autisme en seksualiteit

marina

01-03-2010 13:34

Onze inmiddels volwassen zoon blijkt autistisch is uit een onderzoek gebleken. Het onderzoek is pas in opdracht van hem uitgevoerd, omdat hij zelf autisme vermoedde.
Wij weten inmiddels al ruim vier jaar van onze dochter die zeven jaar jonger is dan haar broer, dat hij naar haar toe als puber op seksueel gebied grensoverschreidend gedrag heeft vertoond. Onze dochter heeft daar blijvend schade van opgelopen. Mijn vraag is of er meer ouders zijn die op dit gebied wat mee gemaakt hebben.
Met vriendelijke groet,
Marina
tassie

01-03-2010 21:34

Ik heb hier geen ervaring mee, maar misschien dat andere ouders dat hebben..
Wel wens ik je veel wijsheid toe!
marina

02-03-2010 12:47

Bedankt voor je reactie, Tassie. En … het doet goed, dat je me wijsheid toewenst.
marina

02-03-2010 12:59

Ik heb ook nog een andere vraag. Mijn allerbeste vriendin vindt, dat zijn gedrag tegenover zijn zus hem niet aangerekend kan worden, omdat hij autistisch is gebleken. En daar ben ik het zelf niet mee eens, omdat hij zijn zus onder druk heeft gezet om het verborgen te houden.
Marina
Susan

02-03-2010 13:25

Autisme is geen excuus om je te misdragen en ik vind dat je zoon wel degelijk op dit gedrag aangesproken -moet- worden.
Susan
tassie

02-03-2010 18:34

Net wat Susan al schreef, autisme is geen excuus…..net als suikerziekt, epileptie oid geen excuus kan zijn. Het kan het wel ‘begrijpelijker’ maken, maar een excuus kan het niet zijn. Wat je schrijft, dat hij je dochter gedwongen heeft het verborgen te houden……dan lijkt het ( naar mijn idee) dat hij dus wel wat besef heeft van goed en kwaad……of lees ik dat verkeerd?
Ik denk wel dat er meerdere factoren zijn in hoe je je zoon daarop kan aanspreken, want het is natuurlijk ook afhankelijk van zijn emotionele ontwikkeling, zijn iq en zijn inzicht in de ander en zichzelf…….en dat is lastig te herkennen…..
Weet je, marina, dit lijkt me zoooooooo lastig; enerzijds staat daar je kind……die iets heeft gedaan wat niet kan en hoort……maar ook hij zal daar zn redenen voor hebben….MAAR, aan de andere kant staat daar je andere kind, waar iets bij is aangedaan…..Kiezen kan dan niet he…..je moet er voor beide zijn, maar moeilijk en verwarrend lijkt me dat wel….
Hoe ga je daarmee om?
Krijg je daar wel hulp/begeleiding bij?
En ja, die wijsheid wens ik je oprecht!!
marina

03-03-2010 13:36

Ja, je moet je zoon als dader zien om je dochter te kunnen helpen! Dat is niet makkelijk. De hulp die ik in het begin kreeg was op onze dochter gericht en niemand vroeg hoe ik me voelde. Sinds kort heb ik voor me zelf eindelijk hulp.
We hebben nooit geweten, dat onze zoon autistisch was. Hij is normaal begaafd en heeft een gemiddels IQ. We hebben wel altijd beseft, wat zijn aanwezigheid in het gezin betekende voor onze dochter. Hij moet een jaar of 13 geweest zijn, net op vervolgonderwijs, toen hij zich steeds meer ging interesseren voor meisjes. Hij wilde echt een vriendinnetje. Maar als vriendschappen al niet lukken is dat onbereikbaar. In die tijd moet het grensoverschreidende gedrag ook ontstaan zijn. Toen hij een jaar of 15 was heb ik hem betrapt met zijn zeven jaar jongere zusje. Ik heb toen heel vaak met hem gepraat, maar had niet het gevoel dat het tot hem doordrong dat zijn gedrag ontoelaatbaar was. Dat bleek wel toen hij en zijn zusje terug kwamen van een logeerpartij bij opa en oma, waar mijn vader ook wat gemerkt had. Daarna heeft mijn man nog eens met hem gepraat. En ook nu had ik het gevoel, dat de strekking van zijn boodschap niet over kwam. Van dat moment af ben ik mijn beide kinderen goed in de gaten gaan houden. En ook ik heb nog enkele keren iets gemerkt.
Achteraf blijkt, dat het grensoverschreidende gedrag al veel eerder begonnen was, terwijl wij dachten dat het de eerste keer was toen ik onze zoon betrapte.
Een paar jaar geleden heb ik met onze zoon gepraat over hoe onze dochter nog steeds met het verleden worstelt door zijn grensoverschreidend gedrag. Hij zegt er zich niets meer van te kunnen herinneren en ook herinnert hij zich niets van de keer dat hij betrapt werd.
sassie

03-03-2010 19:03

Als hij zelf het vermoeden had een vorm van autisme te hebben en hij haar vertelde het niet te vertellen wat hij haar heeft aangedaan, is hij ook slim genoeg om te leren dat dit gedrag niet door de beugel kan en hij nooit meer zoiets mag doen bij wie dan ook. Mijn verstandelijk gehandicapte zoon leer ik ook wat wel en niet mag, dmv regels. Zo weet hij dat zijn geslachtsdelen van hem alleen zijn en dat NIEMAND daar aan mag zitten en hij ook nooit bij iemand anders. Autisme als excuus gebruiken vind ik erg zwak, er valt een heleboel te leren. Ik wens het zusje veel sterkte toe, ik vind het heel erg voor haar.
Gaby

05-03-2010 22:46

dat laatste kan he…
er is in mijn verleden veel gebeurd.
onderandere sexuele mishandelingen…
ik heb heel die tijd gewoon uit me leven geschorst.
ik weet alleen nog kleine dingetjes die eromheen stonden. zoals school waar ik op zat of zwemmen wat ik deed.
dingen niet weten uit wat er gebeurd is dat ken ik wel.
op me 10e uit huis geplaatst. weet bijvoorbeeld wel dat ik brullend voor het raam heb gestaan omdat me ouders weggingen. maar heel veel meer dingen niet. allemaal weggestopt. geen leuke herinnering.
het zit er nog wel. maar weet er niet zoveel meer van.
marina

06-03-2010 10:46

Ik weet ook van onze dochter, dat het zo kan zijn, Gaby. Pas toen ze ergens door weer herinnerd werd aan die tijd heeft ze ons, toen ze daar aan toe was, haar hele verhaal kunnen vertellen. Maar onze zoon. Waarom kan hij helemaal niets terug halen? Ik vind het ook vreemd, dat ik zo vaak met hem heb moeten praten voor hij zijn verkeerde gedrag inzag. De enige verklaring die ik er voor heb is: Ik wist toen niet, dat hij autistisch was en zal dus niet duidelijk genoeg geweest zijn.
Bedankt voor je reactie.
Ook Sassie bedankt voor de reactie.

autisme en seksualiteit

marina

tassie

marina

marina

Susan

tassie

marina

sassie

Gaby

marina