Ben hoogst waarschijnlijk autistisch, wat nu?

Hoi Patricia,

Je hebt een bijzondere achtergrond en ik kan me voorstellen dat je denkt dat het nu tijd is voor jou om een diagnose te krijgen en het anderzijds ook niet fijn vindt. Als ik jou was zou ik die diagnose aan niemand vertellen, want jij verandert er helemaal niet door. Je bent nog steeds Patricia. En inderdaad heb je het goed waargenomen, mensen gaan je anders behandelen als je een etiket hebt. Dat is niet eerlijk maar het is wel hoe het in het leven werkt. Ik ben lerares en adviseer vaak ouders om diagnoses van kinderen stil te houden, en adviseer ook volwassenen om het stil te houden behalve natuurlijk voor een geliefde als je dat zou willen vertellen. Mijn punt is dat het niet belangrijk is, want als het goed is heb je geen diagnose nodig om gezien te worden. In jouw verhaal lijkt het erop dat het in jouw jeugd wél belangrijk was om een diagnose te hebben om gezien te worden. Dat is een fout van je moeder een een probleem in je jeugd. Vertrouw dus maar op jezelf, ik denk dat je heel slim hebt opgemerkt dat een etiket nadelen heeft. Ik vind het ook heel slim dat je het verband met de aandacht voor je broertje legt ( die al wel als kind een etiket had en daardoor aandacht kreeg). Als je autistische trekken hebt is dat voor jezelf best even wennen, je moet uitvogelen hoe jij het beste gelukkig kan worden. Daar zou je aandacht naar toe moeten gaan. Het is verleidelijk misschien om het in grote kring te bespreken in de hoop voor begrip maar verstandig lijkt het me niet, ik sluit me aan bij jouw eigen observatie. Veel mensen gaan je inderdaad anders behandelen met een stempel. Super oneerlijk maar ach, het zijn toch niet je beste vrienden of je geliefde. Daarom zou ik ook niet alles met ze delen. En verder Patries, zijn mensen met autistische trekken vaak zulke bijzondere fijne mensen! Vooral de eerlijkheid en het originele maakt dat er ook veel mensen zijn die juist verliefd op autistische medemensen, wist je dat? Dus hoofd omhoog en vertrouw op jezelf! Zet 'm op!

Richard, jongen. Til er maar niet te zwaar aan. Als jij al in je basisschoolperiode bent opgenomen is er waarschijnlijk iets met je ouders aan de hand en met je jeugd. Als ik jou was zou ik lekker kwaad worden op iedereen, misschien op een vechtssport gaan om het af te reageren want dat scheelt een hoop sociale ellende. Maar denk vooral niet dat het aan jou ligt! Je bent nog maar een kind en bovendien nu een puber, je hoeft helemaal niet zo redelijk te zijn. Ik merk aan jouw taalgebruik dat er erg op je is ingepraat maar ik vraag me af wat de rol van volwassenen dan is geweest. Een opname voor een kind in de basissschoolleeftijd is niet normaal! Natuurlijk ben je boos! Misschien is het wel helemaal geen autisme ook. Ik zou zoeken naar een uitlaatklep voor je woede en je er niet voor schamen en het niet zo op jezelf betrekken.Kop op Richard! Laat je niet gek maken!

WB

WB