praten met elkaar

cindy

26-07-2010 16:29

Hallo
Ik heb een dochter van 10 met PDD-NOS / NLD
Ze is een zeer lieve meid alleen we hebben 1 probleempje, ze heeft moeite met communiseren.
We praten veel met haar, natuurlijk niet te veel want het is voor haar moeilijk om te veel info op te slaan en te verwerken.
Maar als we vragen wat er bijvoorbeeld aan de hand is of als ze iets fouts heeft gedaan zegt ze altijd weet ik niet, ik weet niet waarom ik die dingen doe mama.
Nu is mijn vraag, weet iemand hoe ik beter met haar kan gaan praten zodat ze me begrijpt en wel een antwoord kan geven op mijn vragen.
Op moment weet ik echt even niet meer wat ik moet doen, ik probeer haar te begrijpen en te begeleiden maar het valt echt even niet mee.
Groetjes Cindy
Susan

26-07-2010 17:43

Maar als we vragen wat er bijvoorbeeld aan de hand is of als ze iets fouts heeft gedaan zegt ze altijd weet ik niet, ik weet niet waarom ik die dingen doe mama.
Nu is mijn vraag, weet iemand hoe ik beter met haar kan gaan praten zodat ze me begrijpt en wel een antwoord kan geven op mijn vragen.
Ik denk dat ze je prima begrijpt en dat ze je een eerlijk antwoord geeft. Dat ze het echt niet weet.
Jij kan haar pas écht begrijpen, als ze zichzelf ook begrijpt.
Probeer zoveel mogelijk te lezen over PDD-nos, NLD en probeer je dochter te begrijpen en laat haar voelen dat je haar serieus neemt en vooral dat dingen niet raar of gek zijn.
Susan
cindy

26-07-2010 18:10

Hallo Susan
Ik weet dat ze zichzelf nog niet kan begrijpt en dat mag ook nog omdat ze 10 jaar is.
We hebben ook al heel veel over gelezen, en ik neem dit alles zeer serieus, voor ons zijn de dingen die ze doet of zegt niet raar of gek en dat weet ze ook.
Het is alleen jammer dat ik niet meer kan doen.
Doordat ze niet goed kan uiten is ze de laatste tijd wat agressief geworden en dat baard me zorgen.
Soms is het net of ze door me heen kijkt en me niet eens ziet als ik tegen haar praat, ze toont dan ook totaal geen emoties, ze sluit zich dan af.
Wij blijven ons best voor haar doen wat er ook gebeurd.
Cindy
tassie

26-07-2010 20:20

Hoi Cindy,
Allereerst, welkom hier!
Lastig soms he, …..
Praten is ook een lastig iets he….De ene praat met veel emotie in zn stem, verschillende toonhoogtes, soms met fysieke ondersteuning en in geur en kleur….de ander doet dat monotoom, rustig en met veel pauzes….Praten an sich is soms al erg verwarrend…
Vaak kunnen de vragen die je stelt al onrust geven, omdat vragen soms heel breed en onduidelijk kunnen zijn.
Eerder vroeg ik mijn kind bijv “Hoe was het op school?”…..als reactie kreeg ik een “Ja!”..want mijn vraag was zo groot, zo veel omvattend.
Nu vraag ik of hij nog gepuzzeld heeft, gerekend of vraag ik naar datgene wat benoemd staat in het overdrachtsschriftje, waarvan ik weet dat dat behandeld is op school…..EN, ik geef ruimte aan mn kind om zijn antwoord te maken, bedenken en uit te spreken.
Agressie en/of jezelf afsluiten zijn hier bij ons thuis vaak tekenen van overprikkeld zijn, je koppie vol hebben en teveel willen/moeten of verwachten. Zou dat bij jullie ook kunnen?
Veel sterkte en geduld!
Kay

26-07-2010 21:32

Hoi tassie.
Toen ik de topic van cindy las zat ik ook na te denken over communicatie in deze situatie werkt. Tijdens mijn studie krijg ik ook gespreksvaardigheden (ik studeer sociaal pedagigische hulpverlening). Ik moet daar zo min mogelijk gesloten vragen stellen en vooral veel open vragen maar ik heb altijd de neiging om met gesloten vragen te beginnen en daarna door te vragen. Opbouwend vragen stellen dus. Dit kan bij open vragen ook nodig dus zoveel verschil maakt het volgens mij nog niet eens. Bijvoorbeeld:
“Hoe was het op school?”
“Leuk”
“Oh mooi, wat heb je voor leuks gedaan?”
“De juf zei dat ik mijn proefwerk goed heb gemaakt?”
Ik denk dat een directe open vraag inderdaad te snel of confronterend kan zijn voor iemand met autisme. Beginnen met een open vraag en dan opbouwen kan al genoeg tijd geven om na te denken over het antwoord.
Groetjes Kay
(27 jaar met asperger)
Kay

26-07-2010 21:43

Hoi cindy.
Ik zou het wel blijven zeggen als zij iets doet wat door anderen misschien als raar zou worden gezien. Je zou er wel bij kunnen zeggen dat het thuis wel kan maar buitenshuis niet. Zo heeft zij wel een kans om het te uiten maar weet wel dat het raar wordt gevonden als zij dat doet waar mensen bij zijn die haar situatie niet kennen.
Vervelend dat zij moeilijk haar emoties kan uiten. Het enige wat je daar aan zou kunnen doen is denk ik opbouwend vragen stellen, zoals ik ook in de reactie op tassie zeg. Maar als zij zich afsluit lijkt mij dit een moment om haar even met rust te laten. http://autisme.startpagina.nl/prikbord/10572046/12496270/re-goed-artikel-over-autisme#msg-12496270 (hier heb ik het ook over zulke situaties)
Ik heb het idee dat zij het wel allemaal doorheeft maar niet weet hoe zij het uit moet leggen.
In ieder geval sterkte ermee.
Groetjes Kay
(27 jaar met asperger)
Juut 03-02-08

27-07-2010 08:51

Hoi ik ben het met allemaal eens communiceren is moeilijk en ik persoonlijk heb met mijn jongens veel gepraat maar ook gewoon zeggen wat je gaat doen (bv ik ga nu koken, boodschappen doen etc etc) geeft ook weer extra structuur wat ze zo hard nodig hebben. Nu nog met de jongste neem ik s'ochtends altijd de dag door en vergeet ik het vraag hij zelf en hoe gaat de dag…soms maken we ook grapjes hoor dan zeg als antwoord nou het wordt een zonnige dag met misschien een bui……terwijl hij wil horen of hij zelf naar school moet en of hij na school naar de oppas moet of niet. Op de vraag hoe was het op school heb ik jaren lang alleen het antwoord: Leuk ! gehoord hij had dus geen zin om te praten en nu snap ik dat ook wel hij zat nog vol in zijn koppie met school en had gewoon rust nodig. Agressie is altijd onmacht en bij onze kids vaak een teken dat ze te vol zitten. Laat ze maar even een uurtje tot rust komen alleen op hun kamer (niet als straf natuurlijk) de jongste hier gaat bv na een drukke school week s'middags eerst een tijd alleen met de lego spelen al staan er vriendjes op de stoep dan laat ik die later terugkomen.
Nou hoop dat je aan al onze tips wat hebt en bij mij heeft de jongste ook pddnos en is 11 jaar.
groetjes Juut
cindy

27-07-2010 15:32

Hallo allemaal
Ten eerste bedankt voor jullie reactie's, ben er erg blij mee.
Ik ga met jullie tips aan de slag en hoop dat het voor mijn dochter werkt.
Is straf voor zulke kinderen eigelijk wel oke'?
Zelf geef ik haar bijna geen straf omdat ik dan het gevoel krijg dat ze niet zou begrijpen waarom ik haar straf geef.
Tassie: het zou inderdaad kunnen dat bij haar het hoofdje te vol zat op dat moment en dat ze daar zo agressie van werd.
Ze gingen een paar dagen er na bij hun vader op vakantie.
Groetjes Cindy
Juut 03-02-08

27-07-2010 22:29

Hoi jij schrijft ……..is straf wel oke voor ons soort kinderen………voor een ieder kind geld dat ze moeten leren dat als je iets fout doet dat ze daar verantwoordelijk voor zijn…….en straf ja dat ligt er aan wat ze doen……..autisme en aanverwante zaken moeten geen excuus zijn dat ze alles maar mogen doen wat ze willen ………… je moet ze dus juist leren oorzaak en gevolg…….doen ze echt iets verkeerd omdat ze het niet snappen dan geen straf maar uitleggen dat het gedrag niet gepast of gewenst is……en uitleggen hoe te handelen………….opvoeden is nog altijd voorleven en bij onze kids moet je vaak drie keer oefenen voordat ze het door hebben…….soms ook langer en dan moet je zelf die lange adem hebben …….als hier dingen fout liepen was het achteraf vaak onze fout als ouders omdat we ze niet goed of duidelijk hadden voorbereid op nwe dingen of zo……echt het lijkt nu moeilijk maar je komt er wel het heeft gewoon tijd nodig…….mijn oudste heeft al 10 jaar diagnose en soms betrap ik me er nog op dat ik soms iets niet goed doe .8-) komt tijd komt raad zeggen ze.
groetjes Juut
tassie

27-07-2010 22:49

Mooi verwoord juutje!!!
Ik zeg wel eens, ondanks alle beperkingen, mag dat geen excuus zijn…..Ook deze kids moetem manieren, waarden en normen leren….ook hun of juist wel juist hun. Op veel kunnen ze afgerekend worden, maar manieren zijn deels aan te leren….ook al is het dan aangeleerd gedrag, het kan wel….Maar het vraagt veel herhaling, consequent zijn en investering van ons als ouders.
En ja hoor, als mijn kind dingen doet die niet mag, of zegt of nalaat……dan is het actie reactie…

praten met elkaar

cindy

Susan

cindy

tassie

Kay

Kay

Juut 03-02-08

cindy

Juut 03-02-08

tassie