autisme.startpagina.nl

diagnostiek;autisme bij volwassenen

  • Anonymous avatar

    Ria Belling-Beckerman

    hallo

    Dat er iets mis was met mijn zoon wis ik al gauw na zijn geboorte,maar waar ik ook om raad vroeg antwoord kreeg ik niet.

    Nu is hij 29en heeft grote problemen.Bij onze poging vorig jaar werden we van het kastje naar de muur gestuurd.Via omwegen kwamen we bij MEE terecht.Daar kregen we te horen dat onze zoon PDD-nos had,en we kregen informatie mee.Maar daarmee waren we er nog niet,onze zoon moest gediagnostiseerd worden.Als er met onze zoon over gesproken word raakt hij in paniek en weigert zich te laten diagnostiseren.Hij is vrij inteligent,maar hoe neem je die angst weg

    Ria B

  • Anonymous avatar

    madelief1

    Tegen dit probleem loop ik dus ook maar dan met mijn partner

    madelief

  • Anonymous avatar

    Ann

    Ik wil je niet aan het schrikken maken maar bijmijn zus werd het erger na haar diagnose op 35-jarige leeftijd. ze dacht dat ze zich nu alles kon permitteren en begon zich weer als puber te gedragen, lelijke dingen te zeggen enzovoort. Ik denk dat vel te veel diensten zich bij de diagnose van volwassenen houden maar dat ze vergeten dat aangepaste begeleiding, ook en misschien in sommige gevallen vooral, voor de omgeving. Mijn zus woont nog bij mijn ouders en die zien nu alles door de vingers want “ze heeft iéts”.

  • Anonymous avatar

    liane

    even een reactie ik heb een dochter van nu 18 jaar waar mee ik al jaren aan geef dat er meer met haar aan de hand is dan mijn andere twee kinderen en loop nog steeds over al tegen de muur ik heb heel sterk het vermoede dat zij een aanverwante stoornis heeft van autisme hier op krijg ik maar geen antwoord en alle testn die ze tot nu toe heeft gehad wijzen niets uit wel heb ik het nu zover dat er uiteindelijk wel een psychiatisch onderzoek komt iets wat nooit eerder is gebeurd en van daar uit ook geen juiste diagnose uit voort is gekomen ik kan nu alleen maar hopen dat er nu wel een juiste diagnose word gesteld en wij weer verder kunnen met ons leven want dat zit er nu niet echt in want je blijft je zorgen maken of het welzijnn van je kind

  • Anonymous avatar

    monique

    Hallo,

    Ik zit met een probleem. Ik woon al 7 jaar (te lang) met een man waarvan ik vermoed dat hij autistisch is. Hij kijkt mensen vaak niet aan, kan zeer agresief zijn, heeft op iedereen wel wat aan te merken. en behandeld mij niet als vrouw zeg maar. Als ik hem met rust laat dan gaat het redelelijk.

    Ik ben nu bezig bij maatschappelijk werk om proberen deze relatie op een rustige manier te gaan beiindigen. Ik heb hen uitgebreid verteld hoe hij is. Natuurlijk hebben zij hem niet gezien maar hij heeft kenmerken van autisme of manisch depresief.

    Hij is elke dag somber. Overal ziet hij het negatieve van in. En over emoties kan ik niet met hem praten. Het gaat even een paar weken redelijk met hem maar dan opeens zonder reden explodeert hij.

    kunnen mensen hier over hun ervaring vertellen van hun partner of ex partner met autisme.??

    Ik wil zo wie zo niet met hem verder. ik wil wel van het leven genieten, en niet altijd negatief benaders worden. Hij zal nl nooit veranderen.

  • Anonymous avatar

    sunshine

    Hallo Monique,

    Ik lees net jou verhaal, heel herkenbaar voor mij. Ik heb ook met zo'n iemand geleefd, het is gewoon rondweg een drame.

    Het enige wat je kan doen is je spullen pakken en je waardigheid niet verliezen. Soms heb je medelijden met zo'n iemand maar dat is geen oplossing dus moet je voor je zelf kiezen.

    Gr

    Sunshine

  • Anonymous avatar

    marina

    Hallo Ria,

    Vanaf dat onze zoon een half jaar was, heb ik het vermoeden gehad, dat er wat met hem aan de hand was. Met deze vermoedens ben ik nooit veel verder gekomen. Nu is onze zoon inmiddels volwassen en voelt zich vaak heel erg gedeprimeerd. Hij is er al eens voor behandeld en heeft toen voor het eerst meer inzicht gekregen in zich zelf. Later heeft hij via internet het vermoeden gekregen dat hij autistisch is, maar het heeft nog een hele tijd geduurd voor hij zich liet diagnostiseren. Hij had sterk het idee, dat er dan meteen ook een stempel op je voorhoofd gedrukt staat. Bovendien zat hij in die tijd heel erg met zich zelf in de knoop. Werd zich steeds meer bewust b.v., dat een relatie voor hem niet weg gelegd is en dat collega's hem respecteren omdat het moet. Nu heeft hij het toch laten doen om zelf meer duidelijkheid te hebben.

    Groeten Marina