Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Susan
Ik vraag me echt af waarom ik dit geplaatst heb. LEZEN jullie wel?
Misschien open ik nog wel een ander topic.
Susan
Dag Ingeborg,
Gelukkig bestaat er wel een oplossing. Het staat beschreven in het boek Geef me de 5 van Colette de Bruin.
Het gedrag van je kind is een uiting van onduidelijkheid. De wereld komt vol prikkels op haar af en ze kan de puzzelstukjes niet aan elkaar leggen. En dat explodeert in gedrag dat door jou niet gewenst is. Jij kunt haar helpen door haar te begeleiden in wat ze WEL moet doen. WAT ze moet doen, met WIE ze dat moet doen, WAAR ze het moet doen, WANNEER ze het moet doen en vooral HOE ze het moet doen. Je kunt haar helpen door haar visuele ondersteuning te geven, bijvoorbeeld met pictogrammen.
Met straffen veronderstel je dat ze de consequenties van haar gedrag kan overzien en dat ze verband kan leggen met een zelfde soort situatie in de toekomst. Dat kan ze waarschijnlijk niet, want het is nooit exact hetzelfde. Misschien heb je nu een andere kleur trui aan, dus is het anders dan de vorige keer.
Ik raad je aan om het boek te lezen (wel prijzig, maar heel erg waardevol) en te proberen om de principes toe te passen. Het werkt echt!
Wees duidelijk en voorspelbaar, vermijd zoveel moelijk prikkels en houd rekening met overgevoeligheid van de zintuigen.
Heel veel succes!
Lidy
Straffen doen wij niet, daar word kindlief alleen maar bozer van want hij begrijpt niet waarom er gestraft wordt.
Pictogrammen gebruiken kan heeeeeeel goed werken. Misschien is het een idee om tijdelijk de gordijnen te verwijderen om dit gedrag te doorbreken. Weet uit ervaring dat het heel moeilijk is, je bent constant aan het laveren.
Hoe moeilijk het ook is bedenk jezelf dat je kind handelt uit angst/onmacht. Een kind dat bang is straf ik niet.
Zoals anderen al gezegd hebben werkt afleiden vaak wel. Maar het is moeilijk he, dat weet ik maar al te goed.
Hoop dart jullie snel de diagnose te horen krijgen.
Sassie
Hoi Susan!
Jij wist vroeger dus wel waarom je naar je kamer werd gestuurd, mijn zoontje legt dat verband dus niet. Word dan alleen nog bozer want waarom moet ik nou op de gang zitten o.i.d. Dan is voor hem de situatie weer onduidelijk. Misschien heeft het ook wel met de mate van intelligentie te maken , jij bent slim, mijn zoontje is zwakbegaafd. Jij werd dus kwaad op jezelf dat je iets fout deed, mijn kind word boos opn de situatie die hij niet eerlijk vind , denk ik tenminste.
In elk geval bedankt voor je eerlijke verhaal, daar kunnen we allemaal van leren!
Sassie
Hé Ingeborg.
Toen mijn dochter klein was kreeg ze ook dikwijls woedeuitbarstingen.Ook trok ze zich dan de haren uit of beet zichzelf. Heel erg om te zien. Meestal nam ik haar dan stevig vast en ging met haar in de gang op de grond zitten. (in onze gang staan de minste meubels, zijn er de minste prikkels) Ik zei of deed voor de rest heel weinig. Dit tot ze rustig werd. Achteraf was ze dan meestal uitgeput. (en ik ook). In die periode zijn we ook met risperdal begonnen. (die dempt de prikkels wat). Hierop is ze heel erg gebeterd. Wel is ze heel veel bijgekomen.
Nu is mijn dochter 14. Ze is heel slim qua leren, maar emotioneel is ze jaren achter. Ze valt sociaal steeds meer uit op school. (gewone onderwijs) Ik denk dat ze dit niet gaat blijven volhouden, maar voorlopig is er geen altenatief. Ze probeert “braaf” te zijn op school, maar steeds meer leerkrachten klagen over haar en ze krijgt dikwijls op haar kop. Klasgenootjes beginnen haar maar een “rare” te vinden, ze kan niet meer goed mee in de groep. Afgelopen week was de juf van de schoolbegeleiding heel boos op haar geworden. Ze zei dat ze zo veel voor haar deed, maar het hielp toch niet. Als ze nog met haar problemen bij haar wilde komen, moest ze dat eerst nog verdienen, daar moest ze maar eens diep over nadenken. Mijn dochter was helemaal in paniek. Als het nu niet gaat op school, kan ze nergens terecht. De vrijdagavond was ze zo overstuur dat ze geen lucht meer kreeg. We moesten met haar naar de dokter. Verder heeft ze de hele zaterdag en zondag dwangmatig “straf” geschreven. Straf die ze zichzelf oplegde. Ook nam ze soms mijn hand en dan sloeg ze zichzelf. IK doe zo mijn best, maar het lukt toch niet. Ook al zeg ik Sorry, ik kan het niet , ik doe het toch weer. Ik moet het verdienen … allemaal zinnetjes die ze tientallen keren opschreef. Zo kon ze haar gevoelens uiten, maar voor ons was het heel erg om te zien. Die juf had eens moeten kunnen zien wat ze allemaal teweegbracht met haar gefustreerde opmerkingen. Ik was zo boos ! Nu maar weer eens naar haar psychiater gaan. Vragen hoe we nu weer verder moeten. Dit was de eerste keer sinds 3 jaar dat ze zichzelf weer pijn had gedaan.
Susan ik snap jou reactie wel en niet jij schrijft hier iets over jou ervaringen als kind maar het zijn ouders van kinderen die reageren……als je snapt wat ik bedoel, dat ze wellicht niet reageren zoals jij wilt of zo …..misschien had je andere reactie's verwacht……..jou reactie is heel leerzaam maar gaat over een klein meisje en alle kids hier reageren en doen weer anders………want geen enkel kind is gelijk…
groet Judith
Misschien kun je met een beloningskaart werken, waar wanneer het kind iets goed doet een kruisje op word gezet. Waneer het stout is gaat het kruisje weer weg. Wanneer het kruisje is blijven staan krijgt ze na het eten een toetje of ze krijgt een snoepje oid en anders niet. Leg dan wel uit waarom wel of niet. Kinderen met een autismespectrum stoornis kun je over het algemeen best iets uitleggen hoor. Ze zijn anders niet achterlijk. Wanneer het kind echt vervelend is gewoon met kleren en al onder de koude douche. Leren ze het wel af. Voelen ze niks van.
Groetjes,
Milou 23 jaar PDD-NOS/ ADHD
Even onder een andere naam, maar ik ben het toch echt;
Ik probeer iets serieus te vertellen, om een beetje steun te vragen, maar daar wordt gewoon gigantisch overheen gelezen.
Niet om herrie te schoppen, maar het valt nu even heel erg op dat als ik vertel wat voor gigantische stappen ik de afgelopen weken genomen heb word ik de hemel in geprezen en ik ben zoooo dapper,
wil ik iets vertellen wat ik best heel moeilijk vind word het gewoon genegeerd.
Gelukkig zijn er meer fora dan dit en daar kan ik mijn ei wel kwijt en word het zonder meer serieus genomen. Beter nog; daar heb ik echt wat aan.
Sorry, maar dit prikbord kan me steeds minder helpen. Jammer….
Susan
31 PDD-nos
Suus nou moet jij ook goed lezen, het gaat hier om hun kind ….daar zijn ze als eerst mee bezig en jij geeft ervaring over jou kindertijd…………kan helpen maar zoals jij het nu zegt klinkt het alsof jij nog hulp wilt voor die periode ipv dat jij ze wilt helpen met hun kind………..ga er absoluut vanuit dat dit goed bedoeld is maar soms gaat het niet zoals je wilt………en bij iedere goede tip die je vanuit je hart geeft komt niet altijd een positieve reactie……..that's live………….helaas…………
je schrijft ook : Sorry, maar dit prikbord kan me steeds minder helpen. Jammer…."
maar je prikt hier ook om andere te helpen toch…….die hulp moet los staan van het oplossen van je eigen problemen lijkt me…..
gr Judith
heb jij zelf kinderen? of heb je het alleen over de ervaringen van jezelf………hier ook wel eens een keer een kind onder de koude douche gezet hoor maar dat was voor dat ik wist wat er mee was en voor dat ik een diagnose van mijn kids had, zou dat nu nooit meer doen.beter gezegd dat doe ik never nooit niet meer
gr Judith
