Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
nathaliee
Hoi,
Ik heb een zoon van 8 jaar met ASS en ADHD.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen, maar ik ben de constante machtstrijd met mijn zoon zat. Ik weet het niet meer!!!
We zijn onlangs verhuisd en mijn zoon vind het in de nieuwe buurt geweldig. Heerlijk buiten spelen met andere kinderen.
Maar dit is nu het hele probleem!!!
Door het spelen met andere kinderen, worden ook heel duidelijk de beperkingen van mijn zoon zichtbaar. Heel vervelend voor hem en pijnlijk voor mij om te zien. Niet dat ik zijn stoornis niet accepteer, maar je gunt je kind geen ellende.
Daarbij speelt ook nog eens mee, dat wanneer hij weer eens vastloopt hij erg agressief wordt. Dit alles heb ik uitgebreid besproken met de jeugdpsychologe en zijn nu hard op zoek naar een goede (?) oplossing.
Hierbij denk ik aan een cursus “ik ben speciaal”, en intensieve thuisbegeleiding.
A.s. dinsdag heb ik met de jeugdpsychologe weer een afspraak voor de datums te gaan plannen voor “ik ben speciaal”.
Voor de ITB ben ik hard op zoek naar een geschikte organisatie/persoon.
Nu is het zo dat tijdens de verhuising er weinig structuur voor mijn zoon was. Goed weer, lekker buiten spelen, vakantie, en regelmatig eigenlijk te lang buitenspelen (na het eten).
Toen we goed en wel gezetteld waren moest er toch weer een duidelijke structuur komen. dus de regel voor buiten spelen was na het eten mocht er nog gepeeld worden, maar 7 uur binnen. Hij heeft gewoon een afschakel moment nodig.
Nu bleek dat na het eten spelen toch wel moeilijk voor hem waren in die zin dat hij meer probleemgedrag ging vertonen, die heftig uit de hand liepen.
Dus een stapje terug, na het eten niet meer naar buiten, voor zijn eigen bestwil.
Andere kinderen zijn dan nog buiten en daar heeft mijn zoon nu erge moeite mee.
Hij snapt gewoon niet waarom hij niet meer naar buiten mag. Het liefst wil hij als laatste naar huis. Dit heeft hij ook op bv verjaardagen, hij wilt pas als iedereen gaat.
Ik snap dit wel, want dan is het natuurlijk voor hem het duidelijkst dat iets is afgelopen.
We hebben dan ook van alles geprobeerd, zoals bv een duidelijke tijd op de klok afspreken, maar niets helpt.
Nu is mijn grootste angst dat, gezien zijn gedragsstoornis, en zeer makkelijk beinvloedbaar zijn, hij op het verkeerde pad komt. Daarom ben ik ook van mening dat dit gestimmuleerd word met veel op straat zijn, ook nog eens omdat er toch geregeld vervellende kinderen bij zijn.
Maar iedere dag is hier weer een heftig conflict over, ik dring niet bij hem door.
Ik heb hem zelfs heel duidelijk met bewoordingen uitgelegt waarom niet en wat mijn grootste angsten zijn voor zijn toekomst.
Maar niets werkt en dit duurt dus al 7 weken (zolang we hier wonen).
Hij is op dit moment heel onhandelbaar en ik weet niet hoelang ik dit nog volhoud.
Het is op dit moment het beste als hij dagbehandelijng krijgt, Maar de wachtlijst bedraagt momenteel 3 kwart jaar.
Wel is er plaats op de 24 uur opvang. Maar dit vind ik best wel heftig, Maar zo kan het niet meer langer.
Nu ik dit schrijf zijn we al van 18.45 uur hierover bezig en dit duurt nu nog.
Mijn man houd zich nu met hem bezig, want ik kan niet meer.
Hij is helemaal door het lint aan het gaan, want hij wilt zich niet afdrogen, Maar ik kan nu even er niet tegen.
Ik moet dit even van mij afschrijven want anders kan ik niet meer.
Als iemand bruikbare tips heeft, of dit herkend HEEL GRAAG.
Groetjes, nathalie (een wanhopige moeder)
