Puberen en Asperger

Janny

26-07-2008 06:28

Hallo, ik vraag mij af of hier mensen zijn die na een aantal tamelijk rustige jaren, nu in de pubertijd van hun kind ook het gevoel hebben (gehad) dat de Asperger weer in alle hevigheid oplaaide? Ik vindt het zo moeilijk want ik weet niet altijd onderscheid te maken of het nu de pubertijd is of de Asperger die de problemen met mijn zoon van 14 jaar veroorzaken. Maar ik vermoed wel dat het de Asperger is omdat ik heel veel dingen terug zie -zowel in situaties als bij mijn zoon zelf- van de tijd dat hij nog niet gediagnostiseerd was (9 jaar en jonger). Juist omdat ik weet hoe het toen was maak ik mij erge zorgen dat de geschiedenis zich gaat herhalen, maar ditmaal nog erger omdat de pubertijd ook meespeelt.
Jeugdpsychiatrisch centrum heeft indertijd gezegd dat de ‘behandeling’ wel was afgesloten, maar dat de deur terug altijd openstond wanneer het weer slechter dreigde te gaan. Maar omdat het langer dan een half jaar geleden is moeten we opnieuw een verwijskaart hebben van de huisarts. Deze doet daar wederom (net als jaren geleden) erg moeilijk over, en wil nu eerst een gesprek met onze zoon wat hij er zelf van vindt om weer de hulpverlening in te gaan.
Er zjn nog meer dingen, maar dan wordt het meteen zo'n lang verhaal, maar mijn vraag is dus of er mensen zijn die in soortgelijke situaties gezeten hebben?
Hannie

26-07-2008 06:30

Sorry, en daar wat over willen vertellen, bedoel ik?
Gerda_H

26-07-2008 12:13

Hoi Janny.
Ik had met mijn dochters ook het gevoel dat ze erger puberden dan “normale”meiden hoor. M heeft PDD NOS,en J Asperger,maar ik had ook vaak dat ik twijfelde. Ik ben blij dat ik die periode achter de rug heb. J is vorig jaar een maandje uit huis geweest door omstandigheden. Nadat zij terug kwam konden M en J veel beter met elkaar omgaan. het zijn nu dikke vriendinnen,en doen bijna alles samen. Jij bent niet de enige hoor,die hier tegen aan loopt. jammer dat je huisarts zo moeilijk doet,maar ook begrijpelijk,want als jou 14 jarige zoon geen hulpverlening wil,heeft het weinig zin. Misschien dat jij dan kunt zoeken naar hulp voor jou,dat jij je verhaal af en toe aan iemand kwijt kan. Want voor jou is dit ook een moeilijke periode.
Groetjes Gerda
Lennie

26-07-2008 17:19

Misschien kan je het via het Jeugdpsychiatrische centrum proberen waar je eerder geweest bent
Als je de , toen behandelende arts , kan aanspreken, zijn zei misschien wel bereid om contact met de huisarts op te nemen om een verwijzing te laten schrijven.
Je kan ook inderdaad aangeven dat je ondersteuning wil om met het gedrag van je zoon om te kunnen gaan.
Onze zoon met Asperger is nu 13, met het Psychiatrische centrum hebben we de begeleiding in Juni afgesloten, met gelijk wel een éénmalige afspraak voor over 4 maanden.
Dit doen we steeds om in het circuit te blijven voor ondersteuning.
Ik moet zeggen dat deze begeleider daar zelf mee kwam en ik ben er erg blij mee, omdat onze zoon ook lekker gaat puberen.
kluizenaar Hans

09-08-2008 02:02

Hallo
Als de persoon in kwestie zich ongelukkig en onzeker voelt is het een goede zaak dat die hulp krijgt.
Verder zijn ook pubers zonder een of andere stoornis niet de makkelijkste leeftijdsgroep.
met vriendelijke groet
Marja

10-08-2008 19:52

Hallo Janny,
Mijn oudste zoon van 14,5 jaar, heeft ook asperger.
Na een aantal redelijke jaren is ook hij in de pubertijd geschoten. En idd ik zie zeer zeker de asperger kenmerken keihard terug komen. Eigenlijk zijn ze nooit helemaal weggeweest, maar de pubertijd geeft hem weer de trigger. Aantrekken en afstoten hoort bij de pubertijd, maar nu juist de asperger, die zich zo bewust is van zijn/haar diagnose, wil zo graag begrijpen wat er met zijn eigen ik gebeurt.
En dat maakt het soms best pittig voor ouders.
Verwijskaart?
Een huisarts heeft op jouw aanvraag een verwijskaart uit te schrijven, zeker als het gaat om een kind met een diagnose. Hiervoor hoeft hij niet het kind in gesprek. Jij bent immers de ervaringsdeskundige, die bepaalt dat er extra ondersteuning noodzakelijk is, de puberende asperger zal dit naar alle waarschijnlijkheid alleen maar ontkennen.
Mijn advies zou zijn, vraag die verwijskaart, en bij weigering netjes zeggen, dat je deze dan via een second opinie, bij een door jou uit te kiezen huisarts zal vragen.
Waarschijnlijk heb je de kaart dan zo in handen.
Potverdikkie, die huisarts zou blij moeten zijn, dat jij je als ouder bekommert om het welzijn van je kind met een diagnose die immers allang vastgesteld is. Je hebt er recht op hoor!!
vr. gr. Marja
Niels (Kubushoofd)

24-08-2008 10:43

Beste Janny,
Mijn naam is Niels, en ik ben zelf een puber met Asperger. Ik dacht: misschien vind ze het wel eens handig om te horen wat ík er van denk, dus begon ik te typen.
Ik ben nu 17, en alles gaat prima met me, maar ik weet nog dat ik het soms héél erg moeilijk heb gehad. Ongeveer van m'n 12de tot m'n 15,5de. Ik ben naar een Psychologe geweest, heb GON-begeleiding gehad, Nam (en neem nog altijd) Abilify, Was meestal erg moe, had niet veel vrienden, noem maar op.
Het probleem was, dat ik het grootste deel van de tijd alleen op mijn kamer zat, en ik dus over vanalles kon nadenken, bij gebrek aan hobby's. Ik ben erg blij dat ik toen iets heb gedaan, want dat heeft alles veranderd. Ik heb alles gewoon van me afgeschreven, en in een boek gezet: De Puberende Autist. Daarin is er een afwisseling tussen Strip en Tekst. In de Strip is er Kubushoofd, die bijna grappig is. In de Tekst heb je mij, die je alles verteld over ik, als Puberende Autist.
Misschien wil je het boek eens lezen? Ik wil je het wel doormailen .
Succes nog!
NIELS.
Janny

24-08-2008 12:43

Hoi Niels,
nou, dat zou ik wel erg leuk vinden om te zien, en misschien mijn zoon ook wel, of is het daar niet echt voor bedoeld?
Aan jou en alle anderen: bedankt voor het reageren! Toen de therapie van onze zoon werd afgesloten hebben wij met de jeugdpsychiater overlegd dat wij zelf in de toekomst zijn medicijngebruik mochten regelen, vooral in drukkere tijden als vakanties, verjaardagen, schooltoetsen etc. merkten wij gewoon dat het dan vaak wat minder ging. Voorat ik deze topic startte zat hij dan ook op ‘slechts’ 1 x 1 Mg Risperdal per dag; een 1/2 ‘s ochtends en een 1/2 ’s avonds. Sinds wij dat hebben verhoogd naar 1,5 Mg per dag merken wij al een groot verschil, met name in de toegankelijkheid in zijn hoofd voor argumentaties waarom iets niet mag of juist mòet, het accepteren van gevolgen voor zijn ‘daden’ w.o. bijv. huisarrest, etc.
Het is en blijft natuurlijk een mens met gebruiksaanwijzing (al is dat voor ons vaak alleen in het chinees ;-) ), maar goed, Asperger is nu eenmaal geen groente, dus blijven wij zoals vanouds ons uiterste best doen om ook deze periode weer door te komen.
Wat de huisarts betreft, daar zijn wij nu mee bezig om naar een andere over te stappen, maar dat doe je niet zomaar klakkeloos, dus dat heeft even zijn tijd nodig. Bovendien weet ik zijn jeugdpsych te vinden in het geval het echt de pan uitrijst, en ik heb genoeg vertrouwen in haar dat zij ons dan wel verder helpt, mèt of zonder verwijskaart van de huisarts, al had ik liever de ‘normale’ weg bewandeld, maar als dat niet gaat dan zal ik niet aarzelen om rechtstreeks contact met haar op te nemen.
Hoe doen we dat met jouw boek? Kan ik jouw emailadres ergens vinden waar ik de mijne door kan geven?
Nogmaals heel erg bedankt allemaal voor de (mentale) steun!
Susan

24-08-2008 18:58

Als je op Niels zijn naam drukt, boven in het vakje, kun je zijn e-mail adres vinden. (zijn naam staat onderstreept)
Janny

07-09-2008 14:14

Hoi Niels, ik heb je zojuist een email gestuurd :-)

Puberen en Asperger

Janny

Hannie

Gerda_H

Lennie

kluizenaar Hans

Marja

Niels (Kubushoofd)

Janny

Susan

Janny