geen verantwoordelijkheid nemen

  • tassie

    Maar, ook al is het bijv voor jullie een stukje herhaling…..elke persoon die hier prikt wil ook graag zijn gevoel van zich afschrijven, delen of vragen…En soms val je dan in herhaling…het zij zo!

    Het kan voor partners van ook erg steunend zijn, om te merken dat ze niet alleen staan!

    Daarnaast is het wel belangrijk om ook te zien dat naast een eventuele autisme diagnose die persoon zoveel meer is….die diagnose zegt iets, maar de persoon in kwestie zegt meer als enkel die ASS ( letterlijk of figuurlijk).

  • Susan

    Daar heb ik alle begrip voor en tuurlijk mag iedereen zijn gevoel hier kwijt. Doe ik ook.

    Wat ik ook probeer is om mensen verder te laten kijken dan alleen de autisme.

  • Bart

    Wat nou, een Asperger neemt niet de verantwoordelijkheid voor zichzelf, voor zijn woorden, voor zijn daden en voor de emotionele noden van zijn gezin. Het mag dan zo zijn dat ze er niks aan kunnen doen, dat wil nog niet zeggen dat de emotionele ravage die ze bij hun “geliefden” aanrichten vergoelijkt en geëxcuseerd hoeven te worden. “Ik weet het niet”, “Ik kan er niks aan doen”, “Het zou kunnen” , “Ik zal proberen, proberen, proberen” is wat ik 30 jaar lang gehoord heb. Dus hou alsjeblieft op met die onzin dat niet Aspergers dat ook hebben….ik heb me verantwoordelijk gevoeld voor alles en ben totaal uitgeput. En kom niet aan met “dat heb je zelf gedaan”: kinderen hebben betekent gewoon verantwoordelijkheid nemen, als de een het laat afweten zal de ander het moeten doen, dat is verantwoordelijkheid nemen, ook al ga je er zelf aan onderdoor.

  • Susan

    kinderen hebben betekent gewoon verantwoordelijkheid nemen, als de een het laat afweten zal de ander het moeten doen, dat is verantwoordelijkheid nemen, ook al ga je er zelf aan onderdoor.

    En hierdoor je kind(eren) opzadelen met een giga schuldgevoel.. Dat lijkt me ook niet de manier.

    Kiezen voor jezelf in zo'n geval, gaat m.i. boven het samen willen blijven voor de kinderen, want als het op deze manier moet, help je hen daar echt niet mee.

    Ik besef dat ik een teer punt raak, dus schiet me maar af..

    Ik weet dat ik in herhaling val maar:

    Elk mens is anders, ook ieder mens met een ASS. De één heeft nu eenmaal een groter verantwoordelijkheidsgevoel dan de ander.

  • Juut 03-02-08

    Ach ja de vader van mijn oudste (geen ass, die vader dus) heeft voor geen centimeter verantwoordelijkheidsgevoel dus……. lijkt me geen kenmerk van autisme maar van een iedereen de een heeft het wel de ander minder weinig of nihil………gr Juut….

  • manuel

    of geen verantwoordelijkheid nemen een kenmerk is van autisme? ja dat is het zeker. maar niet iedere ass-er heeft het. er zijn vele kenmerken van autisme. het meerendeel zijn kenmerken die iedereen kan hebben maar een autist heeft ze in grotere mate en sterker. niet elke autist heeft alle kenmerken.

    geen verantwoordelijkheid nemen betekend niet automatisch dat je as autist geen verantwoordelijkheid WIL nemen. ik nee me aak voor iets te doen. uiteindelijk eb ik het niet gedaan zonder aanwijsbare reden. ik voel me er schuldig over dat ik het niet gedaan heb maar toch doe ik het de volgende keer op dezelfde manier. dat is autisme. en dat is heel wat anders dan gewoonweg iets niet doen omdat je er geen zin in hebt.

  • marina

    Jarenlang had mijn man het idee dat onze zoon stom was dat hij nog steeds de zelfde fouten maakte en dat hij maar eens gewoon moest doen wat hij zou moeten doen. Gelukkig heeft mijn man het meestal tegen mij geuit en niet tegen onze zoon.Wij wisten niet dat hij autisme had, maar ik voelde op de een of andere manier dat hij wel wilde maar niet kon. En daarom ging ik altijd tegen die mening in. Ik ben blij dat ik het toen voor hem op heb genomen.

  • Willemijn

    Geen verantwoordelijkheid nemen zie ik als de negatieve bewoording van ‘niet weten hoe je iets aan moet pakken en het daarom maar niet doen’. Net als ‘niets zeggen over een probleem, dan is het er niet’. Als iemand niet weet hoe hij het aan moet geven, hoe hij iets moet aanpakken, hoe een ander gaat reageren, dan is het in mijn ogen vrij logisch dat iemand er niets mee doet.

    Tegelijk is juist een kenmerk van autisme de ‘theory of mind’ dus moeite hebben met kunnen bedenken wat een ander denkt. Dus ook al weet jij wel dat er een probleem is, en probeer je dat te laten merken zonder het te zeggen, dan is het vrij logisch dat iemand met autisme er nog vanuit kan gaan dat het er niet is omdat hij van mening is dat je het niet kan weten.

    Ik sluit me aan bij Manuel (mijn vriend ;) ) dat hij zich vaak voorneemt iets te doen, hij het dan niet doet of vergeet en zich daar later echt schuldig om voelt. Vaak is het simpel omdat hij niet weet hoe hij iets moet aanpakken, hoe hij er mee moet beginnen of als zo'n berg er tegen op blijft zien dat hij er maar niet aan denkt want dan is het er niet. Het is geen onwil en (bij ons) prima op te lossen door samen naar mogelijkheden te zoeken of duidelijke afspraken te maken waar ik, iemand anders of zijn telefoon hem aan herinnert.

  • marina

    Dat is precies verwoord, waarom onze zoon niet tot iets komt. Hij heeft er geen idee van hoe hij het aan moet pakken.