Het was toch wel weer heftig. We moeten heel erg gaan zoeken met z'n alle wat nu het beste helpt bij zijn emoties reguleren van buitenaf(door ons zeg maar). De “wereld”is echt wel angstig voor hem. Verder hebben we besproken dat ie hoogstwaarschijnlijk niet terug gaat naar basisonderwijs maar naar speciaal onderwijs. Wat we wel al verwacht hadden en dat voelt ook goed ondanks dat we de stap best wel groot en spannend vinden.
Ook hebben we het gehad over de begeleiding voor zijn zusje, daar gaan ze ook heel gericht naar kijken dat vind ik super fijn. Want ze heeft er echt last van. Dus ondanks dat zei “niks mankeert”zetten ze zich toch voor haar in. ben ik echt heel blij mee.
En besproken over eventuele medicatie, want de druk op het gezin is best groot maar het allerbelangrijkste hij is zelf soms echt wanhopig en dat is zoooo sneu.
Verder gaan we absoluut door met de videohometraining en daar zijn we ook erg blij mee want ze begeleid ons zo goed en hij krijgt fysiotherapie op het mkd voor zijn si.
Ondanks dat we alles al weten vind ik de gesprekken best heftig steeds omdat je zoveel bevestiging krijgt. Wat heel fijn is maar ook heel confronterend.