hey meiden,
Kylian heeft wle vaker driftbuien, maar van de week was wel heel erg..
zal het ff uitleggen..
Hij kwam al “verkeerd” uit school. onderweg moest ik al iedere keer stoppen met de fiets, na 2 keer vond ik het welletjes en heb ook duidelijk gezegd door te fietsen nu.
toen begon het al…zeuren, gillen, huilen…niks was goed…
Thuis ging het alleen maar van kwaad tot erger en heb zelfs (voor de eerste keer) schoonzus gebeld om de jongste maar ff te komen halen.
hij ging kompleet door het lint. schoppen slaan gillen bijten, noem maar op.
ondanks de woede/boosheid zag je de paniek in zijn ogen…zo zielig…na ene half uur kalmeerde hij eindelijk..
nog ff een geknuffeld op mijn schoot en toen ging het wle weer…nog ene spelletje samen met hem gedaan en toen kon ik zijn zusje weer halen.
maar waarom hij nou zo boos werd..??? het enige wat ik eruit kreeg was dat hij op school weer niet mee mocht spelen.
dus ik de volgende ochtend naar d ejuf om te vragen of er iets gebeurt was…nou zget ze..dat wou ik dus net jou vragen…bleek dat hij de hele dag al sip was, in zijn eigen wereldje zat en met zijn ziel onder zijn arm liep..
tegen de juf heeft hij ook gezegd dat hij neit mee mocht spelen, maar Kylian had het niet gevraagd zei ze, dus samen ernaartoe gegaan en toen hefet hij even meegedaan, maar na 5 minuten liep hij weer alleen.
ook de juf kreeg er niks uit, en dus dacht z edat er thuis wat was gebeurt…
id dit herkenbaar bij autistische kindjes, normaal kunnen we eng wel iets van een trigger vinden (als iets niet naar zijn manier of zin gaat bv) maar nu…ik heb geen idee en ik krijg e rniks uit. je komt gewoon niet binnen bij hem…
is er dan toch iets gebeurt of is dit gewoon toch van prikkels van buitenaf? hoeft er niet altijd iets specifieks gebeurt te zijn bedoel ik daar meer mee?