Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Jul
Hallo,
We zijn vanwege dat een psycholoog dacht aan McDD naar de kinderarts doorverwezen.
Nu hebben we vandaag het tweede gesprek, zonder dochter, en te horen gekregen wat het plan wordt om een diagnose vast te stellen.
één van de eerste dingen dat ze zei was, doordat ze wel reageerde terwijl ik begon te huilen, zij absoluut niet dachten aan autisme en de kans op McDD daardoor erg klein was.
Maar goed ik begreep de laatste tijd uit vele (oude) verhalen op diverse forums dat McDD niet werkelijk als een autisme wordt gezien en dat deze kinderen juist wel contacten kunnen maken en dus ook behoefte hebben aan lichamelijke contacten. Ik heb zelfs een verhaal gelezen van iemand met McDD die vertelde erg graag bij zijn moeder op schoot zat te knuffelen als hij uit zijn ‘aanval’ was. Hij schreef ook dat als zijn moeder verdrietig was hij het verschrikkelijk vond.
Dus ja nu snap ik er dus niets van…wat moet ik nu ‘geloven’
Ik herken veel in mijn dochter van McDD en was al onzeker en toen dacht ik yes dit is het punt en klaar en nu dit weer 
Wel wordt McDD meegenomen in het stellen van de diagnose, want het werd niet uitgesloten. Op het eerste gezicht denken zij eerder aan diverse angststoornissen.
Ik vroeg me af of anderen hier dit in hun kinderen herkeneden.
- We zijn verhuist en 4 mnd bezig geweest dat zij uiteindelijk rustig en zonder aanvallen in haar kamer slaapt. 4 mnd lang consequent geen één keer bij ons geslapen of wat dan ook.
- Tijdens het eten zo'n vast programma en soort stickersysteem, zodat ze niet gaat flippen. We kunnen daardoor eigenlijks nooit elders eten, want dat loopt altijd uit op niets.
- Als ik zeg we gaan even naar de hema kan ik niet zo plots bedenken ook naar de etos te moeten. Ik moet van te voren melden wat we allemaal gaan doen en wil ik toch wat anders tijdens. Dan moeten we eerst ergens rustig zitten (soms ga ik eerst terug naar de auto) daar bespreek ik dan wat ik nog wil doen. Dit gaat 9 van de 10 x redelijk goed. Maar owee als er maar iets verkeerds gaat dan is het complete drama wat we laatst in de hema hadden…moeilijk.
- De dagrtimekaarten(pictogrammen) die we sinds kort hebben geven zoveel rust in huis.
- ze was als baby al bang…hoe kan een baby al angststoornissen hebben vraag ik mij af? Maar goed ook wij moeten komen bij verschillende psychiaters om alles te vertellen over haar van zwangerschap t/m nu.
Bij angststoornissen wordt ook gekeken of ouders niet te overbezorgd zijn. Nou nu ben ik al bang dat ik dat doe al weet ik heel goed dat het niet zo is, maar toch…
Dat ik hierboven beschrijf komt voor mij niet over als een angsstoornis waaraan wij vervolgens overbezorgd aan mee werken
Ik drop haar op school. Ik breng haar elke keer naar zwemles en turnen. Ik hou haar nooit thuis al zou ik soms wel willen, maar dat is meer omdat het mij dan ook rust geeft.
Ze gaat naar de overblijf en ja ik heb haar wel van de KDV afgehaald, omdat het zo dramatisch werd. Ik zeg nooit ja school is ook spannend en eng… nee het tegengestelde…ik wil juist dat ze graag naar school gaat. IK maak er altijd een leuk spelletjes van (erg slopend)
De ene keer werkt het de andere keer weer niet. Ik ben een lijst aan het bijhouden met de patronen. Ik zie nu gewoon wanneer het mis gaat en waarom.
Kortom ik ben weer zo onzeker en echt ik hoop van harte dat mijn kind geen McDD heeft, maar ook angstoornissen moet je mee leren leven en het maakt zoveel duidelijk.
nou moest het weer ff kwijt en als iemand antwoord heeft op de vraag of deze kinderen ook wel kunnen reageren op een huisbui van hun moeder dan hoor ik het graag.
Groetjes Jul
