zelf heb ik dit niet, het is iets waar ik tegen aanloop in mijn gezin. Soms lijkt erop dat er gedacht wordt, als ik niet zeg dat ik het gedaan heb, dan weet ze het niet, en hoeft ze erook niet boos om te worden. Zelfs als ik dan merk dat er iets gebeurt is, dan nog wordt het niet gezegd. Wel wordt het weggewuifd en andere krijgen de schuld. Maar gewoon zeggen; dat heb ik gedaan, dat hoor ik zelden. Het is met meer problemen, vaak hoor ik dat ik me niet druk moet maken omdat alles vanzelf opgelost wordt, als dat dan niet gebeurd dan is er echt paniek.
Ik probeer het gewoon te begrijpen!
madelief1 Schreef:
——————————————————-
> zelf heb ik dit niet, het is iets waar ik tegen
> aanloop in mijn gezin. Soms lijkt erop dat er
> gedacht wordt, als ik niet zeg dat ik het gedaan
> heb, dan weet ze het niet, en hoeft ze erook niet
> boos om te worden. Zelfs als ik dan merk dat er
> iets gebeurt is, dan nog wordt het niet gezegd.
>
Ik denk dat je jezelf al antwoord geeft.
Ja, uiteraard zeggen ze het niet en geven ze anderen de schuld, want een boze moeder zitten ze echt niet op te wachten.
Maar het gaat in menig schoolklas met “normale” kinderen toch net zo?
Het kan een ASS kenmerk zijn, maar het is in mijn ogen ook gewoon iets menselijks.
Tsja weglopen voor je rfouten is volgens mij wel een universele eigenschap van alle mensen. Niemand houdt ervan om zijn of haar fouten toe te geven omdat dat door de maatschappij wordt gezien als falen. Niemand is perfect. Wat niet wegneemt dat je iemand niet op zijn fouten hoeft aan te spreken. Wanneer iemand iets fout doet of een fout maakt zitten daar consequenties aan vast. Ongeacht of je een stoornis hebt of niet
Milou 24 jaar met PDD-NOS en ADHD
mijn partner neemt totaal geen verantwoordelijkheid niet voor zijn bedrijf niet voor het gezin (of een dagje vrij voor mij) en ook nietvoor de gemaakte afspraken met psychiater en advocaat.
Hij kijkt precies hoever hij kan gaan om mijn grenzen te testen.En heeft uiteindelijk respect voor me als ik hem wijs op zijn bewuste overtreding.
Ik vind het wel errug makkelijk om alles wat je niet aanstaat aan een partner met Asperger of iets soortgelijks op de Asperger te gooien.
Mensen met Asperger zijn ook MENS, net als degenen die over hen klagen en mopperen.
Ik lees hier de laatste tijd vooral dat de partners van mensen met Asperger het zo zwaar hebben en dat mensen met Asperger zulke moeilijke mensen zijn.
Staat iemand er hier wel eens bij stil hoe het is voor de mensen met Asperger (en aanverwanten) om constant te moeten lezen hoe moeilijk het is om met hen samen te leven?
Susan
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
