Goeie vraag!
Bij ons was het de eerste, ik wist niets van autisme af..had er nooit bij stil gestaan…nooit gedacht dat….
Totdat hij ter wereld kwam, en niet ademde..grijs was enz enz……Toen pas viel er een kwartje, dat het ook anders kon lopen.
Ik vond het soms wat ‘moeilijk’…….hij was erg lastig te troosten, hield niet van aanraken, werd er niet rustig van…..integedeel zelfs
Ik heb heel lang gedacht dat ik faalde als moeder zijnde, dat ik mn kind niet rustig kon krijgen enz enz……
Ik noemde wel eens wat bij bijv familie en het consulatieburo maar ik kreeg toen nog het standaard antwoord.“Het is je eerste” “wen er maar aan dat jongens druk zijn”…"hou hem maar kort, want het is een wildebras' enz enz……….Kortom, als ik al eens iets noemde van mn zorgen en angst, werd ik niet echt gehoord……
Totdat onze oudste naar de peuterspeelzaal ging, deze juf gaf na een maand al aan dat er iets niet klopte en toen zijn we ons eerste onderzoektraect ingegaan…….Toen een MKD enz enz.
Leek als ik was, dacht ik echt dat het MKD mij wel eens ging leren hoe ik moest opvoeden, ging zeggen wat ik fout deed en dan zou alles beter worden
De middelste was en is de tegenpool van de oudste, erg rustig…..dus in vergelijking met de oudste dacht ik dat dat wel snor zat
Alleen was hij wel erg rustig, gehoorprobleem ………..en ook was hij anders in het contact……maar ik dacht dat dat ‘anders’ dan wel goed zou zijn; omdat de oudste mijn kader was hihi…….De middelste bleek ook klassiek autisme te hebben….
De jongste was net als de oudste extreem in alles…….totaal geen contact mogelijk, krijsde alles bij elkaar als we hem moesten aanraken, voeden of verschonen…..Hij is al jong geobserveerd, omdat we toen meer ervaren waren en meer kennis in huis hadden..Ook hij bleek autisme te hebben, maar daar waren we ert veel vroeger bij, ik was niet meer zoekende……gooide gelijk alles in de structuur enz enz…….bij eten deed ik bijv elke keer de lepel voor mn ogen, zodat hij ( als hij het eten wilde zien) wel iets van oogcontact moest maken……Ik wist waarom ik de strijd aan ging, was veel doelbewuster enzo….
Kortom, om een kort antwoord lang te maken hihi…neuh, ik had geen flauw benul wat en hoe…….wel een onderbuikgevoel, en dat is nu wel bevestigd