Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
piano
Dank je wel voor jouw reactie!
Welke school zit Damian nu?
Haai!
Even onder een andere naam, Angie was al geregistreerd….
Damian zit op MKD de Tweegelanden in Rijsbergen. Hij heeft hiervoor een jaartje Montessori gedaan en gaat na dit jaar dus ergens anders aan de slag. We hebben in november een info-avond voor het speciaal onderwijs en we weten hopelijk in januari wat voor schooladvies hij meekrijgt vanuit het MKD.
Ook weten we ondertussen dat we in november naar het Sofia kinderziekenhuis mogen voor psychologisch onderzoek…
Groetjes,
Angie/Sam
Wij zitten in een soortgelijke situatie. Zoon is nu 4 en een half en gaat sinds een half jaar naar het mkd. Gediagn ass, waarschijnlijkheidsdiagnose, met een hoog gemiddelde intelligentie en vertraagde motorische ontwikkeling. Ik verwacht dat hij zo rond zijn 5e verjaardag de overstap naar onderwijs gaat maken.
Het kan 2 kanten opgaan, bao of sbao. Op het ene moment neig ik meer naar het ene en het andere moment het andere.
Het belangrijkst vnd ik dat hij goed op zijn plek zit en de juiste begeleiding krijgt. Vooral niet overprikkelt worden!
Moeilijke keuzes vnd ik!
Kan ik me goed voorstellen dat het moeilijk kiezen is zo. Ik moet zeggen dat ik er zelf redelijk nuchter in ben, in die zin dat hij van mij net zo lief naar het speciaal onderwijs zou mogen. Beide vormen, regulier en speciaal, hebben zo hun voordelen en op het regulier zouden ze misschien wel extra aandacht kunnen geven, maar dan is het per school natuurlijk de vraag of ze hier de tijd, mensen en kennis voor hebben.
Wat erg jammer is, is dat speciaal onderwijs nog steeds een negatief stempel met zich meedraagt, alsof alle kinderen die daar naartoe gaan niet goed wijs zijn….. Damian krijgt als het goed is ook nog een IQ-test, maar ik denk dat er bij hem ook wel gemiddeld of zelfs boven-gemiddeld uit zal komen. Niet uit arrogantie, want als het minder zou zijn vind ik dat helemaal niet erg, maar ik zit zelf ook ergens in de kringen van hoogbegaafdheid.
Ik overweeg ook wel om mezelf te laten testen later, niet alleen omdat ASS (en aanverwante…) erfelijk kunnen zijn, maar ook omdat ik van mezelf heel veel herken, niet alleen in Damians gedrag, maar ook in al die kenmerken-lijstjes voor ASS (en aanverwante…) die je overal op internet kunt vinden.
Hebben jullie iets gemerkt aan jullie zoon toen jullie op het MKD begonnen (of in de daaropvolgende periode)? Bij Damian kunnen we gelukkig een stijgende lijn zien in de afgelopen 2 maanden!
Groetjes
Voordat zoon op het mkd zat bezocht hij een regulier kdv. Hij viel hier aanvankelijk niet zo op…zeer rustig. Ik heb zelf alles in gang gezet omdat ik zelf wel duidelijk merkte dat het anders loopt dan' normaal' Nav videoopnames waren de kenmerken ook voor kdv duidelijk zichtbaar. Omdat zoon op het kdv erg moest overleven kwamen alle emoties er thuis uit. Hij liep zichzelf in de weg en was overprikkelt.
Sinds het mkd is de rust op dat gebied terug gekeerd.mn nadat hij er een paar maanden zat. Hij krijgt er net als thuis de structuur en we merken dat hij er prima op zijn plek zit.Hij is rustiger, minder overprikkelt, komt meer tot spel en is taakgerichter. Dat laatste is natuurlijk ook dmv zijn leeftijd gegroeid.
Hij blijft een mannetje met een gebruiksaanwijzing maar dat is met elk kind zo…bij hem alleen even wat extra. Diagnose verandert daar bij mij niks aan.
Welk verschil merken jullie bij damian?
Het grootste verschil is wel dat hij zich wat bewuster van zichzelf en zijn gedrag is geworden en nu zelf gaat merken dat drukte bij hem voor overprikkeling zorgt. Vorig jaar waren er regelmatig voorvallen waarbij Damian andere kinderen duwde, schopte, sloeg, beet of krabde. Hij kon zichzelf niet kwijt en werd dan nogal agressief/lichamelijk. Sinds het MKD lijkt hij in zijn algemeen beter in zijn vel te zitten. Hij is natuurlijk ondertussen weer iets ouder geworden, maar hij lijkt echt bewuster te zijn en vooral, meer zichzelf. Voorheen kon dat er niet echt uitkomen omdat hij zo aan het worstelen was met alle prikkels.
De eerste aanwijzingen van zijn ‘anders-zijn’ op het kdv waren heel duidelijk zijn spraak, of juist het ontbreken daarvan. Thuis praatte hij al met volledige zinnen en woorden van 3 of 4 lettergrepen, maar bij het kdv kwam er geen zinnig woord uit. We wijten dit nog steeds aan een stukje faalangst in combinatie met onzekerheid; thuis hadden we genoeg aan 1 woord, maar op het kdv moest hij regelmatig herhalen wat hij zei omdat de leidsters hem niet begrepen. Uiteindelijk heeft Damian ook een klein half jaartje logopedie gehad in verband met zijn uitspraak, dit heeft hem echt goed gedaan!
Wat net tegen het begin van de basisschool opviel was de manier waarop hij in zijn eigen wereldje zat en hoe hij omging met anderen, of eigenlijk NIET omging met anderen. Of er nou een stuk speelgoed in de weg lag of een ander kind, als hij in zijn spel zat was er niets anders meer.
Nu zien we nog steeds dat hij bijvoorbeeld NAAST een ander kind speelt in plaats van MET, maar we zien in de afgelopen 2 maanden al zo'n vooruitgang dat we daar goede hoop voor hebben.
Een voordeel is ook wel dat ongeacht wat er aan de hand is, je als ouders vanzelf in je ouderschap groeit en - ook onbewust - al met je kind omgaat op de manier die (gevoelsmatig) het beste werkt.
Ik vraag vaak Damians aandacht door met 2 vingers naar mijn ogen te gebaren zodat hij weet dat hij me even aan moet kijken. Ook fluit ik vaak naar hem om zijn aandacht te krijgen. Vaak krijg ik dan hele rare blikken van andere mensen, zo van; “het is geen hond die je bij je roept”, maar ik weet dat hij heel makkelijk afgeleid is en in zijn wereldje zit, waardoor je moeilijk tot hem door kan dringen, vooral als je bijvoorbeeld in een winkelstraat loopt. Damian reageert echter meteen als hij me hoort fluiten en dat is voor mij het belangrijkste.
Het contact met hem gaat trouwens sinds het MKD ook beter. Hij weet al beter wat de normen en waarden zijn als je een gesprek voert en heeft wat meer geduld om iemand anders uit te laten praten, dingen waar we voorheen echt heel bewust mee bezig moesten blijven omdat het maar niet leek door te komen.
Hoe gaat het met Tijn ondertussen? (dacht ergens Tijn te zien staan, neem aan dat dat de naam van jullie zoon is of misschien een afkorting voor Martijn?)
oudste is 6 jaar. Ik heb haar uitgelegd in eenvoudige woorden wat er met haar broertje aan de hand is zonder direct een stempel op het mannetje te drukken. Zoiets van iedereen heeft wel dingen waar hij goed in is en sommige dingen vindt hij/ zij lastiger. Dit pikte ze goed op maar het blijft natuurliuk lastig en niet van haar kunnen verwachten dat ze er altijd rekening mee houdt uit zichzelf. Respect voor elkaar vind ik belangrijk en daar hamer ik wel erg op.
Het is heel mooi om te zien hoe de kinderen met elkaar om gaan en hoe de middelste is gegroeid in zijn spel. Hij is nu ruim 4 en gaat steeds meer ‘ doen alsof’ spel gebruiken. Goede ontwikkeling!
