McDD

  • Wil

    Hallo,

    Ik ben Wil en ik kwam vandaag dit forum tegen vol met ervaringsdeskundigen.

    Afgelopen week had ik een deskundige van MEE gevraagd om raad.

    Tot mijn verbazing was zij totaal niet op de hoogte van McDD en kon dan ook weinig van het gedrag van mijn pleegzoontje van zes plaatsen.

    Dit terwijl hij eigenlijk alles vertoond wat daar onder valt. Haar exuus was dat zij er een jaartje tussen uit geweest is en eens in hun kennisbank zou gaan kijken.

    Intussen bleef ik zitten met mijn vragen.

    Omdat ik hier lees dat hier erg veel mensen zitten die ervaringsdeskundigen zijn kan ik hier meer antwoorden krijgen.

    Ik las een aantal keer over het gedrag dat thuis tot uiting komt en niet op school enz.

    Dat is juist wat zo opvallend aan hem is, voor mij betekend dit dat hij zich hier thuis en bij mij en nog enkele personen veilig voelt.

    Voor de mensen van pleegzorg betekend dit dat hij hechtingsproblematiek heeft.

    Maar hoe verklaren zij dan zijn grenzeloze angsten en woede zonder direkte aanleiding?

    Zijn constant linken leggen tussen allerlei dingen ( Ik wil niet eten, maar als ik niet eet dan ga ik dood en dat wil ik niet dus totale paniek om het dood kunnen gaan maar NIET gaan eten).

    Zijn 24/7 aandacht van mij vragen. Niet perse om te vervelen maar om alles wat hij ziet, hoort, ruikt, voelt en niet past in zijn plaatje te verduidelijken voor hem.

    Zijn niet uit elkaar kunnen houden van fantasie en werkelijkheid wat heel extreme vormen kan aannemen.

    Zijn enorme behoefte aan voorspelbaarheid. Het niet tot spel kunnen komen en al helemaal niet met andere kinderen. Ja hij kan best spelen, dat bewees de videointeractie wel :-). Tuurlijk, samen met mij, één op één, en zolang hij bepaalt wat en hoe.

    Ook met een ander kind uit het gezin, zolang hij bepaalt en het zijn regels zijn.

    Zijn constante wantrouwen in anderen, iedereen lacht hem uit, pest hem, volgt hem enz.

    Zijn peilloze angst voor alles wat met politie te maken had.

    Dat is, door dat we daar aan gewerkt hebben nu omgeslagen in zijn grote passie. Politie en de dood de onderwerpen waar alles om draait.

    Hij wordt later eerst politie om dat hij dan mensen mag doodschieten en daarna begravenisondernemer om ze te begraven.

    De dood van een heel goede vriend en de papa van zijn vriendinntje maakte totaal geen indruk en hij kon niets met zijn verdrietige vriendinntje. Riep gewoon, wat is er nou, je vader is gewoon DOOD hoor en DOOD is DOOD!!! Kijk daar vliegt hij! Om vervolgens grapjes met haar uit te halen, kijk daar is je papa Chantal, kijk dan hij is niet dood…haha…grapje..hij is wel dood. Gelukkig was zij pas drie jaar en spaanstalig, begreep ze niet alles wat hij zei. Gelukkig is hij pas zes en erg vertederend om te zien…nu nog wel ja.

    De dood van een vlieg brengt hem totaal van zijn stuk, dat zijn z'n beste vriendjes, die komen hem altijd kietelen. Totale drama's hebben we gehad rondom dode vliegen met hele begravenis rituelen tot grafsteentjes toe.

    Wilde zijn vriendjes beschermen door ze te vangen en in doosjes te stoppen…volgend drama…hij had al zijn vriendjes vermoord:-).

    En zo gaat de ene bijzondere dag over in de andere met hem, nooit weet je wat er weer in zijn koppie zit en er thuis uit moet. Wat was er vandaag op school of in het taxibusje dat weer zoveel verwarring veroorzaakt?

    Altijd maar weer graven, de chauffeur die zo geirriteerd raakt van zijn drukke gedrag zegt, als je nu niet blijft zitten gooi ik je mijn bus uit….kan werken bij een gewoon kind…niet bij hem dus. Veroorzaakt totale paniek en boosheid maar ogenschijnlijk heeft het gewerkt…zat stil en timide op zijn stoel…tot hij thuis kwam en al explodeerde in de deuropening. We horen het al als hij binnenkomt. HALLOOOO, HAAALLLLLLOOOO ALLEMAAAAAL, GOEDEMORGENNNN, GOEDEMORGEN ALLEMAALLLL (altijd zegt hij 's middags goedemorgen:-))

    GOEDEMORGENNNNN MAAAAMAAAA, GOEDEMORGENNNNN MAAAAAMAAAA, HALLLOOOOO HOOR JE ME NIET!!!!!!!!.

    Ja ik hoor hem wel maar hij mij niet!!

    Intussen is hij al als een wervelwind door het huis gegaan, heeft zijn broodtrommel in de keuken gesmeten, zijn schrift op mijn buro gegooid en is inmiddels al bezig zijn jas half uit te doen en zijn andere werkje uit zijn tas aan het @!#$, onderweg zijn schoenen aan het uitschoppen en alles naar zijn vaste plek te brengen. Heel knap van hem dat hij dan ook nog ziet dat die andere al drinken heeft gehad en een snoepje, hij nog niet, dus ook daar al om krijst en die gene ook vast een trap geeft want hij voelt zich achtergesteld :-)

    Ook heel knap dat zijn schoenen dan precies staan waar ze horen en hij ze altijd neerzet, de trommel in de keuken is, zijn jas aan de kapstok hangt, zijn schrift op zijn vaste plek op het buro ligt en zijn werkje veilig in zijn eigen heiligdom( zijn kamertje) is opgeborgen. Orde in de wanorde dus :-).

    Hij snapt er niets van dat hij nu straf krijgt en even naar zijn kamer wordt gestuurd omdat hij die ander zo hard geschopt heeft zonder reden…zonder zichtbare reden voor ons dan :-).

    En dan is de beer los….zes jaar en tenger, aandoenlijk om te zien, in die kamer lijkt een volwassen man te zitten die compleet uit zijn dak gaat, het meubilair moet het ontgelden en de deur maar nooit zijn eigen spulletjes :-)

    Tja, hechtingsproblematiek is heftig en je moet gewoon reageren op zijn signalen wordt er dan gezegd, negeer zijn negatieve gedrag…negeren tot hij er eentje wat aandoet???Of echt zelf een keer verongelukt op de trap die hij stuiterend en springend af komt??

    En dan begint het uitvissen waarom….tenzij hij (meestal) iets tegen komt wat niet in het plaatje past, dan is er weer geen houden meer aan en ontstaat er een negatieve spiraal die de rest van de dag..of dagen…soms wel een week…maar ook weken kan aanhouden.

    En dan zijn er die perioden elk jaar weer waarin er zowieso te veel gebeurt zoals nu. En dan kan je proberen en inzetten wat je wilt maar er komt geen rust. Bij hem begint dat begin oktober, de verjaardag van een broertje, en nog één, herfstvakantie, klok terug dus eerder donker, minder buiten spelen, sinterklaas voorpret (of is het voorellende??), sinterklaasfeest wat hij huilend en schreeuwend doormaakt, het verdriet dat het alweer voorbij is en hij er geen plezier in gehad heeft. Maar goed dan komt kerst, duurt veel te lang tot het zover is, de engeltjes en maria enz. enz. hij wil ze het liefst al op 6 dec. en als afsluiting het vuurwerk en de dagen daar voor, zoveel angst maar ook opwinding en sensatie.

    Verder is er nog zo veel dat klopt, niet tegen veranderingen kunnen, taal letterlijk nemen, grenzeloos congact zoeken zonder de signalen van anderen te zien. Constant praten op een hoge luide toon, alles en iedereen overschreeuwend als hij vindt dat hij aan het woord is, en dat is dus de hele dag :-).

    Het terug vallen in gedrag in die periodes elke keer weer, overspoeld worden door woedeaanvallen, paniekbuien enz. tot flauwvallen aan toe. Het niet meer eten, slecht slapen en heel veel klein gedrag. Weer dingen op een rijtje zetten, hangen in de structuur enz. enz.

    Dat hij het heeft is voor mij geen vraag meer, hoe er mee om te gaan ook niet meer, heel veel gehad aan tips op pddnos sites en het boek van Colette de Bruin, geef me de vijf.

    We werken met picto's, kleurenklokken, structuur, begrenzen hem, proberen de wereld veilig te maken door alles uit teleggen aan hem. De woorden straks, misschien, even, later enz. zijn verbannen. Alle instructies zijn kort en duidelijk. We doorbreken zijn fantasieen. We proberen altijd de situaties van te voren in te schatten, het waar, waarom, hoe en met wie of wat van te voren al aan te geven aan hem.

    Moet ik het stempel perse? Nee, ook niet.

    Wat wil ik dan wel??

    De juiste adviezen, begrip in mijn omgeving, HULP en ondersteuning bij zijn opvoeding. Tijd om bij te tanken en rust te vinden in huis. Hulp voor hem om zijn leven prettiger te maken.

    Wat heb ik daar voor nodig?? De juiste diagnose en een PGB.

    Lijkt simpel….maar waar haal ik die diagnose?? Velen hebben nog nooit gehoord over McDD. Er wordt nog niet overal gediagnosticeerd op McDD.

    Dus ga je zo maar ergens dan zit er een flinke kans in dat de diagnose weer gemist wordt.

    WAAR EN WIE weten er voldoende van af om deze diagnose te stellen?????

    Weet iemand hier het antwoord?

    Dank je, Wil.

  • sandra

    Heb je al gekeken bij http://mcdd.info/

    Heb zelf mijn zoon laten testen bij het Herlaarhof in Vught,ik vind ze daar zeer deskundig.

    Gr.Sandra

  • Wil

    Hoi Sandra,

    Bedankt voor je reactie.

    Jaa, al die sites ken ik inderdaad. Daar ging een wereld voor me open, volledige herkenning en ik heb heel veel gehad aan de adviezen.

    Ik hoorde dat je twee keer de diagnose McDD moet krijgen, de tweede keer via een second opinion, voordat deze geaccepteerd wordt.

    Ik weet dat Dr rutger jan van der gaag hierin gespecialiseerd is en hij verbonden is aan nijmegen. Wij wonen in den haag.

    Zij boden de second opinion aan maar dan moet ik eerst de diagnose hebben :-).

    Ik wil niet jaren met hem leuren dus meteen op de goede weg zitten maar gaat dat lukken?

    Groet, Wil.

  • Can

    Misschien wel een hele domme vraag, maar kan de huisarts jullie niet vertellen waar jullie hem het beste kunnen laten testen?

    groetjes

    Can

  • Can

    Wat een verhaal zeg. Wat goed dat jullie thuis al zoveel mogelijk doen wat jullie kunnen in zijn belang (kleurenklok, picto's, structuur e.d.)

    Waar zit hij op school?

    groetjes

    Can

  • Eline

    In ieder geval moet je NIET bij het Centrum Autisme in Oegstgeest zijn, want daar weten ze er niet genoeg van. Een meisje wat ik ken met heel duidelijke kenmerken van MCDD, en met heel veel overeenkomsten uit jouw verhaal, is daar geweest voor een diagnose en haar hebben ze weggestuurd met een hechtingsstoornis verhaal. Terwijl dat het dus echt niet is. De ouders willen nu ook een second opinion maar weten, net als jij, niet goed waar ze daarvoor het beste naartoe kunnen gaan. Ze hebben haar nu op de wachtlijst gezet bij GGZ jeugd, hopelijk kunnen die het wel.

  • Wil

    Oke dan,

    Dat was mij juist geadviseerd, Oegstgeest, maar toen ik met ze belde zeiden ze niet specifiek naar McDD te kijken en ook niet die diagnose te geven. Hooguit te benoemen dat het daar op leek dus heb ik er al niet zo'n vertrouwen in :-).

    Vandaar dat ik verder zoek

    Karakter, Radbout in Nijmegen, adviseerde het toch maar zeiden erbij dat er wel een psychiater naar hem moest kijken en dat ik dan bij hun terecht kan voor een second opinie.

    Dus zouden de ouders van dat meisje daar naar toe kunnen bellen en met hun verder kunnen gaan (prof. v.d. Gaag is volgens vele de deskundige op dit gebied).

    Ook ik heb de voorlopige diagnose hechtingsproblematiek in de meest ontremde vorm en mogelijk ADHD. Hij was toen net vier.

    Een heel logische diagnose bij kids in pleegzorg.

    Alleen was hij negen maanden oud toen hij kwam en vertoonde toen al gedrag wat hij nu nog heeft :-)

    Na twee jaar ploeteren en alle adviezen uitproberen die vele mensen om ons heen ons gaven géén verandering in gedrag en valt het iedereen op dat hij goed gehecht is aan mij :-). Alles wordt heftiger en duidelijker naar mate dat hij ouder wordt.

    Ik durf zelfs te zeggen dat die adviezen voor hem hebben betekend dat zijn wereld langere tijd nog onveiliger voor hem was.

    Verleden jaar in deze periode dacht ik dat hij eraan onder door zou gaan, hij zag er niet meer uit, wallen onder zijn oogjes, eczeem in zijn gezicht en een totaal gespannen lijfje, lopend met stijve benen en op zijn tenen. Nachten lang lag hij wakker totaal opgaand in zijn fantasieen van heksen die voorbij vlogen enz.

    En ik zijn gedrag, op advies, maar negeren…want dan zou het vanzelf ophouden en zou er echt een eind komen aan het schreeuwen en gillen en alle boze buien (waarin hij enorm fladdert en rondjes draait) waarin hij zichzelf zo verliest dat hij regelmatig bewusteloos raakte. Maar ja, ook daaraan moet je geen aandacht besteden want dan kon hij dat als machtsmiddel gebruiken….nee dit was onmacht van hem en van mij :-).

    Ik wil hiermee zeggen dat je naar die diagnose kan kijken en kan zeggen, goed, dat is dan zo maar….er is meer en zo lossen we dat niet op.

    Dus laat ze door gaan als ze het er niet mee eens zijn.

    Groet, Wil

  • Wil

    Toen hij 3 1/2 was zag ik de reguliere basisschool voor hem niet zitten en heb gevraagd om onderzoek. Hij viel toen onder effatha, doveninstituut omdat zijn moeder doof is. Zij hebben hem via pleegzorg bij mij geplaatst.

    De gene die er over ging geloofd niet zo in aandoeningen vanaf de geboorte :-).

    Zij adviseerde voor het MKD te gaan om hem zo wat meer tijd te geven om te kunnen kleuteren. Zij hoopte dat we via de kinderarts jeugdzorg konden omzeilen.

    Maar….bij de kinderarts was hij zo rustig en timide, beetje angstig en verlegen dat zij er niets van kon maken.

    Op mijn verzoek wel bloedonderzoek gedaan omdat ik hem enorm op suiker en nog erger op chocola vind reageren. Daar kwam niets uit.

    Dus toch naar jeugdzorg. Tijdens de intake hetzelfde beeld. Een heel lief vertederend jongetje met een zachte timide stem die héél rustig met een popenhuis speelde.

    Dus ook zij zagen niets in zijn gedrag. Door gestuurd voor onderzoek naar de Jutter.

    Onderweg er naar toe twee keer moeten stoppen omdat het geen rijden was met een kind dat totaal uit zijn dak ging en constant zijn gordel open maakte :-).

    Op de terugweg wonderlijk rustig maar hier thuis kwam het er uit :-).

    Intussen toch gewoon naar de basisschool waar hij vrij rustig was maar er helemaal niets uitkwam, zat het liefst bij de juf op schoot en wilde alleen maar praten en praten.

    Na een paar maanden eindelijk de onderzoeken met hechtingsproblematiek als uitkomst en een disharmonisch intelligentienivo. De disprantxie is erg groot, meer dan 30 punten. Verbaal was hij zijn leeftijd flink vooruit, pervormaal erg achter op leeftijdsgenootjes. Dus zeiden ze ontwikkelingsachterstand en naar het MKD.

    Thuis video interaktie begeleiding. Tijdens de opnames geen gedrag :-). Dat komt pas als de onderzoekster weer weg is :-), heeft zich dan zo ingehouden dat het er dubbel en dwars uit komt.

    Nu, twee jaar later vraagt hij nog wekelijks of hij naar de jutter en naar Marije, de onderzoekster, mag. Wil met haar spelen en daar is nog speelgoed waar hij niet mee gespeeld heeft.

    Heeft het ook nog regelmatig over het filmen en waarom dat niet meer gebeurd.

    Hij is totaal vier maanden op het MKD geweest, zagen geen gedrag en zijn cognitieve nivo was veel te hoog. Wisten ook niet zo goed wat ze aan moesten met een kind met een olifantengeheugen :-). Waren heel verbaasd dat hij de volgende dag nog wist waar ze gebleven waren in een verhaaltje en het letterlijk terug kon vertellen. Voor mij niets bijzonders, dat weet hij over een jaar ook nog :-).

    Vorig jaar, het nieuwe schooljaar doorgestuurd naar het SBO. Waar ze bij uitzondering ook een kleuterklas hebben, als gastleerling, maar waar vooral zijn enorme kennis weer opviel :-).

    Maar gelukkig zag de zeer ervaren juf ook dat hij niets met die kennis kan. Hij had geen kleutervaardigheden enz.

    Aan het einde van dat jaar was er enorme twijfel, cognitief zit alles er voor groep drie maar praktisch komt er niets uit. Hij kan zijn naam nog niet eens schrijven, wel typen op een toetsenbord:-).

    Dus bleef hij bij de kleuters maar ging een uurtje per dag naar de groep waar hij hoort om te wennen. Daar rekende hij dan.

    In de loop van het jaar zou hij dan naar die klas door kunnen gaan.

    Maar ook zij zagen heel veel interne spanning bij hem ontstaan, zonder uitbarstingen, dus zijn ze daarmee gestopt.

    Nu zit hij gewoon bij de kleuters en doet zijn eigen programma, hij leest al enorm goed, voor rekenen zit alles er maar kan het nog steeds niet produceren in zijn schriftje. Schrijven lukt helemaal nog niet.

    Normaal zijn er tussen de 6 en 10 kinderen. Tot nu toe zijn er maar vier in de klas. Ook is er altijd een assistent juf. Dus krijgt hij heel veel één op één begeleiding.

    Toch lukt het niet om hem de opdrachten te laten uitvoeren die kinderen met een veel lagere intelligentie wel kunnen.

    Binnen deze school zijn er drie richtingen. Een extaverte, ingetogen en kinderen met echte leerproblemen.

    Juf herkent van alles wat, ook van ADHD, pddnos, ontwikkelingsachterstand enz.

    Hij zou dan ook in iedere richting kunnen passen maar het risico dat die niet goed is voor hem is net zo groot.

    Dus kiezen ze voor de rust van de mlk klas, als dat volgend jaar lukt dan :-)

    Ik ben heel blij dat hij op deze school is. Gelukkig begint het daar duidelijker te worden dat hij heel veel mee naar huis neemt en dat de dingen voor hem duidelijk moeten zijn.

    Groet, Wil.

  • Wil

    Nee, dat werkt in dit geval niet echt.

    Hij heeft een andere huisarts als wij dus daar is geen echte band mee.

    En eerlijk gezegd ben ik pas één maal zelf met hem bij die huisarts geweest.

    Met héél veel moeite heb ik toen die verwijzing voor de kinderarts gekregen.

    Al twee jaar weet ik dat hij ergens verzekerd is maar heb geen pasje voor hem dus weet ik niet eens of die zelfde man nog zijn huisarts is!!

    Gelukkig heeft hij alleen maar kleine griepjes en zo gehad en ben ik zelf verpleegkundige. Veel los ik op met natuurlijke middelen.

    Ook de schoolarts reageerde een jaar geleden erg vreemd, pddnos is een modeverschijnsel :-) volgens hem.

    Tja, dit kind deed wel wat raar maar waarom hou je hem vast, laat hem eens los zei hij. Ik hem vasthouden?? Nee meneer ik hou hem van me af zodat ik met u kan praten!!

    Ik probeerde hem tegen te houden anders ging hij alleen maar rondjes in zijn stoel draaien intussen met een verwrongen stem alleen maar constant zeurend mammaa zeggend.

    Ik liet hem los, meteen begon hij heel snel rondjes te draaien in zijn stoel en klom zeurend op mijn schoot om mij volledig te claimen.

    Héhé eindelijk ziet iemand eens een stukje van zijn gedrag.

    Reactie van de arts?? Tegen de stagiere zei hij, mooi he, de band tussen moeder en kind, kijk eens hoe hecht die is, kan er iets mooiers zijn. Mijn reactie was, ja, maar waar houdt het op? Wat als hij dit 24 uur per dag eist?? En tot hoe oud?

    Dan moet u dat geven zei hij ook als dat is tot hij volwassen is en dan hopen dat hij een vrouw tegen komt die hem het zelfde wil geven :-).

    Het jochie heeft sinds kort een voogd, deze kan hem aanmelden voor onderzoek maar moet daar dan wel de noodzaak van in zien.

    Er is een pleegzorgbegeleidster, ook zij moet achter onderzoek staan.

    Dan is er nog de eerdere plaatser, ook zij moet er achter staan en dan is er nog de vader met gezag die ook toestemming moet verlenen.

    Vader gaat er volledig in mee.

    Pleegzorgbegeleidster ziet de noodzaak in maar wil eigenlijk terug naar de jutter of een onderdeel daarvan, de banjaard gericht op kinderen met een verstandelijke beperking ( die hij niet heeft!!).

    Plaatser wil eerst nog speltherpie proberen gericht op hechtingsproblematiek. Voogd gaat akkoord onder voorwaarden. De juiste hulpvraag en onderbouwd waarom er een ondezoek gericht op het autistisch spectrum nodig is.

    Dus heb ik maar één kans, of Hij heeft maar één kans op de juiste diagnose.

    Lukt dat niet en krijg ik niet de juiste ondersteuning dan moet ik hem opgeven :-(.

    Wat ik echt niet wil maar dit ga ik niet trekken. Hem opgeven zal niet alleen mijn hart breken maar zal héél véél schade bij dit kindje veroorzaken.

    Dus wil ik het zo goed mogelijk doen in zijn belang en echt bij de juiste deskundige terecht komen.

    dank voor je reactie, Wil.

  • Eline

    Hoi Wil,

    Ik zal het advies doorgeven aan de ouders van het meisje. Alles wat je vertelt komt me zoooo herkenbaar voor van haar. Ook een hele hoge intelligentie, maar verbaal veel beter dan performaal. Ook geen gedrag laten zien als ze geobserveerd wordt of gefilmd, maar pas daarna als ze alleen is met haar ouders.

    Ik las in het blad van de NVA dat ze de volgende keer aandacht gaan besteden aan MCDD. Ik hoop dat we daar dan ook wat wijzer van worden. Het is nu nog veel te onbekend.