Voorstellen

  • Suus75

    Hallo,

    Ik lees sinds een tijdje af en toe mee op dit prikbord.

    Heb een paar weken geleden een keer gereageerd op een vraag waar ik wellicht iets in kon betekenen.

    Ik ben werkzaam bij een zorgaanbieder voor mensen met een verstandelijke beperking als clientadviseur (schrijf Ondersteuningsplannen voor clienten, bespreek deze met client/ouder belangenbehartiger, ondersteun begeleiders op de werkvloer om te werken met de doelen, doe de intake van nieuwe clienten en vraag indicaties aan)

    Ik vind het boeiend, bijzonder en soms ook pittig om jullie verhalen en vragen te lezen en hoop misschien op sommige vragen vanuit mijn werkervaring af en toe antwoord of een tip te kunnen geven.

    Maar voor ik nog meer ga reageren leek het me netjes me eerst even voor te stellen.

    Bij deze dus ;)

  • tassie

    Heeeeeeeeeeeeey,

    Welkom hier!!

    Fijn om ook jou hier te mogen zien. Ik denk dat aanvullingen vanuit oa jouw deskundigheid prettig kunnen zijn, dus fijn dat je hier komt mee ‘prikken’.

  • Juut 03-02-08

    kom hier al heeeeel lang ( lijk wel een dinosaurier) maar ook met vlagen heel lang niet…….vind het zelf wel fijn om te lezen dat “hulpverleners, adviseurs ” hier ook mee kijken hoe het echt in de keuken toegaat, doe er je voordeel mee en geef goede tips en adviezen, heb twee jongens met (lees binnen het spectrum ) en ze hebben het van geen vreemde………zowaar een keer de erfelijkheid van Mams kant…………

    groetjes Juut

  • Suus75

    Fijn te horen dat je het fijn vind!

    En ik kan me indenken dat dit een “plek” is waar je terug blijft komen vanwege het delen van informatie, vinden van tips etc.

    Groet Suzan

  • carla van de waal

    hallo

    ik ben een moeder van een zoon die nu 22jaar is

    hij heeft een geestelijke beperking een spraaktaal moeilijkheid en een vorm van autisme

    wij zijn voor onze zoon al bijna drie bezig om bij een zorginstelling

    dagbesteding te krijgen.

    onze zoon heeft daar al vanaf zijn vierde jaar weekend opvang.

    maar het lukt maar niet om een plekje voor hem te krijgen

    hij heeft nu 1op1 begeleiding bij die instelling

    terwijl hij best in een groepje kan.

    wij hebben nu als ouders gezegt dat er eind februari

    een plek moet zijn voor onze zoon.

    wij als ouders worden van het kastje naar de muur gestuurd.

    er word van alles beloofd maar er gebeurd niks

    groetjes carla

  • Suus75

    Wat vervelend en frustrerend als dit soort dingen zo lang duren.

    Je schrijft dat hij nu 1 op 1 begeleiding krijgt vanuit de zorginstelling waar jullie een dagbestedingsplek voor hem zouden willen. Is dat dan 1 op 1 begeleiding aan huis?

    Of krijgt hij dat daar binnen de dagbestedingsinstelling en zouden jullie graag zien dat hij in een groep mee gaat draaien?

    Zitten jullie “vast” aan die dagbestedingsplek of zou het een optie zijn om eens bij een andere zorgaanbieder te informeren/zoeken?

    En hebben jullie iemand die met jullie mee zoekt?

    Een heel vragenvuur ;), maar ik probeer me een beeld te vormen bij jullie vraag etc, dan kan ik misschien wat tips/adviezen geven.

    In elk geval hoop ik dat jullie snel een goede dagbestedingsplek zullen vinden/krijgen voor jullie zoon.

  • carla van de waal

    hallo

    hij krijgt binnen de instelling de dagbesteding

    wij zouden graag zien dat hij in een groep mee zou draaien.

    we zijn al bij andere instellingen geweest

    maar daar is ook geen plek.

    er wel iemand die met ons mee zoekt

    er is morgen weer een gesprek over onze zoon

    hoe het nu verder moet

    er is 1 iemand die morgen beslist of marco in die groep geplaats mag worden

    en als die nee zegt.

    dan gaan we een klacht indienen

    tegen de instelling

    ons geduld is nu op

    drie jaar is wel een hele lange tijd om iets te vinden voor onze zoon

    er werden allerlei beloften gedaan maar daar is nooit wat van gekomen.

    groetjes carla

  • Pma

    Hoi ,

    Carla sterkte morgen in het gesprek.

    Graag ga ik even in op de een op een begeleiding. Mijn zoon (19) woont nu sinds kort via een urgentie plaatsing bij een organisatie (zullen we het woord instelling maar even achterwege laten, ik vind het een rottig en ouderwets woord) waar ze in hun visie het geen goed idee vinden dat mensen een op een begeleiding hebben. Mijn zoon woonde tot augustus thuis.

    Hij had thuis het laatste jaar een op ene begeleiding. Maar deze organsiatie streeft naar normalisering van omnstandigheden waar ook een groepje (klein) bij hoort met wel intensieve begeleiding omdat het niet goed is als iemand een op een heeft, want dan is verandering naar meer mensen best heel moeilijk.

    Wat vinden jullie van deze benadering?

    Groeten,

    Pauline

  • carla van de waal

    Hallo Pauline

    ik vind die benadering juist goed.

    ik vind dat 1op1 begeleiding goed

    als het echt niet anders kan

    maar onze zoon zit op paardrijden en dansen

    allebei in een groep

    ook de logeeropvang gebeurd in een groep

    en daar heeft hij geen 1 op 1

    groetjes carla

  • tassie

    Hey Pauline,

    Oef, dit is een lastige zeg!!!!

    Weet je, een 1 op 1 begeleiding hangt van zoveel extra factoren af, denk ik…

    Het klopt wat ze aangeven, veranderen naar meer mensen wordt moeilijker……..maar is dat ook niet wat soms autisme is; die verandering niet aankunnen, niet snappen en niet overzien? Ga je dan niet iets vragen wat soms ook gewoon niet haalbaar is?

    Wel denk ik, wat een stukje hieronder ook geschreven werd, dat het belangrijk is om te blijven proberen de ‘normale’ dingen te doen…….en de kids niet van alles weg te houden….MAAR, dat hangt ook af van welke activiteit, waarom en wanneer enz enz..

    Ik vraag van een blinde ook niet om te leren kijken……..dus; ik vind hem lastig!!

    Wel denk ik, dat doordat we soms zo vastzitten in het ‘zorgen’ voor….we ons soms blind staren, en dat het dan ook prettig kan zijn dat anderen mee kijken/denken!! Zoals je in instellingen het ‘hospitaliseren’ hebt; zo kunnen wij dat als moeder/vader ook…zo vastgeroets zitten in ons beeld en denken dat er weinig vernieuwing meer mogelijk is………..dat kan wel; herken ik soms ook wel ;)

    EN…als ik kijk naar mijn situatie, dan zou mn ene kind echt gen 1 op 1 nodig hebben, maar de ander zou gelijk verzuipen…dus de ene is de andere niet….

    Lastig dus.