Stoornis? of gewoon uitbundige peuter....

  • Isabel

    Hallo allemaal,

    Mijn naam is Isa. Ik heb een dochter van 11 en een zoontje van 2,5.

    Ik heb een vraagje over mijn zoontje.

    Geen idee of hij een bepaalde stoornis heeft, maar ik heb een gevoel….

    Herkent iemand misschien onderstaande kenmerken?

    -Driftig, soms zelfs agressief. Dit kan om het kleinste dingetje gebeuren. Hij wil bijvoorbeeld melk. Als wij het dan inschenken dan gaat hij helemaal door het lint omdat het de verkeerde kleur beker is.

    -Hij wil graag slaan (“moet slaan” zegt hij dan), ook om niets;

    -heel erg intensief met zijn auto;s spelen. Is echt een obsessie. Hij zet ze altijd in een lange rij op de vensterbank. Tijdens het eten aan tafel moet hij ook auto;s hebben die hij in een lange rij zet. Ze moeten allemaal de zelfde kant op staan. Op eentje na. Die moet omgedraaid. Draaien wij er een om, dan wordt hij boos.

    -Hij eet alleen maar brood. als ontbijt, middageten en avondeten. Hij eet nooit warm eten, heel soms wat fruit.

    -Hij heeft periodes dat hij alleen maar hetzelfde wil zien op tv. Dan is het bijvoorbeeld weken achterelkaar: plop kijken. Of weken achter elkaar: Teletubbies kijken.

    -Hij is gek op tandpasta, zeep, shampoo, creme etc. Dit eet hij op!!!!

    -Hij reageert soms niet op pijn. Vorige week stootte hij zijn hoofd tegen een harde punt. Er zat direct een bult op en het was zelfs kapot. Hij huilde niet.

    -Hij kan soms heftig reageren op geluid. Als hij een autootje met sirene hoort, dan moet die auto weg. Hij vindt dat eng. Niet alle sirenes trouwens, maar sommige geluiden vindt hij echt niet leuk.

    -Hij is pas ziek geweest en heeft antibiotia gehad. Daar reageerde hij heel heftig op. Hij kreeg “pijnaanvallen” en werd nog driftiger dan hij al was.

    -Hij is heel wispelturig: hij wil plop kijken! als wij hem opzetten wil hij geen plop kijken, hij gaat dan gillen dat hij uit moet. Als hij dan uit is, dan wil hij weer wel plop kijken en dit gaat zo door in heel kort tijdsbestek….

    -Hij is gek op lampjes en treinen. Hij moet altijd lampjes aan en uit doen, overal en altijd. En treinen kijken.

    Hij maakt volgens mij wel heel goed contact met andere mensen. Hij vindt iedereen lief en zegt altijd gedag tegen iedereen. Hij is vrolijk, lief, als iemand huilt gaat hij een kusje geven. Hij speelt graag met zijn nichtje. Hij lacht naar mensen. Hij kroelt graag. Kijkt je goed in de ogen aan. Speelt ook wel met andere kinderen. Speelt naast zijn auto's ook met andere dingen, blokken, boekje lezen, kleuren, puzzels. Hij is gek op zijn knuffels en onze poezen.

    Hij is gek op muziek en zingen. Gaat ook dansen op muziek.

    Hij luistert over het algemeen goed. Hij praat redelijk, alleen wel heel hard. Zegt korte zinnetjes. Hij is echt heel lief en sociaal. Hij speelt ook graag met zijn keukentje. Gaat hij kippen of koeken bakken en appelmoes maken. Ik moet dan komen proeven en dan krijg ik zogenaamd een kopje thee. Maar moet dan wel eerst betalen..haha. Hij helpt graag met bijvoorbeeld poetsen, vegen, aardappels in de pan gooien, opruimen.

    Geen idee of er iets is, of dat het gewoon normaal is voor zijn leeftijd. Hij is 2,5 jaar.

    We zijn aan het twijfelen om dit met de huisarts te gaan bespreken.

    Hij heeft als baby kiss-syndroom gehad en is daar voor behandeld. Vorige week is hij weer behandeld en de klachten/buien nemen weer af. Hij is nu weer veel rustiger en de auto;s laat hij iets meer links liggen.

    Misschien heeft het daar iets mee te maken? of toch een stoornis? of gewoon een normale, iets uitbundigere peuter dan "normaal'?

    Misschien dat iemand iets herkent.

    Bedankt alvast voor reacties.

    gr.

    Isa

  • Juut 03-02-08

    Hoi Isa in sommige zaken lijkt hij op mijn zoon toen hij klein was maar ook dingen dus niet (hij heeft asperger) met name het ritueel autoparkeren en de obsesie treinen en het herhalen van dingen verder is mijn zoon ook knuffelig (ja nu wat minder op zijn 20ste :D )en sociaal hoor, er zijn nog steeds veel mensen denken alle mensen met autisme geen inlevings gevoel hebben en je niet aankijken etc etc maar dat is dus niet zo……..maar zo zal ieder kind wel wat hebben, als je echt twijfelt ga dan langs je huisarts en kaart het aan, die kan zorgen dat hij een verwijzing krijgt om getest te worden……..is hij misschien nog te jong voor maar volgens mij testen ze tegenwoordig steeds jonger.

    succes ermee Juut

  • tassie

    Allereerst welkom hier!

    Voor alle duidelijkheid, hier zitten ouders, mensen met autisme en deskundigen. Allemaal met een brede kijk, ervaringsdeskundig.

    Deze leeftijd is sowieso ‘lastig’….en vraagt soms om veel extra duidelijkheid, grenzen en zoeken van alle kanten.

    Voor mij zijn bepaalde dingen die je schrijft zeker herkenbaar, maar of dat duidt op een stoornis durf ik niet te zeggen omdat ik enkel een moeder ben van.

    Als je daar meer duidelijkheid in wilt, je onderbuikgevoel wilt toetsen zou ik je aanraden hulp in te roepen. Ga bijv eens langs bij MEE, en vraag eens een gesprek aan bij bijvoorbeeld iemand van het VTO team. Hun zouden eens met je mee kunnen kijken of je zorgen gegrond zijn, of dat je puur een manneke hebt met extra pit en energie.

    Als hij net behandeld is en de klachten nemen weer af, dan zegt dat mijns inziens wel iets. Ook mijn kinderen hebben kiss gehad, en zijn daar bij een chiropractor voor behandeld en het huilen bijv werd zeker minder maar hun autisme niet. Niet dat dat alles zegt hoor!

    Suc6 en veel wijsheid!

  • poppenjans

    hoi isabel

    Ik herken idd ook dingen, maar dat zijn dingen die ook nog in de peuterleeftijd hoort. Ik heb heel lang met dezelfde vraag gelopen als jij en het is heel moeilijk omdat mensen altijd zeggen in je omgeving dat het wel over gaat, of dat hun kind het ook doet.

    Ik heb er 1 ding van gelleerd, ga op je gevoel af. Ik had ook het gevoel dat er iets niet klopte en ik denk dat je het als moeder heel goed voelt als je hulp kan gebruiken. Het kan ook gewoon alleen een regulatiestoornis zijn die over is als ie jaar is, maar ook daar kun je hulp voor krijgen. Mischien is het helemaal niks, maar volg je gevoel. Beter te vroeg erbij dan te laat heb ik altijd gedacht.

    xxxxxxxxx

  • rossella_roos@hotmail.com

    wanneer je twijfels hebt over je kind, bespreek dat met je huisarts. Laat je niet afschepen met een verwijzing naar het consultatiebureau. De meest efficiente manier (welke ik na een mislukte wandelgang naar het consultatiebureau heb gemaakt) is zelf een afspraak maken met een kinderpsychiater. Weet niet in welke provincie je zit, maar ken een hele goede in omgeving Tilburg. Heb je de afspraak, ga je drie weken van te voren naar je huisarts, zegt dat je een verwijskaart nodig hebt voor de kinderpsychiater, en dat er een graag wil kijken naar je zoon.

    Een kinderpsychiater kan door middel van onderzoeken kijken wat hij precies heeft. Een uitbundige peuter is druk, babbelgraag en misschien ondeugend. Een uitbundige peuter is niet aggressief.

    Het kan autisme zijn of een andere stoornis, maar hij kan ook hoog sensitief zijn waardoor alles te heftig bij hem aankomt.

  • Trotse mama van I & B

    Ik zou zeker naar je ha stappen of via het cb (dat hebben wij gedaan).

    Ik herken wel heel veel dingen van wat jij zegt (mijn dochter heeft ass)

    Wij hebben ook alle onderzoeken etc. opgestart toen ze 2,5 jaar oud was, we liepen al tegen dingen aan vanaf dat ze 1,5 jaar oud was.

    Nu sinds een paar weken hebben we eindelijk een diagnose!

    Ik kan alleen maar zeggen vertrouw op je gevoel!

    Dat moedergevoel zit bijna altijd goed!

    Ik was in het begin de enige die de problemen bij mijn dochter zag, kreeg vaak zat te horen ach ze is gewoon druk of enthousiast etc.

    Heel moeilijk is dat maar ik ben blij dat ik toch heb doorgezet!

    Sterkte en spui rustig je vragen hier!

  • Pma

    Hoi Isabel, Ik sluit me geheel aan bij vorige schrijvers:ga op je gevoel af en ga dat checken ,maar wel bij deskundige mensen! Een huisarts heeft er vaak geen enkel verstand van en, omdat moeders vaak twijfelen, kan het zo zijn dat een geruststelling van een huisarts ervoor zorgt dat je weer huiswaarts keert en dan blijft het gevoel maar knagen. En ben je over een jaar nog en weer aan het shoppen. Dus stel je bij je huisarts, zo op dat je een verwijzing krijgt naar een VTO. Soms laten ouders zich ook met een kluitje in het riet sturen omdat ze zich schuldig voelen tegenover het kind dat ze denken dat hij iets heeft, maar misschien helemaal niet zo is. Of dat ze het niet goed doen. Of dat ze denken: mijn dochter was zo anders als baby en nu is het een jongetje en misschien moet ik daaraan wennen. Of wat dan ook. Er spelen zoveel emoties mee. Maar laat de verstandige in je overwinnen: Tegenwoordig kan er vroegtijdig goed onderzoek worden verricht. Mocht er niets aan de hand zijn dan hoor je het van deskundigen en daar varen uiteindelijk je kind en jezelf en hele gezin het beste bij.

    Mocht er wel iets zijn dan ook is dat in het belang van eenieder. Positief uit je verhaal vond ik het doen alsof spel met theedrinken. Maar ga naar de goede mensen met de juiste expertise: een kinderarts schreef in een rapportage na mijn bezoek met een 2 jarige : “ik weet niet hoe ik die moeder moet overtuigen dat haar kind volkomen normaal is.” Hij werd twee jaar later als ASS gediagnosticeerd met een verstandelijke beperking en kreeg later Tourette. Ik ga alleen nog naar de beste mensen van wie ik weet dat er deskundigheid is. Op dit forum kunnen ze daar jezeker over informeren afhankelijk van gebied waar je woont. Strekte en hoop voor je natuurlijk dat het alleen maar de peuterleeftijd is.

    Groet, Pauline

  • Isabel

    Heel erg bedankt voor jullie reacties. Fijn om te lezen.

    Onze zoon is, zoals ik al zei, behandeld bij de MT. Hij is gekraakt. Vanaf dat moment namen de klachten echt af. Raar maar waar. Hij is weer veel beter in zijn vel. Vrolijk. Lief. Sociaal. Speelt nog altijd veel met zijn auto;s maar heeft ook weer interesse in andere dingen. Hij is niet meer zo wispelturig en niet meer agressief. Ik blijf er voorlopig even in geloven dat zijn klachten dus echt daar vandaan komen in combinatie met zijn temperament. Zoals hij nu is, zo is hij een heerlijk ventje. Tuurlijk met zijn nukken, maar het lijkt echt een heel ander kind. De klachten die hij had lijken voor mijn gevoel veel op pdd-nos of een andere autistische stoornis. Maar nu denk ik daar helemaal niet meer aan. Ik kan het niet verklaren. Tuurlijk houden wij hem super goed in de gaten en trekken aan de bel als wij denken dat het nodig is. Er stonden een paar tips in voorgaande reacties waar ik zeker naar zal luisteren mocht het nodig zijn. Nogmaals dank voor de reacties.

    gr.

    Isa

  • Juut 03-02-08

    Het allerbelangrijkste is dat je durft te vragen en “onderzoeken” en niet bepaalde dingen al bij voorbaat uitsluit………….hoorde laatst via via van iemand die pas op zijn dertigste te horen kreeg dat hij Asperger heeft…………tja die ouders houden voet bij stuk dat er niks mis is met hun zoon en dat de diagnose niet klopt want dat komt bij hun in de familie absoluut never nooit niet voor……….echt vreselijk hoor……….goed hou hem lekker in de gaten en geniet van je kind….

    groetjes Juut

  • Isabel

    Tuurlijk heb ik nog mijn twijfels. Hij had gisteren en vanmorgen weer een rare bui. Dus ik hou het zeker goed in de gaten. Maar zou hij al getest kunnen worden? hij is 2,5 jaar. Is dat niet te jong? Hoe doen ze dat dan? Weet iemand dat?

    Bedankt alvast.

    gr.

    Isa