Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
rossella_roos@hotmail.com
gelukkig zijn groepen altijd verschillend en op elkaar afgestemd, dus heb je vaak eensgezinten in een groep.
Ik sluit me een beetje aan bij tassie. Ik vraag me altijd af waarom deze kinderen, JUIST deze kinderen ieder weekend vermaakt moeten worden met grootse, dure uitjes, met vooral veel prikkels??? Hoe komt je kind na zo'n weekend weer thuis????
Doe eens iets normaals met deze kinderen, net zoals je doet met normale kinderen.
Dat is ook een beetje mijn struikelblok, maar ik kan alleen kijken naar mijn kids en hun behoeftes…hun stukje waarin ze extra aandacht of zorg vragen…
Maar als ik kijk naar mijn kids, is het weekend juist de plek om bij te tanken, te verwerken en het koppie leeg te krijgen…daarin zou dan zo een uitje bijna niet passen…
Vandaar dat wij er ook juist niet voor kiezen, omdat dat niet past…en als het al eens zou passen, dan doen we dat graag zelf…zodat ook die leuke dingen eens met de oudsre gedaan worden. Zo is het bij papa en mama ook leuk, ipv alleen ergens anders..
Ik ben wel heel benieuwd hoe anderen dat verder zien?
ik zal eerst je vragen beantwoorden waarom wij JUIST deze kinderen leuke uitjes willen bezorgen.
De kinderen die bij ons komen, hebben vaak het een en ander al meegemaakt, in hun gezin, op school, bij andere hulpverleners. Ouders zijn echt toe aan rust, maar het kind ziet dat meteen als een afwijzing als de ouders besluiten om gebruik te maken van logeeropvang. Wij willen dus onze kinderen een leuk weekend bezorgen, waardoor ze een logeerweekend weg (wat maar eens per maand is en niet ieder weekend) niet als ‘wegstoppen’ ervaren. Natuurlijk voelen jullie kinderen dat niet, maar er zijn genoeg kinderen die dat enorm op zichzelf trekken. Dit willen we tegen gaan.
Daarnaast zijn we van mening dat het om kinderen gaat, die ook het recht hebben om te ervaren. Brengt dit veel prikkels? Soms wel, maar niet altijd vervelende. En we stoppen wanneer we merken dat ze voldoende hebben binnengekregen. Een voorbeeldje: ik ben met een van onze clientjes naar de Mattheus Passion geweest in de St. Jan in Den bosch. We hebben er welgeteld 20 minuten gezeten, toen gaf de jongen aan dat hij genoeg had en hoewel hij graag zou willen blijven hij voelde dat het hem te veel zou worden. Het waren maar 20 minuten, maar hij heeft er nog lang na van genoten en vond het - ook al was het maar 20 minuten - fantastisch om dat mee te maken.
Om kinderen te laten groeien, moet je ze net als ‘gewone’ kinderen uitdagingen aanbieden. onze uitjes zijn vrij normaal vinden we zelf. we gaan niet met ze naar parijs om in de vroege ochtend onder de eiffeltoren een croissant te eten of gaan we parelzoeken in de zuiderzee. We gaan met ze naar de bioscoop, naar speeltuinen, pretparken, naar het bos met gps of metaaldetector, we gaan naar een musical met ze, musea die leuk zijn voor kinderen, de ontdekhoek, zwembad, biken in de duinen, schermlessen. dit doen - als het goed is - gezinnen ook, en net zoals ons, een keer in de maand: aandacht geven aan je kind door iets leuks te gaan doen. Op welke manier dit is mag je zelf, helemaal zelf, bepalen. Daar kun je een hele filosofie op loslaten: je wil dat ze veel buiten bezig zijn of je vindt comerciele dingen niets. of gewoon omdat je niet genoeg geld hebt, ga je niet iedere maand naar een pretpark.
Wanneer je bepaalde dingen helemaal uit de weg gaat, dan sluit je ze af voor best veel leuke dingen en overheerst hun aandoening. het zijn kinderen, en hun aandoening bepaalt hoe je met ze omgaat. maar kinderen op de eerste plaats. Wanneer je zo bang bent voor de prikkels die ze mogelijkerwijs zouden kunnen binnenkrijgen, stagneer je ze in hun groei als je ze niet door iets laat gaan.
Natuurlijk, als je kind ontzettend bang is van paarden, ga je hem of haar niet op paardrijlessen zetten. We hadden een meisje van 10 dat nog nooit naar een pretpark was geweest, de ouders waren bang dat ze door het te veel aan prikkels onhandelbaar en overstuur zou raken. Wij namen dit kind mee naar de efteling; ze had veel prikkels, zelfs een kind zonder autisme krijgt op zo'n dag veel prikkels binnen. Maar ze had het niet willen missen. Hoe kregen deze ouders het kind thuis? gelukkig. Blij dat ze het sprookjesbos had gezien, in de droomvlucht was geweest en in de vogelrock heeft kunnen zitten.
Een kind heeft ook bij ons de keuze: of ze mee willen of niet. Over twee weken gaan we met de groep pubers naar We will rock you. Een jongen heeft ervoor gekozen om in de bungalow te blijven, omdat hij slecht tegen harde geluiden kan. Hij mocht zelf een alternatief uitzoeken: World of warcraft spelen en chocolade eten, besloot hij met een tevreden grijns op zijn snoet.
De kinderen die een weekend bij ons een weekend zijn geweest, komen heelhuids thuis. De uitjes of activiteiten vinden altijd plaats op de zaterdag, waardoor we de zondag als uitwaaidag houden. We hebben ook ouders en kinderen gevraagd wat ze het liefst hadden, en ze gaven aan dat hun kinderen toch wel erg uitkeken naar de uitjes, al was het maar naar een kinderboerderij in het dorp verderop.
Ik weet dat de zorg net zoals iets is als het restaurantwezen: je kunt niet naar alle monden koken. Je betaalt als ouder veel aan logeeropvang, dan verwacht je er toch wel wat voor tegenover zoals bijvoorbeeld dat je kind het ontzettend naar zijn/haar zin heeft gehad?
de opmerking doe eens iets normaals zoals je met normale kinderen doet, hield me toch even bezig. Ik kwam bij dit prikbord vragen om ideetjes en ervaringen van ouders bij bepaalde uitjes (dus of ze leuk waren of niet voor de kids). Wat betreft de grootse en dure uitjes: wij konden er ook voor kiezen minder geld in de kinderen te stoppen en meer winst te maken. Dit doen we niet, omdat we graag deze kinderen een leuke tijd bezorgen. Wat is er nou zo erg aan grootse dure uitjes als het gaat om het plezier van kinderen?
Wat geweldig dat je zoveel uitleg wilt geven; dank je wel!!!!!!!!!
Ik snap het meer, zie je visie meer en dat vind ik fijn. Zo kan ik beter begrijpen waarom jullie aanbieden enzo; fijn!!
Als ik kijk naar mezelf, want alleen daar kan ik voor praten, dan stuit ik soms op wat weerstand in mijzelf. Het lijkt soms alsof het allemaal groter, beter, duurder en meer moet qua maatschappij. Ik zie steeds meer kinderen die niet kunnen spelen, veel achter de pc zitten, een eigen spelcomputer hebben enz enz…maar spelen bij een glijbaan, het bos, de dieren in het park zijn onbekend voor hun. Dat vind ik moeilijk om te zien, maar dat zegt alles over mij; dat besef ik!
Vandaar dat ik ervoor kies om samen met de kids plantjes te poten in de tuin,onze eigen komkommers te kweken en lekker op te smikkelen…in de regen straks te stampen en wedstrijdjes te doen wie het natste wordt van alle plassen…samen klimmen in bomen, paddestoelen zoeken enz enz…maar mn kids ook ruimte te geven zich te vervelen, dat is (naar mijn idee) niet erg maar juist goed.
Elk weekend zulke uitjes die jij omschrijft doen wij dus ook niet, maar dat is gebaseerd op de beperkingen van mijn kids…MAAR ook gebaseerd op mijn visie naar kinderen en opvoeden 
Ik hou ze soms wel bewust weg, juist omdat de extra prikkels niet haalbaar zijn…en ik denk dat ik als moeder dat het beste in kan schatten. En ja,ook dan maak ik fouten en schat ik soms verkeerd in hoor.
Ook wij hebben een PGB en ook wij hebben weekendplekken voor al onze kinderen. Wij hebben er juist bewust voor gekozen dat niet te doen in dit soort settingen, omdat dat niet aansluit bij ons, maar ook niet bij mn kids…bij dat wat hun vragen en nodig hebben. Wij hebben ‘gewone’ gezinnen gezocht, met kennis en ervaring in huis. Daar draaien mn kids gewoon mee, eten mee, slapen daar, gaan mee boodschappen doen enz enz…net als thuis. Die plek, is in de weekenden als ze daar zijn, hun thuis…en daar worden zoveel mogelijk dezefde regels gehanteerd als thuis; de waarden en normen. Het verschil daarnaast is, dat het bij ons door moet gaan, ziek zijn of niet…de kids gaan daar naar toe. Dus ook dan zou een logeerhuis/zorgboerderij afvallen, want dan kan het niet geboden worden.
Ik denk dat onze hulpvraag ook niet aansluit bij dat wat oa jullie beiden.
Ik hoop wel dat je snapt dat mijn vragen niet bedoeld zijn als aanval en kritiek, maar puur omdat ik het niet snapte.
Is jullie doelgroep dan ook meer vanuit kinderen die een ‘beschadigd’ thuis hebben? Dat je vanuit dat oogpunt hun ook fijne ervaringen mee wil geven?
Mbt je laatste vraag qua dure uitjes en het plezier van een kind. Voor mij zijn dat 2 verschillende dingen, die niet gekoppeld zijn. Plezier staat los van een uitje, geld of geen geld. Tuurlijk vinden mn kids het ook leuk om naar een dierentuin te gaan, maar ze zijn ook blij als we samen gaan pannekoeken bakken of springen op de trampoline…
Dus ja, als mijn kind in jullie doelgroep zou passen…zou ook mijn grootste drijfveer zijn dat mijn kind plezier heeft EN ontspannen en goed in zijn velletje thuis komt. Zo te lezen doen jullie dat, en dan is het doel behaald!
Mooi dat jullie dat soort uitjes doen op de zaterdag, zo doen wij grotere dingen ook…dan hebben ze de zondag nog tijd om alles te laten ‘landen’.
Ik hoop dat, ook, ik zo wat duidelijker heb kunnen maken waar mijn vragen vandaan kwamen?!
Tassie, ik sluit me weer bij je aan. Plezier is niet gekoppeld aan geld of ieder weekend (dure) uitjes.
See You, je uiteenzetting is helder. Als jullie met name de doelgroep “ beschadigde” kinderen op het oog hebben, vind ik dat prijzenswaardig. Ook voor deze kinderen kan gelden dat ze plezier hebben door het doen van eenvoudige dingen, aandacht, begrip en een liefdevolle houding. Daarmee geef je hun zoveel meer bagage mee.
Wat me nog even van hart moet, al wel ik verduidelijken dat dit niet per definitie uit jou oproep blijkt:
Opvang, zorgboerderijen en speciale opvang geven door hun beschrijvingen mij het gevoel dat ik als ouder niet capabel ben mijn eigen kind sociale vaardigheden te leren, zelfredzaamheid, motorisch te ontwikkelen, te begeleiden en ondersteunen…..
Vaak denk ik bij het lezen van de doelstellingen van dergelijke opvang: Dat doe ik allemaal allang (en nog veel meer…..)
Opvang, zorgboerderijen en speciale opvang geven door hun beschrijvingen mij het gevoel dat ik als ouder niet capabel ben mijn eigen kind sociale vaardigheden te leren, zelfredzaamheid, motorisch te ontwikkelen, te begeleiden en ondersteunen…..
Vaak denk ik bij het lezen van de doelstellingen van dergelijke opvang: Dat doe ik allemaal allang (en nog veel meer…..)
Even een stukje gekopieerd…want daar zit ook vaak de pijn he…..
Als ik voor mezelf spreek, en dat is het handigste he , dan moet ik al zoveel extra zijn…de fysiotherapeut, de logopediste, de observator, de scheids, de activiteitenbegeleidster, de grensrechter enz enz………Soms wil ik wel eens gewoon moeder zijn, gewoon een moeder die van en met dr kind leeft en geniet.
Begrijp me niet verkeerd, ik geniet ook…….maar t is soms hard werken om dat nivo van genieten te komen.
Het groot brengen van een kind met autisme, vraagt zoveel extra en ik denk dat de meeste moeders hier dat alleen maar kunnen beamen.
Ik zit deze discussie net te lezen en ben het eigenlijk met de meesten wel eens. Van de ene kant de extra zorg en aandachtjes voor uitjes met Ass-ers met een ‘verleden’ en anderzijds het ophikken tegen de huidige maatschappij waarin het allemaal duurder en groter ‘moet’
Ik ben nog niet zo lang actief op dit forum en we hebben voor onze zoon (Damian 5, vermoedelijk ASS, momenteel op het MKD) nog geen diagnose, maar er is veel interesse. De laatste opmerking van Tassie raakt me in het bijzonder. Als moeder met een verleden van depressie (post-nataal of post-partuum zoals ze het tegenwoordig noemen geloof ik) en 2 hele hectische jaren qua omstandigheden ( 2 x werkgever failliet, 3 sterfgevallen in 8 maanden) ben ik blij wanneer ik me eens ‘gewoon’ moeder kan voelen. De afgelopen 1,5 ben ik veel aan het zoeken en regelen geweest, heb ik allerlei ‘rollen’ gespeeld (o.a. politie-agent en voorlichtster) en zijn we (ook vanwege de omstandigheden) erg terug naar basic gegaan. Vroeger waren wij ook blij met de kleine dingen en ik vind het jammer dat er tegenwoordig snel vergeten wordt dat het ook erg leuk kan zijn met simpele dingen. Ik denk dat de kinderen waar het hier over gaat zich in een luxe positie bevinden, niet alleen qua budget, maar vooral qua zorg, maar ik wil ook graag kwijt dat er een duidelijk verschil is tussen kwantiteit en kwaliteit.
In de omgeving van Oosterhout/Breda zou ik niet zoveel weten wat echt voor wat oudere kinderen geschikt is, maar je hebt een leuke kinderboerderij in Rijsbergen (Leijhoeve) met wat speelruimte, in Breda zelf Joepie (overdekt speelparadijs) en wellicht in Tilburg de Oliemeulen; erg leerzaam en veel apartere dieren.
Op 6 november is er voor kinderen lampionnen maken en een tocht door kasteel Ammersoyen (Amerzoden) en op 11 en 12 december in het Archeon is de Midwinter Fair (die laatste is misschien wel leuk voor de oudere kinderen, net zoals de Oliemeulen)
Ik zou zelfs aan willen bieden om een keertje een leuke kook-workshop met de kinderen te komen doen, maar ik weet niet of jullie daar de ruimte voor hebben…
Succes met de zoektocht naar leuke uitjes in ieder geval en veel plezier met jullie kids!
