persoonverandering en medicatie

  • purk

    Ik lees hier een stukje terug iets over medivatie en persoonverandering.

    Ikzelf slik nu 4 jaar anti-depressiva, en idd, ik ben “een ander”persoon!

    Sterker nog, ik ben eindelijk mijzelf!

    Eindelijk kan ik diegene zijn, waarvan ik dacht dat ik zou kunnen zijn.

    Eindelijk hoef ik niet meer te watertrappelen om mijn hoofd bovenwater te houden!

    Mijn eerste 34 jaar van mijn leven waren, achteraf gezien, een helletje. Iedereen in mijn omgeving vond mij een positieve lachebek, lekker optimistisch. Maar ik sliep gemiddeld 3 uur per nacht, omdat ik maar aan het malen was.

    Altijd maar piekeren, het meest lullige bultje op het been van mijn zoontje zou vast wel een kwaadaardige tumor zijn, en de griep van mijn vader zou echt wel dodelijk zijn.

    Daarnaast kon en kan ik relativeren. Tuurlijk niet meteen aan het ergste denken! Schop onder mijn kont, en weer verder.

    Maar stel nou dat……. dat het dit keer wel ernsitig is……….

    Ik vergelijk het altijd met “de dag dat je de uitslag krijgt van iets”,

    je word de hele dag heen en weer geslingerd in gedachten.

    “zal heus wel meevallen,” “ja maar stel nou dat het toch” “nee joh, ik mankeer verder niets”

    kennen jullie dat gevoel? en dat had ik IEDERE DAG!

    en IEDERE NACHT! GEK werd ik ervan.

    Tuurlijk hulp gezocht. “ik zou het verleden niet verwerkt hebben”, hoorde ik van iedere spycho-iater.

    Maar ik werk al vanaf 1991 in de hulpverlening, met probleemjongeren.

    Ik vond dat ik het wel verwerkt had!

    “nee, ik heb het geblokkeerd”

    eikels zijn het, met hun gewouwel. Ik had het wel verwerkt!

    Als ik dan vertelde dat ik, voor die “rotte”periode uit mijn leven (van mijn 14e tot en met 18e) al zo angstig was, werd het opzij geschoven.

    Ook als ik letterlijk zei “er gebeurt iets in mijn kop waar ik geen vat op heb”

    Zo sudderde ik maar door, had niets aan de hulpverleners, die luisterde toch niet.

    Toen deed de helft van het lichaam van mijn man het niet meer, ineens!

    Konden 2 dingen zijn, Of MS, of tumor in zijn hoofd.

    En toen was ik op! Ik kon niet meer eten, praten, was geestelijk dood.

    Ging toen naar mijn huisarts, een nieuwe omdat ik naar een klein dorpje ben verhuist. Deze man luisterde naar mijn verhaal, en , wat later dus idd zo bleek te zijn, ik maak geen serotinine aan.

    Ik slik nu sinds 4 jaar AD, kom er nooit meer vanaf. En eindelijk voel ik me normaal!

    Helemaal niet afgevlakt, anders, zombie, of wat dan ook. Bijna niemand weet het ook!

    Eindelijk kan ik een boek lezen, in de tuin zitten, en ook heel belangrijk, eindelijk kan ik slapen!

    Ik ben mijn huisarts nog iedere dag dankbaar!

    Ik heb rust in mijn hoofd!

  • Susan

    Fijn dat jouw ervaringen zo positief zijn. Die van mij waren dat absoluut niet. De rust was heerlijk, verlang er nu nog wel eens naar, maar verder; ik was niet mezelf, maar een zombie met alle gevoelens ver weg gestopt door de medicatie.

    Ik bedoelde ook niet dat het altijd negatief is, maar dat het negatief kan zijn.

    Susan

  • Kluizenaar hans

    Hallo

    keurig geschreven.

    purk schreef:

    >

    > Ik lees hier een stukje terug iets over medivatie en

    > persoonverandering.

    > Ikzelf slik nu 4 jaar anti-depressiva, en idd, ik ben "een

    > ander"persoon!

    > Sterker nog, ik ben eindelijk mijzelf!

    > Eindelijk kan ik diegene zijn, waarvan ik dacht dat ik zou

    > kunnen zijn.

    > Eindelijk hoef ik niet meer te watertrappelen om mijn hoofd

    > bovenwater te houden!

    Heel goed en zo is de medicatie bij mij ook.

    en toen de medicatie omhoog ging sinds dien gaat het al helemaal perfect.

    Verder heb ik mijn voorgenomen dat ik op anti medicatie berichten niet meer reageer.

    De mening van een ander over medicatie voor of tegen. positief of negatief is ver ondergeschikt aan de vooruitgang bij mij dankzij de medicatie.

    Ik gebruikte eerst 1 keer daags anti antidepressivum en dippiperon en sinds februari 2008 2 keer daags.

    2 keer daags.

    en ik las bij u positief resultaat. Dat is veel belangrijker dan de 100.000 worden van andere over medicatie.

    Met vriendelijke groeten

  • Kluizenaar Hans

    Kluizenaar hans schreef:

    > De mening van een ander over medicatie voor of tegen.

    > positief of negatief is ver ondergeschikt aan de vooruitgang

    > bij mij dankzij de medicatie.

    Voor de duidelijkheid is deze zin niet bedoelt om om mensen met wat voor mening dan ook te beledigen en te kleineren. verre van dat.

    Ik zelf heb er gewoon niets aan. Deze zin was dus geen waardeoordeel.

    En vind de vooruitgang van de medicatie belangrijker waardoor ik meer mezelf ben en me nog meer bezig kan houden met mijn fauna hobby. Als je rustiger word door medicatie bespaar je energie en die energie die je bespaard kun je weer mooi in het fauna werk steken.

    Dus ik ben zeker geen zombie door medicatie, nee verre van dat zelfs.

    Met vriendelijke groeten

  • wordt gecremeert

    verwijderd op verzoek van……….de AUTEUR !

  • Permanent outdoor&bushcrafter

    Anonymous

    Ik lees hier een stukje terug iets over medivatie en persoonverandering.

    Ikzelf slik nu 4 jaar anti-depressiva, en idd, ik ben “een ander”persoon!

    Sterker nog, ik ben eindelijk mijzelf!

    Eindelijk kan ik diegene zijn, waarvan ik dacht dat ik zou kunnen zijn.

    Eindelijk hoef ik niet meer te watertrappelen om mijn hoofd bovenwater te houden!

    Mijn eerste 34 jaar van mijn leven waren, achteraf gezien, een helletje. Iedereen in mijn omgeving vond mij een positieve lachebek, lekker optimistisch. Maar ik sliep gemiddeld 3 uur per nacht, omdat ik maar aan het malen was.

    Altijd maar piekeren, het meest lullige bultje op het been van mijn zoontje zou vast wel een kwaadaardige tumor zijn, en de griep van mijn vader zou echt wel dodelijk zijn.

    Daarnaast kon en kan ik relativeren. Tuurlijk niet meteen aan het ergste denken! Schop onder mijn kont, en weer verder.

    Maar stel nou dat……. dat het dit keer wel ernsitig is……….

    Ik vergelijk het altijd met “de dag dat je de uitslag krijgt van iets”,

    je word de hele dag heen en weer geslingerd in gedachten.

    “zal heus wel meevallen,” “ja maar stel nou dat het toch” “nee joh, ik mankeer verder niets”

    kennen jullie dat gevoel? en dat had ik IEDERE DAG!

    en IEDERE NACHT! GEK werd ik ervan.

    Tuurlijk hulp gezocht. “ik zou het verleden niet verwerkt hebben”, hoorde ik van iedere spycho-iater.

    Maar ik werk al vanaf 1991 in de hulpverlening, met probleemjongeren.

    Ik vond dat ik het wel verwerkt had!

    “nee, ik heb het geblokkeerd”

    eikels zijn het, met hun gewouwel. Ik had het wel verwerkt!

    Als ik dan vertelde dat ik, voor die “rotte”periode uit mijn leven (van mijn 14e tot en met 18e) al zo angstig was, werd het opzij geschoven.

    Ook als ik letterlijk zei “er gebeurt iets in mijn kop waar ik geen vat op heb”

    Zo sudderde ik maar door, had niets aan de hulpverleners, die luisterde toch niet.

    Toen deed de helft van het lichaam van mijn man het niet meer, ineens!

    Konden 2 dingen zijn, Of MS, of tumor in zijn hoofd.

    En toen was ik op! Ik kon niet meer eten, praten, was geestelijk dood.

    Ging toen naar mijn huisarts, een nieuwe omdat ik naar een klein dorpje ben verhuist. Deze man luisterde naar mijn verhaal, en , wat later dus idd zo bleek te zijn, ik maak geen serotinine aan.

    Ik slik nu sinds 4 jaar AD, kom er nooit meer vanaf. En eindelijk voel ik me normaal!

    Helemaal niet afgevlakt, anders, zombie, of wat dan ook. Bijna niemand weet het ook!

    Eindelijk kan ik een boek lezen, in de tuin zitten, en ook heel belangrijk, eindelijk kan ik slapen!

    Ik ben mijn huisarts nog iedere dag dankbaar!

    Ik heb rust in mijn hoofd!

    Precies en degene die zich tegen antidepressiva keerde daar ben ik jaren later achtergekomen dat zei alleen maar tegen die medicatie is omdat de arts die het uitgevonden heeft en de medische wereld geeft ingebracht een jood is

    Susan is gewoon een anti semiet .

    En denkt dat de arts er foute bedoelingen mee heeft omdat de arts een jood is .

    Religie speelt voor mij geen rol voor werkende genees middelen.

    Groeten uit dak en thuisloze bushcraft land……
    Tijdelijk alleen in NL na de corona crisis
    Buiten NL
  • Radicaal links

    Permanent outdoor&bushcrafter
    Anonymous

    Ik lees hier een stukje terug iets over medivatie en persoonverandering.

    Ikzelf slik nu 4 jaar anti-depressiva, en idd, ik ben “een ander”persoon!

    Sterker nog, ik ben eindelijk mijzelf!

    Eindelijk kan ik diegene zijn, waarvan ik dacht dat ik zou kunnen zijn.

    Eindelijk hoef ik niet meer te watertrappelen om mijn hoofd bovenwater te houden!

    Mijn eerste 34 jaar van mijn leven waren, achteraf gezien, een helletje. Iedereen in mijn omgeving vond mij een positieve lachebek, lekker optimistisch. Maar ik sliep gemiddeld 3 uur per nacht, omdat ik maar aan het malen was.

    Altijd maar piekeren, het meest lullige bultje op het been van mijn zoontje zou vast wel een kwaadaardige tumor zijn, en de griep van mijn vader zou echt wel dodelijk zijn.

    Daarnaast kon en kan ik relativeren. Tuurlijk niet meteen aan het ergste denken! Schop onder mijn kont, en weer verder.

    Maar stel nou dat……. dat het dit keer wel ernsitig is……….

    Ik vergelijk het altijd met “de dag dat je de uitslag krijgt van iets”,

    je word de hele dag heen en weer geslingerd in gedachten.

    “zal heus wel meevallen,” “ja maar stel nou dat het toch” “nee joh, ik mankeer verder niets”

    kennen jullie dat gevoel? en dat had ik IEDERE DAG!

    en IEDERE NACHT! GEK werd ik ervan.

    Tuurlijk hulp gezocht. “ik zou het verleden niet verwerkt hebben”, hoorde ik van iedere spycho-iater.

    Maar ik werk al vanaf 1991 in de hulpverlening, met probleemjongeren.

    Ik vond dat ik het wel verwerkt had!

    “nee, ik heb het geblokkeerd”

    eikels zijn het, met hun gewouwel. Ik had het wel verwerkt!

    Als ik dan vertelde dat ik, voor die “rotte”periode uit mijn leven (van mijn 14e tot en met 18e) al zo angstig was, werd het opzij geschoven.

    Ook als ik letterlijk zei “er gebeurt iets in mijn kop waar ik geen vat op heb”

    Zo sudderde ik maar door, had niets aan de hulpverleners, die luisterde toch niet.

    Toen deed de helft van het lichaam van mijn man het niet meer, ineens!

    Konden 2 dingen zijn, Of MS, of tumor in zijn hoofd.

    En toen was ik op! Ik kon niet meer eten, praten, was geestelijk dood.

    Ging toen naar mijn huisarts, een nieuwe omdat ik naar een klein dorpje ben verhuist. Deze man luisterde naar mijn verhaal, en , wat later dus idd zo bleek te zijn, ik maak geen serotinine aan.

    Ik slik nu sinds 4 jaar AD, kom er nooit meer vanaf. En eindelijk voel ik me normaal!

    Helemaal niet afgevlakt, anders, zombie, of wat dan ook. Bijna niemand weet het ook!

    Eindelijk kan ik een boek lezen, in de tuin zitten, en ook heel belangrijk, eindelijk kan ik slapen!

    Ik ben mijn huisarts nog iedere dag dankbaar!

    Ik heb rust in mijn hoofd!

    Precies en degene die zich tegen antidepressiva keerde daar ben ik jaren later achtergekomen dat zei alleen maar tegen die medicatie is omdat de arts die het uitgevonden heeft en de medische wereld geeft ingebracht een jood is

    Susan is gewoon een anti semiet .

    En denkt dat de arts er foute bedoelingen mee heeft omdat de arts een jood is .

    Religie speelt voor mij geen rol voor werkende genees middelen.

    En autisten die medicijnen nodig hebben vind de dame blijkbaar dat ze van hulp uitgesloten moeten worden .

    De fout van de jaren 30 en 40 leeft hier enorm

    En ja daar mag niet naar genoemd worden de tijdperk van het Duitse facisme waar een hoop ellende door is ontstaan en het enige voordeel was dan nog de DDR die ontstond maar dat heeft het westerse imperialisten ook omzeep weten te krijgen.

    Maar het niet mogen noemen naar die tijd van de Duitse jaren 30 en 40 terwijl daar volop bepaalde mensen met een stoornis of afwijking werden uitgesloten .

    Wie dan mij de mond snoert van kom niet met deze vergelijkingen.

    Terwijl dit wel weer het begin is en al verder is dan het begin.

    Maar toch mag ik in discussie daar niet naar verwijzen de jaren 30 en 40 en daarmee hunkeren dames hier naar de foute tijd van het facisme

    Al helemaal als ik nu lees dat iemand tegen het geneesmiddel is Anti deprisiva

    Omdat de eerste medicijn arts die het op de markt bracht een jood is.

    Dan blijkt het te kloppen dat er gehunkert word naar het facisme.

    Stem Denk stem Azarkan

    Post was bewerkt op 13-02-2021 22:07 door Farid Azarkan

    Met kameraadschappelijke groet.