partner met aspergersyndroom?

madelief

20-05-2009 23:36

o.a. ik heb het vermoede dat mijn partner het aspergersyndroom heeft. Ons kind heeft sinds kort deze diagnose en ik ben er veel over gaan lezen. Daardoor zie ik zoveel bij mijn partner, dingen die ik nooit kon plaatsen, niet begreep (nog niet). Ik probeer hier met mijn partner over te praten maar hij wijst het af, hij herkent zichzelf helemaal niet in de symptonen die ons kind heeft. Maar wat ik zie is juist omdat ze zich allebei zo moeilijk in een ander kunnen verplaatsen dat ze boos op elkaar worden.
Ik heb het wel met andere erover gehad en vaak krijg ik te horen dat ze mijn partner altijd al een beetje apart hebben gevonden, daar heb ik dus helemaal niets aan.
Heeft iemand hier ervaring mee?
Susan

21-05-2009 08:47

Hallo Madelief,
Wat een lastige, zo niet bijna onmogelijke situatie.
Dit onderwerp is hier al meerdere keren besproken en ik denk dat je veel zal herkennen uit die discussies:
http://autisme.startpagina.nl/prikbord/search.php?236,search=partner+met+asperger,author=,page=1,match_type=ALL,match_dates=0,match_forum=236,match_threads=0
Susan
madelief

21-05-2009 11:31

Hoi Susan,
ik heb wat teruggelezen en je hebt gelijk, ik lees veel herkening. Op dit moment vind ik het erg moeilijk om veel terug te lezen. Er was ook een verhaal van een ex-echtgenote die gedwongen was gescheiden omdat haar lichaam niet meer kon. Ik ben bang dat ik in dezelfde situatie aan het komen ben.
Toch hoop ik, ondanks dat het hier al vaker besproken is, mensen toch willen reageren. Ik heb zoveel vragen maar ik weet gewoon niet hoe ik ze moet stellen.
madelief
Susan

21-05-2009 11:40

Vragen staat vrij:)
En er wordt vast wel gereageerd, omdat dit nu eenmaal een lastig iets is. Ik denk dat door te lezen er al heel veel vragen beantwoord zullen worden.
en vooral: denk goed om jezelf! Dat jij er aan onderdoorgaat, schiet niemand iets mee op.
madelief

21-05-2009 12:08

het stomme is dat dat ook weer veel nieuwe vragen oproept. En ik merk dat ik er ook heel boos door word. Ik begin meer en meer van het aspergersyndroom te begrijpen, maar ik vraag me ook af waar het aspergersyndroom eindigt en het de onwil begint.
Susan

21-05-2009 22:46

Ik denk dat er met Asperger heel veel mogelijk is, net als elke andere vorm van autisme, maar dat dat alleen kan als degene die het heeft voor zichzelf wil erkennen en er iets mee wil doen.
Met boos worden los je in elk geval niets op. Daar heb je alleen jezelf mee. Je partner zal er echt niet anders of beter van worden. Integendeel, de kans is dan heel groot dat die alleen maar boos wordt en nog meer wegkruipt in zijn eigen schulp.
madelief

21-05-2009 23:46

ja, dat heb ik gemerkt. Maar ik voel me zo machteloos
madelief

21-05-2009 23:53

ik wil gewoon weer kunnen genieten van de mooie eigenschappen van mijn partner, hij heeft er namelijk heel veel. Alleen omdat te bereiken hebben we hulp nodig en moet ik echt een manier vinden om hem dat duidelijk te maken. Ik denk namelijk dat als hij het beseft hij erook rekening mee kan houden. Daarmee gaat het niet weg maar ik denk dat wederzijdsbegrip belangrijk is in een relatie. Ik besef dat ik daar ook heel belangrijk in ben, en dat ik veel gewoon moet accepteren maar dat is niet genoeg.
wiske

22-05-2009 07:57

Hallo Madelief,
Ik herken de situatie waarin je nu zit.
Ook hier een kind met asperger, man wilde er eerst niks van weten.
Maar dit alles heeft wel wat tijd nodig, ( bij ons ongeveer 3 jaar)
Langzamerhand valt de hele puzzel op z'n plaats, mijn man herkende veel van z'n zoon en begon zich toch af te vragen of hij het ook zou hebben.
Twee jaar later heeft hij zijn diagnose gekregen, maar hulp wil hij niet, wel is hij anders naar zichzelf gaan kijken.
Ook ik heb flink geworsteld met de vraag of ik wel in deze situatie wil blijven, want het kost je zoveel energie dat het eigenlijk ten koste van je eigen gezondheid gaat.
Op dit moment volg ik een cursus bij het Riagg; psychiatrie in de familie.
Ben nu wat rustiger, en geef goed aan wat ik wel of niet wil, ik zoek meer ontspanning en dat alles heeft weer als resultaat dat mijn man positiever reageerd.
Hou moed!
Geen van jullie heeft om zo'n moeilijke situatie gevraagd, ook je man niet.
Wiske
Can

22-05-2009 16:25

Bij stichting Mee worden er weleens cursussen gegeven voor mensen die een partner hebben met een ass (diagnose hoeft niet officeel te zijn)
Misschien is dat iets voor jou?
Lees anders ook het boek “Geef me de 5”van Colette de Bruin. Dan leer je op een andere manier te kijken naar je partner en als je ziet dat hij het niet express doet kweekt vaker weer wat meer begrip!
Hier heeft manlief ook geen diagnose maar ik herken veel van zijn gedrag in die van onze kinderen!
Je moet heel duidelijk zijn en je eigen grenzen gaan stellen!
En niet alles persoonlijk aantrekken!
Maar ja, dat is makkelijk gezegd he
sterkte in ieder geval!

partner met aspergersyndroom?

madelief

Susan

madelief

Susan

madelief

Susan

madelief

madelief

wiske

Can