    Als het werkelijk goed gaat met zoonlief, is dat natuurlijk toe te juichen, doch ik, en met mij enkele hulpverleners, zeggen, dat die kans wel erg klein is…. Ik hoop dan ook, dat het duidelijk escaleert, als het niet goed gaat, en niet dat vader dit kan verbergen voor de buitenwereld!

    Zoonlief kreeg totnogtoe ook huiswerkbegeleiding, vader vindt dit niet nodig, en wil dat zoonlief zelf zijn huiswerk maakt. Dit doet hij momenteel blijkbaar voorbeeldig (staat een grote beloning tegenover!). Op zich fijn, maar dat doet mij dus wel pijn…waarom bij vader wel, en bij mij niet?

    Zelf heb ik aangegeven, dat ik zoonlief momenteel niet een heel weekend bij mij kan hebben, omdat hij zich bij mij erg slecht gedraagt. De gezinsvoogd staat hierachter, zei, dat het inderdaad niet goed is, als hij lang bij mij is: één dag is voldoende, zodat we het weer fijn kunnen krijgen samen, en ik eerst tot rust kan komen. Vader zou dit met zoon communiceren op een neutrale manier; echter zoonlief zei, dat vader en vriendin het grote onzin vinden, dat hij niet naar mij mocht komen, en dat ik hem dus niet meer wilde!

    Zoon van streek, want die hangt aan mij. Ik hem aangegeven, dat ik heel veel van hem hou, en dat ik wil dat we het weer leuk krijgen samen….

    Jee, ben benieuwd waar dit allemaal naartoe leidt!

    Groetjes,

    Nicole

  • judith

    Nicole ik zou het roer eens omgooien niks weekend bij jou zoals je al aangeeft maar laat hem maar bij pa blijven hoe moeilijk dat ook is maar ook als hij bij jou is dat er hulp cq een derde bij is om zijn gedrag te corrigeren maar ook jou te laten zien hoe het moet….jij moet thuis je grenzen laten zien tot hier en niet verder…………

    wens je veel sterkte en prik het hier lekker van je af…………en als dit negatief overkomt is dat niet de bedoeling hoor……maar de lontjes en tenen wil ik in acht nemen………….vooral de korte………

    gr Judith

  • Nicole_1

    Hoi Judith,

    nee, dit komt niet negatief over, integendeel!

    Jij schrijft: “ook als hij bij jou is dat er hulp cq een derde bij is om zijn gedrag te corrigeren maar ook jou te laten zien hoe het moet….”

    Dit is waar ik al jaren om vraag, maar nog nooit gehad heb! Is dit überhaupt wel mogelijk???

    Ik heb (had) PGB voor hem, heb overal hulp gezocht, maar is niet echt uit de verf gekomen.

    Het eerste toegekende PGB was uit augustus 2006; moest toen zelf hulp gaan zoeken. Kwam terecht bij een instantie; kreeg intake, hulpverlener (was het al november!). De hulpverler kwam kennismaken, periode van ongeveer 3 maanden i.v.m. gewenning van zoon. Na die drie maanden had zij een andere baan, kwam er een nieuwe hulpverlener. Na 2 maanden hield die het voor gezien! Ben ik overgestapt naar een instantie die ik al langer van naam kende, leek me meer betrouwbaar. Intakegesprek; juli 2007 begon ze met intensieve gezinsbegeleiding. In november kreeg ze een baby, en viel uit met verlof… Einde hulpverlening!

    En dan zeggen ze, dat ik teveel hulpverlening naar me toetrek! Ik had niets liever gehad dan één hulpverlener, met kennis van zaken, die gebleven was, omdat ze intussen de situatie kende!!!

    En natuurlijk vind ik het nu heel erg moeilijk, dat hij bij zijn vader is, maar ik weet gewoon, dat ik hem nu niet kan bieden wat hij nodig heeft; echter, ik denk dat zijn vader dat ook niet kan, en dat maakt het voor mij zo moeilijk; ik had hem liefst geplaatst gehad, en met mij ook mijn psycholoog, die toch heel goed op de hoogte is van de hele situatie; al kent hij alleen mijn kant van het geheel!

    Dank!

    Nicole