MCDD?

  • tassie

    Hoi hoi,

    De (h)erkenning heeft mij, als moeder van, ook altijd erg goed gedaan! In plaats van alleen, sta je meer samen…en weet je dat je dit niet alleen zo ervaart, dat er niet alleen zo naar jou gekeken wordt…en dat ook jou dat pijn mag doen…logisch!!

    Weet je, je handeld ook naar je eigen waarden en normen. Tenminste ikke wel..;)

    Bijv, mijn oudste zoon vocale tics. Dat mag, dat is ook wat bij hem hoort. Maar de regel bij ons is, dat dat niet in de huiskamer mag en kan. Dat is storend, en geeft ook simpelweg teveel lawaai. Hij mag in de keuken “lawaaien”…zoals we dat noemen. Als hij daar zelf niet heen gaat, brengen we hem daar even heen. Niet als straf, maar als grens…en als kader; want daar mag het en is het oke.

    Zo zou je dat ook kunnen zien met de tic van je dochter. Dat ze die heeft, is misschien onvermijdeljk…maar waar ze die uit, hoe enz enz…daar heb je ( enige) sturing in…en dat is soms een kwestie van veeeeeeeel en vaak herhalen, maar kan wel zijn vruchten afwerpen.

    Dus ook al is iets ‘typisch’ mcdd of tourette of autisme…dan nog kan je er invloed op uit oefenen, tenminste dat is onze ervaring.

    Ook deze kinderen zullen zich straks moeten redden in de grote boze buitenwereld, en ook daar zijn grenzen en niet toelaatbaar gedrag, en daar leg je nu de basis in. De ene kan zich redden met een minimale begeleiding, en de ander zal continue sturing nodig hebben…dat natuurlijk wel.

    Hou je dapper!!

    Groetjes tassie

  • tassie

    Hoi hoi,

    Erfelijkheid kan zeker mee spelen, maar ook dat vraagt een geheel nieuw onderzoekstraject.

    Het traject van je dochter gaat snel beginnen en als ik jou was, zou ik me eerst daar op foccussen, en niet teveel dingen daarnaast hebben lopen.

    Wel kan het bijv handig zijn, je zorgen mbt je zoon alvast te noemen.

    Lopen ze op zijn school tegen dingen aan, hebben ze daar al zorgen geuit?

  • Jul

    Hoihoi,

    De juf herkent veel dingen, omdat ze zelf een autistische zoon van rond de 16 heeft.

    Maar ze maakt zich geen zorgen en denkt dat hij het wel redt op school.

    Ze denkt het omdat hij begaafd is en ver voor loopt in groep 2, maar ik zie daar juist niet de voordelen van. maar goed wie weet komt dat nog.

    Ik zie het meer van zij heeft juist ervaring daarmee vanwege haar zoon (hij had haar als juf ook in groep1), maar hoe zit het straks in groep 3 met een andere juf?

    Ik ga er iig goed opletten, want ik wil het niet zoals het met onze dochter is gegaan. Voor mijn idee zijn we ‘te laat’ bij haar. Er had veel kunnen worden voorkomen sowieso kwa schoolprestatie, want ze is aan het onderpresteren, maar ik weet nu ook even niet zo goed hoe ik het moet zien met die begaafdheid en mcdd. Als er zeg maar een link tussen die 2 dingen zit is het juist heel goed wat zij nu doet op school.

    Dat moeten we dus weer afwachten met de psychiater.

    dat gesprek ging trouwens goed. op 22 sept. hebben we weer een gesprek, maar dan zonder haar en krijgen we te horen wat de behandelstappen worden en per wanneer dat wordt gestart.

    iig waren ze erg verbaasd dat we zo snel aan de beurt waren gekomen. Normaal had dit gesprek nog wel 2 mnd kunnen duren na de verwijzing. Ik heb tijdens de verwijzing ook goed stampij lopen maken dat het haast had en dat ik al 2 jr bezig was blblabla en niet weer zolang wilde wachten dus wie weet heeft dat dus geholpen :)

    Groetjes Jul