Klopt, het is nog niet opgenomen in dat beroemde boek vol diagnoses.
Dus wordt de diagnose vaak gemist omdat deze kinderen vaak geen moeite hebben om contact te maken en vaak ook gewoon oogcontact hebben.
Een op een gaat vaak heel goed.
Maar steeds vaker hoor je toch dat deze diagnose gesteld wordt en ook op het net is er steeds meer over te vinden.
Groet, Wil.
Ja, daar heb ik het zeker mee getroffen.
Maar ook daar is nog weinig kennis van kinderen als J. Ik ben dan ook blij dat ze er zo voor open staan.
Gelukkig ziet zij dat cognitief er alles zit en laat ze hem gewoon gaan en kijkt ze naar zijn behoefte.
Ik blijf met verwondering naar hem kijken, zoals gister vroeg in de avond, totaal overprikkelt wilde hij mij laten horen hoe goed hij kan tellen. Met één oog gericht op de tv, intussen de zwemslag droog aan het oefenen op het tapijt en na 10 zwemslagen als een kikker springend door de kamer om zijn zwemtocht weer te vervolgen, wist hij ook nog foutloos tot 150 te tellen met zijn hoge schelle stemmetje :-).Het is en blijft een bijzonder en boeiend kind.
En ik ben het met je eens, ze moeten zich goed in hun vel voelen, dat is het belangrijkste.
Groet, Wil.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's