autisme.startpagina.nl

op zoek naar vriendschap

  • Anonymous avatar

    enithstans

    Meestal zijn de kinderen op zoek naar vriendschappen omdat ze zich alleen voelen.Maar dit keer is het de moeder van een 7 jarig autistisch zoontje dat op zoek is naar

    nieuwe vriendschappen,om allerlei dingen mee te delen,maar vooral de herkenning zoeken van een ander die weet hoe het is om te leven met de zorgen voor je kind.

    Mijn ervaring is dat mensen je vlug afstoten als je kind niet functioneert naar behoren,vooral als er dan een keer een woede aanval word geuit in hun bijzijn.Dan is het heel snel bekeken.

    Dus ben jezelf ook moeder of vader van een autistisch kind,en ben je blij met meer vrienden om je heen,laat me dit dan weten want op dit moment voelen mijn vriend en ik ons eenzaam en niet begrepen door veel mensen.

    Groetjes enith

  • Anonymous avatar

    marina

    Hallo Enithstans,

    De buitenwacht reageert inderdaad meestal nog al afwijzend op een kind met gedrag wat jij schetst. Dat is mij ook vaak genoeg gebleken. Helaas is er dan ook meestal snel het oordeel geveld: geen goede opvoeding genoten en vaak genoeg werden ze dan ook tegenover mij nog al koel. Het waren niet alleen de driftbuien, maar zijn hele manier van doen die de mensen (na een tijdje) af deden haken. Onze zoon had toen hij klein was een heel knap gezichtje waar de mensen in eerste instantie voor vielen tot ze ontdekten hoe hij was. Wat mij ook meerdere malen opviel was dat hij (bijna) altijd de schuld kreeg. Een voorbeeld hiervan: op een kamp werd hij eens ontzettend gepest. De leiding liet het gewoon gaan want ze vonden dat hij het zelf uitlokte met zijn afwijkende gedrag. Niemand vond het dus erg dat een van de kinderen hem gepest had tot hij zich geen raad meer wist! Onze zoon is al lang volwassen, maar ik wil toch wel graag op je bericht reageren omdat ik het zelfde meegemaakt heb.Mijn man heeft er niet zo veel van mee gekregen omdat hij vaak in het buitenland was voor zijn werk maar ik heb me net als jullie vaak heel eenzaam gevoeld. Want inderdaad is het vaak zo dat de mensen ook met jou breken als ze zich ergeren aan je kind.

    Groeten Marina

  • Anonymous avatar

    enithstans

    Dank je wel Marina voor je lieve reactie.

    Het komt me zo bekend voor wat je verteld,vooral dat knappe koppie van je zoon.Mijn zoontje is blond met mooie krullen in zijn haar,blauwe ogen dus ja wat wil je nog meer.

    Waarom willen de mensen de moeite niet meer nemen om je kind te leren kennen en juist de ouders een hart onder de riem te steken waar ze zoveel aan kunnen hebben.

    Jij zal het ook niet altijd ff makkelijk hebben gehad als je man veel in het buitenland heeft gewerkt.Ben je nog wel met hem getrouwd???

    Ik zelf ben niet meer samen met de vader van Pim,die helaas nog steeds heel laks om gaat met het autisme van Pim.

    Groetjes enith

  • Anonymous avatar

    marina

    Hallo Enith,

    Ik ben door alles heen nog steeds met mijn man. Heel moeilijk voor mij was ook dat hij nooit begreep dat we met onze zoon heel veel geduld moesten hebben. Hij begreep zijn kind niet. Steeds als onze zoon door zijn eigen gedrag in het nauw kwam (vooral toen hij werkte) vond mijn man dat hij maar eens moest veranderen. Een aantal jaren geleden heb ik nog eens met mijn man gepraat en gevraagd of hij hem niet altijd wilde veroordelen maar in de plaats daar van oprechte belangstelling en geduld voor hem wilde tonen. Het resultaat was verbluffend toen mijn man dat eindelijk toepaste. Hij kon ineens alles gedaan krijgen van onze zoon omdat die voelde dat zijn vader echte belangstelling voor hem had. We wisten de uitslag van het onderzoek toen nog niet.

    Groeten Marina

  • Anonymous avatar

    Juut 03-02-08

    Hoi Enith, ik heb twee jongens van 20 en 11 met ASS en ik heb mezelf aangeleerd van ik leg het een keer uit wat mijn jongens hebben en als ze het niet snappen hebben zij een probleem en niet ik………..naaste familie heb ik “de brief speciaal voor grootouders” laten lezen in de hoop dat ze het snappen maar onbegrip blijft er helaas altijd………..ook hier twee lekkere knullen (ofwel je ziet niks aan ze hoor) dat ik toen de jongste klein was wel eens dacht ik doe hem een t'shirt aan met de opdruk……. niet aanraken hij is autistisch…………want dat aanraken door wildvreemde daar vond ie niks aan……..goed ik weet nu al tien jaar hoe te handelen maar ik kan me zo voorstellen dat het heel vervelend kan zijn als je niet begrepen wordt………probeer het langs je heen te laten gaan…………de mensen die het niet willen snappen zijn het dan ook niet waard………….

    groetjes Juut