Mijn ervaring is dat de begeleiding op het mbo gebakken lucht is. Er word vanalles beloofd maar bijna niets kan waargemaakt worden. Of ze weigeren het gewoon op het moment dat het nodig is.
Maar misschien is er wel wat als je er goed achteraan gaat. Er is nu natuurlijk ook heel wat meer bekend over autisme. Ik hoop dat het lukt.
Groetjes Kay
Het is heel erg afhankelijk van de school, maar nog meer van de mentor. Het is tegenwoordig wel mogelijk een rugzakje aan te vragen op het mbo. Dat gaan we nu ook doen voor mijn oudste zoon. Maar de ervaring zal dus moeten uitwijzen of dit ook echt helpt. Ik moet wel zeggen, dat we tot nog toe niet te klagen hebben over de school waar hij nu op zit. Nadat mijn zoon daar was aangenomen, kregen we al heel snel een uitnodiging voor een gesprek, naar aanleiding van zijn aanmeldingsformulier. Op dat formulier stond de vraag of hij beperkingen had, die extra ondersteuning nodig maakte en daarop hadden we dus gezet, dat hij pdd-nos, add en dyslexie heeft. Na dat gesprek is er meteen eem dyslexiepas voor hem geregeld. Zijn mentor is verteld, dat hij hem wat extra in de gaten moest houden. Die had vlak daarna weer een gesprek met mijn zoon en heeft hem aangemeld voor een faalangsttraining. Een rugzak aanvragen kon niet direct vanwege regels van bovenaf, maar nu kregen we van de school zelf een uitnodiging om de rugzak aan te vragen. Hier krijgen we dus ook alle hulp bij, terwijl we bij de vorige school van mijn zoon, dat zelf moesten regelen. Voordat die aanvraag uiteindelijk ook de deur uit was, was mijn zoon al gestopt met die opleiding, dus hebben we die aanvraag nooit doorgezet.
Maar tijdens de eerste opleiding op zijn vorige school, had hij een mentor uit duizenden, en een vriend die dezelfde opleiding deed en die twee hebben hem alle hulp gegeven die hij nodig had en als het nodig was, paste de mentor ook de regeltjes wat aan. Het kan dus echt, maar je moet het treffen.
Net wat de anderen al zeggen, je moet gewoon geluk hebben. Ikzelf ben zonder al te grote problemen door het MBO niveau 4 heengefietst. Ik had ook een mentor die het meteen oppikte wat er gaande was tussen mij en mijn klasgenoten (onbegrip van beide kanten). Met heel grote dank aan haar (en natuurlijk ook mezelf) heb ik zonder problemen een diploma gehaald. Bij een vriendin van mij die destijds ook MBO deed die heeft mensen van het autisme team op school uitgenodigd om te komen parten. Misschien dat dat ook enigzins helpt.
Op dit moment hebben ze bij mijn zoon besloten om maar te stoppen met de opleiding hij is niet sociaal genoeg en ze zijn niet van plan om er nog maar iets van moeite in te stoppen. Dus het enige wat nu nog rest is naar het UWV te gaan en kijken of we een jobcoach kunnen regelen. Toch gek he dit is Nederland waar van alles geregeld is maar dit soort kinderen kunnen het gewoon bekijken.
ICT is ook niet echt een sociaal beroep. Als ze daar al moeilijk doen over sociale dingen… Maar dan snap je wel wat ze met pervasief bedoelen. Wat je ook doet, overal zijn er wel sociale dingen.
Ik heb zelf helemaal niets op mbo niveau gevonden wat bij mij past. Er zitten wel leuke beroepsopleidingen tussen en kwa nivau kon ik het zeker aan. Maar op het mbo verwachten ze veel spontaniteit. Niet denken maar doen. En dat is niet mijn stijl. Ik werd daar gewoon niet begrepen omdat ik af en toe wat dieper op dingen inging dan zij aankonden.
Nu doe ik een vooropleiding van een hbo opleiding en ik heb hiervoor al wat vrijwilligerswerk op hbo niveau gedaan. Ik ben echt helemaal op mijn plek daar. Opeens begrepen mensen me. Het niveau is wel heel wat lastiger dus dat is nog wel even wennen maar met hoe het nu gaat en volgens mijn omgeving moet ik het aankunnen. Wel raar eigelijk dat er daar wel begrip voor is en op het mbo niet. Maar volgens mij is op het hbo wel minder begrip voor leerproblemen.
Ik vind dat je niet alle MBO-scholen over één kam moet scheren. Niet alle scholen zijn hetzelfde en niet alle mensen die er werken zijn hetzelfde.
Zoals ik al eerder zei, ik heb ook een MBO-opleiding gedaan, de opleiding voor directiesecretariaat. Een best sociaal beroep zou ik denken toch?
Er was wel begrip bij de leraren, ondanks dat zij het eerste jaar niets van mijn beperking afwisten. Dat kwam pas in het tweede jaar, toen de dekaan met wie mijn ouders van te voren gesproken hadden, mijn mentor werd.
Toen heb ik ook mijn klasgenoten verteld over wie ik ben en er veranderde toen veel.
Halverwege het tweede jaar, werd school weer leuk. Ik zat er prima op mijn plek, heb de opleiding op mijn sloffen gehaald, met de mogelijkheid om steno een keer vaker dan gebruikelijk te herkansen.
Hoewel ik eigenlijk van te voren niet naar deze school wilde, ben ik blij dat ik het toch gedaan heb.
Susan
32 PDD-nos
Er zijn nog meer mogelijkheden hoor. Je zou bijvoorbeeld eens op een andere mbo school kunnen gaan kijken, of die wel bereid zijn meer energie te steken in de begeleiding van je zoon. Of kijk eens bij het Reacollege. Die wordt helemaal gefinancierd door het UWV. Als je zoon daarheen wil, moet hij ook bij UWV een aanvraag indienen. Hij zou daar een mbo-diploma kunnen halen en hij wordt ook geholpen bij het zoeken naar werk. Wordt daar ook helemaal in begeleid en ook nadat hij werk heeft gevonden, blijven ze nog een half jaar begeleiden. Ook als de opleiding die je zoon wil gaan doen, niet in hun reguliere aanbod staat is er veel mogelijk. Kijk maar eens op hun website.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's