Herkenbaar?

Trotse mama van I & B

30-11-2010 22:01

Dat het zo extreem wisselend gaat?
Vorige week was het zwaar drama, daarna ging het ineens een aantal dagen ontzettend goed!
Vandaag zei de leidster ook nog dat het zo goed ging vandaag en we zeiden nog we genieten er maar van zolang het duurt.
Vanavond met het naar bed gaan ontplofte ze ineens totaal!
Ze wou zo lang mogelijk tijd rekken met smoesjes als ik der kamer uit ga en toen ik echt ging toen ontplofte ze en dat heeft 2 uur geduurd!
Ze heeft tussendoor zelfs in haar bed geplast, dat doet ze echt nooit.
Krijsen, helemaal overstuur, roepen dat ze voor van alles bang is.
Als ik er ben krijg ik haar met heel veel moeite wel rustig maar als ik ga begint het weer opnieuw.
Ik krijg er gewoon geen grip op en je leeft altijd op spanning zeg maar.
Er is geen pijl op te trekken waar het dan ineens vandaan komt en het wisselt zo ontzettend!
Hebben jullie hier ook ervaring mee? dat het gedrag zo ontzettend wisselend kan zijn?
Het is net alsof ze soms ineens door de duivel bezeten word zeg maar!
(kleine toevoeging, ze heeft dus zware verdenking adhd en verdenking McDD en wat pdd trekken)
wilsam

01-12-2010 09:36

Heel herkenbaar. Had daar gisteravond ook last van met mijn zoon. En vanmorgen niet uit bed te krijgen.
Het enige wat helpt is twee uur voor het slapen gaan al zo vell mogelijk rust geven en stuctuur bij het na bed brengen.
Soms probeert hij het toch weer door te ontploffen maar 1 keer toegeven en je hebt weer strijd.
Dat is althans mijn ervaring Sterkte, Wil
tassie

01-12-2010 16:35

Ja zeker herkenbaar!
Vooral in de periode dat ik vaak riep……“Kon ik maar eens in zn koppie kijken”…..( om het allemaal wat beter te snappen voor hem, de vragen die ik zelf had, het zoekende zijn van ons als ouder…)
Nu, zien we vaak de buien eerder aankomen, kunnen we beter inschatten wat wel haalbaar is en wat niet. En nog, maken we ook fouten, maken we verkeerde keuzes, uitleg enz enz.
Soms is een bui niet verklaarbaar, maar als ik kijk naar mijn kids…..zijn ze bijna allemaal achteraf te duiden naar onduidelijkheid, het niet snappen of een gebrek aan begeleiding van ons uit.
Zou het ook kunnen dat je kind zo lang dr best heeft gedaan, maar dat ‘zo dr best doen’ haar erg veel heeft gekost met een ontploffing als gevolg? Dat zien wij namelijk ook nog wel eens bij bijv een feestje. Het gedrag daar is dan voorbeeldig, haast te….., en eenmaal thuis barst de bom. Dan komt alle ingehouden spanning tot ontlading. Is dat herkenbaar?
Trotse mama van I & B

01-12-2010 19:57

Ja vaak zie je inderdaad wel dat het na een goede periode ineens weer explosief is.
Ze heeft de laatste dagen echt een paar super goede dagen gehad en dan is het net alsof het ineens op is.
Het is dus zeker herkenbaar want vaak barst de bom zodra we thuis komen van iets wat haar spanning heeft gegeven.
En inderdaad wij zullen soms ook best nog een stukje falen in de juiste begeleiding geven, dat is echt een leerproces en het gaat al vele malen beter maar het blijft moeilijk!
tassie

01-12-2010 20:07

Wat mij erg hielp in het hele zoektraject is beseffen dat we niet falen, maar dat we leren!!
Je doet niets fout rondom je kinderen, je kan alleen meer leren van…….sommige dingen kun je anders aanpakken, duidelijker maken en samen aangaan en al doende leer je meer en meer!! MAAR, nog steeds blijf je mens…….met al zn ups en downs……met al je mogelijkheden en beperkingen….
Ooit al eens de perfecte ouder tegen gekomen?
Een dierbaar iemand zei me al eens, dat ook alleen thuis de plek zal zijn waar je kind zich echt kan laten gaan……omdat daar onvoorwaardelijk gehouden wordt…..omdat dat thuis is.
Juut 03-02-08

01-12-2010 21:49

ook hier zeer herkenbaar te lang op de tenen lopen letterlijk en figuurlijk en thuis ja dat is vertrouwd dus mag je ontploffen………het veilig plekje en de onvoorwaardelijke liefde van je ouders………..die sturen je niet weg…….dus veilig en mag een kind “zichzelf zijn” met alle boze buien erbij……….heb de oudste wel eens tegen een kussen aan laten slaan/boksen omdat stukje boosheid kwijt te raken en soms ging ik ook ( tja nu noemen ze dat haptonomie of zo) en wreef alle boosheid uit zijn lichaam……..ofwel pakte ik een teen beet en zei daar zitten die boze dingen kneep er in en zei Weg ermee of echt wrijven vanaf zijn knieën tot aan tenen en weer zeggen nou daar zit nog een stukje boosheid weg ermee…..echt je wordt super inventief hoor als hopeloze ouder…..maar als het werkt so what……….succes allemaal en hoe vervelend die buien ook zijn zie het maar zo wat ik zei zo vertrouwd dat het thuis dus mag en kan………op school heeft mijn oudste een keer echt een woede aanval gehad maar de rest gelukkig thuis ( ook voor hem zelf_) groetjes Juut
Trotse mama van I & B

01-12-2010 21:55

Ja precies, onze thuisbegeleidster zei ook dat het eigenlijk een compliment is omdat kinderen zich vaak pas laten gaan daar waar ze zich helemaal vertrouwd en zichzelf voelen.
Ik merk wel dat we al veel geleerd hebben en er beter mee om kunnen gaan maar haar gedrag is zo onvoorspelbaar dat het moeilijk blijft!
Juut 03-02-08

01-12-2010 22:02

tjee ik zie net jou reactie ( nadat ik mijn reactie geschreven heb) en die is vrijwel hetzelfde als die van mij ofwel het onvoorwaardelijk houden van……..ach hoe moeilijk soms dingen zijn zo makkelijk zijn ze ook als je het maar weet toch……ga lekker een warm dekbed incl man opzoeken en hopen dat het morgen minder koud is…..weltruste allemaal,
groetjes Juut
Pma

02-12-2010 14:33

Hoi allen,
Heel herkenbaar, ook zeker wat Tassie schrijft. Het is iets wat onduidelijk is geweest of uiteindelijk in debegeleiding niet goed was.
Toch is het heel typisch hetzelfde wat iedereen beschrijft. Soms lijkt het heel goed te gaan en worden er keuzes gemaakt en op dat moment werkt het, maar de reactie komt er pas na, de overprikkeling komt er soms pas na. Dat is bekend en iets wat heel moeilijk uit te leggen is aan begeleiders of scholen. Want op het moment gaat het dan goed en als de reactie dan later komt leggen mensen niet meer de link naar de situatie waarin het immers toch goed ging.Zojuist had ik een gesprek met iemand die dit ook aangaf, dit is bekend en volgens mij is de valkuil dat kinderen dan overvraagd worden. Duidelijkheid en voorspelhaarheid is het beste. We gaan dit doen en zo laat komen we weer thuis en dan kun je dat doen. En als je weet dat er een trigger op de weg is waarvan je weet dat je kind iets gaat doen wat je wilt vermijden, vantevoren al benoemen. Een voorbeeld : als je weet dat je kind een flesje cola leegkiepert op de grond ipv te drinken , zeggen: je krijgt dan een flesje cola, en wat ga je daarmee doen? Opdrinken en niet leegkieperen. Misschien niet zo'n goed voorbeeld, maar goed, wat ik bedoel: benoem de eventuele triggers van tevoren. En leg uit, zelfs instrueer hoe dan te gedragen.
Herkenbaar ? Groet, Pauline

Herkenbaar?

Trotse mama van I & B

wilsam

tassie

Trotse mama van I & B

tassie

Juut 03-02-08

Trotse mama van I & B

Juut 03-02-08

Pma