Hallo Poppejans
Welkom hier!
Ik heb een zoon van bijna 5 dit nu sinds bijna een jaar op het mkd zit. Hij is gediagn met ass en mogelijk add. We zijn ons nu aan het orienteren op schoolkeuze.
Jouw zoon is nog net begonnen op het mkd…voor alle kanten wennen. Hoe gaat het daar?Breng je hem zelf weg of gaat hij met de bus? Veel vragen.Kortom; wat maakt het moeilijk?
Hoi hoi,
Allereerst welkom hier!
Alle 3 mijn kids zijn naar een MKD geweest en de eerste periodes waren van alle kanten erg wennen! Loslaten en leren vertrouwen op …is een proces, en dat doet soms pijn!
Geef het de tijd, en deel je pijn/angst met de groepsleiding daar op het MKD ook!!
Je bent niet de enige, soms huilde mijn kind…en moest ik ook tranen-wegslikkend afscheid nemen….dat doet pijn.
Wat is je eerste indruk van het MKD?
Sterkte!!!
Welkom hier!
Het maakt het natuurlijk voor jou extra moeilijk omdat hij het moeilijk vind.
Misschien dat het over een paar weekjes al beter gaat.
Hij zit daar natuurlijk niet voor niks, ‘normale kindjes’ hebben met dat soort veranderingen al moeite soms, laat staan een ‘speciaal kindje’
Gooi al je vragen er hier gewoon uit (doe ik ook 
) want je zit in zo'n onzekere periode nou en dat vreet veel energie van je!
Mijn oudste meiske (heb er 2, 1 is net 4 jaar en de andere is net 2 jaar) heeft ook 6 maanden op een soort van mkd gezeten en is nu sinds vorige week begonnen op een cluster 4 school en we hebben vorige week de diagnose een stoornis in het autistisch spectrum gekregen.
Hoi
bedankt v oor jullie reacties. Wij hebben zelf wel het idee dat het heel goed voor hem is, maar hij moet vooral wennen aan de lange dagen en wij ook. hij mist ons heel erg en hij wil heel graag terug naar zijn oude school. Hij smeekt me geregeld of dat alsjeblieft mag en dat is zo sneu. Heb al een paar x mijn tranen goed weg moeen slikken.
Hij heeft vanuit het sophia kinderzkh de voorzichtige diagnose mcdd gekregen. Ze noemen dat voorzichtig omdat ze het wel vermoeden, maar regulatiestoornis ook nog door de lleeftijd kan komen en het heeft te maken me fanasie en werkelijkheid wat op deze leeftijd sowieso nog erg door elkaar gaat.
Ik zal hier zeker meer vragen stellen, want ik weet ook nog niet zo heel veel over mcdd, Heb veel gelezen op internet maar dat is niet zo heel veel. Volgens het sophia is het een zijtak van pddnos. Maar mijn zoon heeft dus heel veel dingen van pddnos helemaal niet. Hij heeft alleen veel moeite met zijn emoties en natuurlijk nog wel meer. Maar geen moeite met contacten enz.
Oh ja en hij gaat idd met de taxi naar school. Het heeft voor ns natuurlijk ook voordelen en die zie ik dan ook wel Bijv de rust in huis even, vooral voor de jongste diedat ook gewoon wel echt verdient want die krijgt heel wat te voorduren. Maar het loslaten en wennen is zo moeilijk.
Heel erg bedankt voor de reacties.
liefs
Ow heeeeel herkenbaar!
Hier is de term mcdd ook gevallen maar dat word op deze jonge leeftijd nog niet vastgesteld dus vandaar een stoornis in het autistisch spectrum en over een jaar word ze sowieso opnieuw getest!
Wij herkennen zelf veel in mcdd maar ook wel autistische trekken dus dat maakt het allemaal lekker ingewikkeld
Waar loop je met hem het meeste tegen aan?
Hij wordt idd ook elk jaar opnieuw getest. We zijn voor het eerst geweest toen ie 2,5 jaar was. Toen werd het gewoon nog regulatiestoornis genoemd. as de laatste keer met 4 jaar hebben ze deze diagnose genoemd en volgend jaar wordt ie weer getest.
We merken dat hij veel structuur en houvast nodig heeft. Thuis lopen we het meest aan tegen niet te corrigeren, gewoon echt niet. Agressie, zijn zusje krijgt geregeld een klap schop enz. Maar ook niet eens altijd express, hij heef het soms ook gewoon niet door, loopt langs en mept of snapt niet dat je niet op haar hoofd kan springen als ze aan het stoeien zijn enz.
Hij is met periodes erg angstig en ook voor “rare”dingen voor zijn leeftijd. Denk veel te veel na over dingen en veel te veel door. Erg druk vooral als ie overprikkeld wordt. Op verjaardagen enz niet in de hand te houden en net als vandaag, is ie buiten aan het spelen en zijn er grote kinderen die hem uitdagen en “voeden”met lelijke woorden enz. Nou dan moet hij dus naar binnen want dan gaat ie helemaal los. Altijd een weerwoord, erg brutaal. Niet het verschil zien tussen qua respect tussen een kind en een volwassene. Veel schelden. Hij accepteerd gewoon geen nee. Zulk soort dingen.
Thuis is het vaak gewoon niet gezelig, hij kan hele weekende verpesten. En dan nog je eigen gevoel erbij, je voelt je schuldig, machtelos, verdrietig noem maar op. Dus nu heb ik thuis wel lekker de tijd met de jongste, waar ik me dan soms weer schuldig om voel maar ze heeft het zo verdient. Ze moet altijd opzij voor hem, ze moet met haar 2 (nouja nu net 3 maar het is altjd geweest natuurlijk) jaar altijd de wijste zijn enz.
Nou ja ik kan nog wel ff doorgaan maar wil ook graag jullie ervaring horen.
xxxxxxx
Hij is trowuens ook vaak hyperactief, waar ik echt gek van wordt is dat ie alles hoort en ziet. Kan geen normaal gesprek voeren met mijn man. En hij vraagt continu alle aandacht, de hele dag draait om hem en accepteerd het niet als ik iets met bijv zijn zusje doe. Als zijn zusje ziek is bijv robeer ik vaak oppas voor hem te regelen anders vind ik het zo sneu. Ff een opa of oma die wat met hem gaat doen. Je hebt gewoon geen seconde van de dag rust en dat is niet overdreven haha.
Ik lees dus ook gewoon echt mijn verhaal bij jou!
Hier ook hyperactief, heel veel structuur en houvast nodig, alles moet zichbaar worden gemaakt dmv voorbeelden/picto's etc., je dringt niet tot haar door, ze leerd nergens van, alles moet je constant herhalen, constant je aandacht vragen, alles draait om haar, hier ook angsten en paniekaanvallen om hele aparte dingen, haar fantasie slaat op hol en ze denkt inderdaad ook teveel door en vult alles al voor zichzelf in, alles moet op haar manier zoals zij het in haar hoofd heeft, enorme drift/frustratie buien waarin ze ook agressief kan zijn, reageerd op alle prikkels qua zien/geluiden/geuren.
Een telefoongesprek oid voeren waar zij bij is gaat ook niet, is er visite dan vraagt ze ook constant alle aandacht.
Schelden doet ze gelukkig (nog) niet, verder als stomme mama komt ze gelukkig nog niet.
Ook weet ik precies hoe je je voelt naar je jongste kindje toe, ze schieten er zo ontzettend bij in want alles draait om de oudste.
Het vreet al je energie op, je bent het kei zat maar aan de andere kant heb je zo'n ontzettend medelijden met je kind wat niet lekker in zijn vel zit en zo niet gelukkig is.
Hoi kom hier net als tassie al jaren en heb twee jongens binnen het ass spectrum de oudste gaat 21 worden als hij zijn best doet en de jongste kampt met de problemen van het bijna brugpieper en daarbij pddnos…………….beide waren “goed” genoeg voor het reguliere onderwijs en ook voortgezet onderwijs zonder rugzak of idd…………….toch blijft de problematiek gelijk…………hoe ga je als ouder dit aanpakken en waar haal je hulp….dit prikbord helpt enorm dus geniet ervan en gebruik het om meer inzicht te krijgen……….lieve groet Juut
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's