kinderen wel of niet vertellen dat ze asperger hebben?

  • madelief

    mijn kind is 13 en sinds kort die diagnose asperger. Hebben jullie je kinderen verteld dat ze het hebben? Wij vinden het heel moeilijk om te beslissen of we het wel of niet gaan vertellen.

  • Susan

    Ik weet al heel lang dat ik iets heb. Toen ik 8 jaar was, was ik een hypo-actieve MBD'er en toen ik 18/19 was, werd dat de diagnose PDD-nos.

    Waarom zou je het niet doen? Ik denk dat lang uitstellen het alleen maar moeilijker maakt om het te vertellen

    Susan

    (32)

  • madelief

    mijn kind is gelukkig, en heeft geen idee dat het anders is. Hij wil gewoon niet met kinderen spelen die hij niet leuk vindt. En heeft gewoon een hobby waar hij veel meebezig is. Ik geloof niet dat hij in de gaten heeft dat hij anders is. Dat is wat het moeilijk maakt.

  • sassie

    Ik ben van mening dat een kind recht heeft op die informatie. Het gaat tenslotte wel over zijn/haar leven. Mijn zoontje, klassiek aut met een licht verst. beperking, weet dat hij “bijzondere hersens” heeft en dat dat autisme heet. Hij is nu voor zichzelf aan het uitvogelen wat het allemaal omhelst en af en toe stelt hij een vraag en die ik dan zo eenvoudig mogelijk op zijn niveau beantwoord.

    Je hoeft er toch niet moeilijk over te doen tegen je zoon, wees gewoon eerlijk en maak er geen beladen toestand van. Wat fijn dat het verder zo lekker met hem gaat!

  • Ron1

    Ik lees hier “als ik vertel dat ie Asperger heeft wordt ie ongelukkig”.

    Er is niks moeilijk, volwassenen maken deze planeet moeilijk, jou kind heeft recht op te weten hoe en wat, het is zijn leven.En anders, wat is anders, iedereen heeft wel iets, er zijn geen volmaakte mensen.Hij heeft recht op te weten hoe het zit, verstoppertje spelen heeft niemand iets aan, het allermoeilijkste is pas het positieve benaderen er van.Waarom zou alles negatief moeten zijn ? Ik heb 1 ding geleerd de laatste 10 jaar, met zielig VINDEN wordt niets opgelost.

    Realiteit en vooruitkijken en positief denken………dat is het wel in grote lijnen.

  • Lennie

    Onze zoon was ook 13 toen hij de diagnose Asperger kreeg.

    Vanaf het begin hebben we hem overal bij betrokken en hebben we alles ook verteld.

    Voor hem werden zaken toen ook veel duidelijker, dingen waar hij tegen aan liep werden voor hem makkelijker te accepteren.

    Mijn zoon heeft Asperger maar dat is slechts een stukje van zijn ZIJN.

    Daarbij weet hij ook dat hij ons kan vertrouwen omdat we alles bespreken met elkaar.

    Voor ieder kind en ieder gezin zal dit anders zijn, maar wij in ons gezin kiezen voor openheid.

    Groet van Lennie

  • Can

    Tja als jij denkt dat je zoon gelukkig is met de dingen zoals ze gaan en verder geen moeilijkheden van het leven ondervindt dan laat je het toch zo? En er dan wel bovenop blijven zitten he? Je kan niet ziet of hij moeilijkheden op school heeft…Vaak kunnen ze dat niet vertalen….

    Wel zou ik het hem vertellen als je ziet dat er problemen ontstaan of moeilijkheden…Dan kan het een grote opluchting voor hem zijn als hij weet dat hij iets anders reageert dan de gemiddelde doorsnee puber…en waarom hij dan zo reageert….En dat een naam heeft…En dat hij er info over op kan zoeken…

    Aan de andere kant, begint hij al te puberen? Laat hem niet tegelijkertijd de pubertijd ingaan met deze diagnose…

    Moeilijk hoor…

    Maar als moeder voel je het meestal wel aan als het moment daar er voor is.

    Sterkte ermee!

  • madelief

    Dat is het dus, hij heeft geen problemen op school. Zijn leerkracht was erg verbaasd met de diagnose. Voor mij is hij niet anders met deze diagnose het is echt een heerlijk kind altijd vrolijk heel behulpzaam. Kan goed relatieveren en is er ook heel goed in om mij een spiegel voor houden. Ik vind ook dat het belangrijk is om open te zijn in een gezin, maar niet ten koste van hem. Als hij tegen dingen aanloopt natuurlijk dan is het geen vraag meer, dan moet hij het weten. En ja ik ben bang voor wat het met hem doet als hij het weet.

  • Ansjke21

    Hallo,

    Ik begrijp precies wat je bedoelt. Toen onze zoon destijds 6 jaar de mallemolen in ging vroeg hij niet naar uitleg en wij vonden hem deze toen ook niet verschuldigd.

    Ondertussen (bijna 9 jaar en diagnose PDD) vinden wij wel dat hij het moet weten. Zijn negatieve zelfbeeld maakt het moeilijk om het te vertellen. Hoe pakt hij het op? Heeft hij eindelijk meer begrip voor zichzelf en zijn omgeving of raakt hij alleen nog meer negatiever/gefrustreerder. Dat hij iets moet weten is ons nu wel duidelijk, hoe oude hij wordt des te moeilijker denk ik. Als er een goed moment daar is willen we hem vertellen wat hij heeft, er niet te veel woorden over vuil maken. Laat hem zelf maar nadenken en naar ons toe komen met vragen. Misschien valt het allemaal best wel mee.

    Succes! Angela.

  • Can

    Onze S met pdd nos is ook 9 maar op sociaal/emotioneel nivo is hij nog maar 6….Als hij straks wat stabieler in zijn velletje zit willen we hem psycho-educatie gaan geven. Gelukkig kan dat bij de instantie die hem “behandelt”zeg maar:) Misschien is dat ook iets voor jullie zoon?