Gisteren kwam de directrice naar me toe, met de vraag of ik komende week het verslag van ons gesprek wilde ondertekenen.
Ik heb haar duidelijke gemaakt, dat ik dat op zich wel wilde doen, maar dat ik het totaal niet eens ben met de gang van zaken.
Ik vind het niet in de haak dat mijn zoon straks de dupe is van voortgaande pesterijen van klasgenoten.
Daar was mevrouw het dus mee eens.
En het is NIET de bedoeling dat ze Q. gaat schorsen na zo'n boze bui.
Maar aan de hand van zijn “irritatie schrift” gaan ze nu kijken wat er aan vooraf gegaan is.
Daar vanuit gaat ze beslissen of hij alsnog geschorst wordt of niet.
Ze heeft er nu dus al weer wat anders van gemaakt dan vorige week.
Het schrift heeft mijn zoon sinds vorige week 5 keer gebruikt.
3 keer voor pesterijen en 2 keer voor leuke dingen.
De pesters worden nu extra in de gaten gehouden.
Ook als ze denken dat juf weg is worden ze vanuit een hoekje in de gaten gehouden.
Zo kunnen ze meteen aangepakt worden.
Op dit moment zijn de dingen dus allemaal weer ietsjes positiever.