erfelijkheid

  • Thea

    Ik ben er ook van overtuigd dat autsme erfelijk is. Mijn man heeft Asperge en onze zoon pdd-nos.

    Zijn vader, heb ik maar 1 jaar meegemaakt, lang voordat ik wist dat er sprake van autisme bij mijn man was.

    Maar ik ben er eigenlijk wel zeker van dat hij ook asperge had. (kwartje is echt wel gaan vallen toen ik erover las)

    Volgens mij heeft mijn man als enige in zijn familie dit van zijn vader geerfd. Zijn broer en 2 zussen hebben nergens last van en hun kinderen en kleinkinderen ook niet.

    Toen ik 2 jaar geleden met mijn zoontje in de speeltuin was, raakte ik in gesprek met een oma. Haar kleinzoon had een vorm van autisme. Ze wisten niet precies waar het vandaan kwam want het was binnen de familie in directe lijn niet te achterhalen. Een uurtje later kwam opa er ook bij. Hij was even weg gegaan want hij vond het te druk in de speeltuin.

    En toen hij hoorde waar oma en ik over praatte ging hij naar kleinzoon. Wilde er niets over weten. Ik zei dat het mogelijk is dat het een generatie overslaat. Toen vertelde oma mij dat zij dit zelf eigenlijk ook dacht. Ze dacht dat kleinzoon het dus van opa had. Maar doordat het niet iets was wat meer in hun famillie voorkwam (3 andere zonen en kleinkinderen hadden niets) hadden ze nooit aan erfelijkheid gedacht, en er was bij opa ook nooit een diagnose gesteld.

    Zo zie je dus dat het binnen een familie generaties kan overslaan, maar ik blijf erbij dat het vroeg of laat erfelijk is.

    groetjes,

    Thea

  • Juut 03-02-08

    Dank voor je lieve woorden …. mijn moeder zei gisteren nog van tjee wat een pech toch die erfelijkheid etc etc en toen zei ik Mam autisme heeft ook zoveel mooie kanten, het je volledig overgeven aan een hobby, het trouw zijn en rechtvaardigheidsgevoel……….de eerlijkheid en puurheid van mijn jongens………….tuurlijk is een leugentje om bestwil goed maar ik denk dat er teveel leugentjes om bestwil gemaakt/gezegd worden………..vooral door de niet auti's…………ik kan oprecht zeggen dat ik super trots ben op mijn jongens………en dat de rest van de wereld ook maar eens mag kijken naar de goede kanten van autisme want die zijn er genoeg……….kijk ook naar jezelf Kay jij bent een voorbeeld daarvan………………..dus een beetje applaus voor jezelf………..groetjes Juut.

  • Juut 03-02-08

    hoi Thea ik denk wel dat er veel zijn die het niet willen weten……….het wel zien maar toch…….hier zit het al minimaal 4 generaties in de familie maar bij de eerst twee was diagnose niet mogelijk omdat die er pas sinds 1963 is………..en de een heeft het meer dan de ander………….ik zeg altijd heel bot zet tien mensen met het downsyndroom naast elkaar en je hebt 10 verschillende mensen zo ook dus met ASS………ik heb twee jongens met diagnose ze zijn verschillend maar het blijft ass……..goed het is aan een ieder om het te zien en in te zien en te begrijpen en dat is niet altijd makkelijk hoor………denk dat mijn vader het nooit echt geaccepteerd zou hebben en gelukkig hoeft hij dat niet meer omdat hij voor al dit gebeuren is overleden……die strijd heeft hij niet hoeven leveren/en ik dus ook niet……dingen gaan zoals ze gaan…….groetjes Juut

  • Thea

    Hoi Juut,

    Ik denk dat je wel gelijk hebt dat een hoop het niet willen weten. Schaamte misschien?

    Ik heb het er wel eens met mijn schoonzus overgehad.

    Zij geloofd niet dat mijn man asperge heeft. Er is ook nooit een diagnose gesteld bij hem, maar de ggz vermoedt dit.

    Ook dat hun Pa dit had geloofd zij niet. Mijn man zelf wil er ook niet aan. Hij ziet te veel verschillen bij hem en onze zoon. Maar ik weet wel beter, voor mij hebben ze beide Ass en inderdaad je moet ze beide anders benaderen.

    Maar er zijn ook heel veel overeenkomsten, alleen ziet mijn man en mijn schoonfamilie die niet.

    Ach, ik laat ze maar, misschien komen ze ooit tot inkeer als er weer een (klein) kind geboren word, en het blijkt dat die ook Ass heeft.

    groetjes,

    Thea

  • Juut 03-02-08

    Een hele mooie benadering want hoe harder je schopt of je gelijk wilt halen hoe verder ze zich terugtrekken………..laat ze zelf maar gaan nadenken en conclusies trekken………..gelukkig begint hier bij alle kanten (stief schoon en andere familie) de kwartjes te vallen dat maakt het allemaal wat makkelijker……….groetjes Juut

  • sonja144

    Bij ons zit het ook duidelijk in de familie. Eerst is mijn oudste zoon gediagnostiseerd (PDD_NOS en ADHD). Daarna werd duidelijk wat mijn vader toch “mankeerde”. Toen werd duidelijk dat mijn jongste dochter “ook iets had”, dus PDD-NOS met ADHD kenmerken. Ikzelf werd tegelijkertijd gediagnostiseerd en bleek ADHD te hebben. Bij mijn neefje is kortgeleden ook PDD-NOS geconstateerd. Mijn nichtje van mijn andere broer zit nu in de molen om ook te achterhalen wat er met haar aan de hand is, vermoedens hebben we al. En dan al die aparte trekjes bij zowel mijn broer en zus.. En dan zeggen ze dat het niet erfelijk is????

  • sandra

    kwam hier vroeger vaker,nu alleen soms mee lezen.

    Deze discussie of conclussie zelfs vooroordeel (waar de meeste hier en ik ook zo tegen vechten) is er al vaker geweest.

    Ik gaf toen aan dat het NIET altijd erfelijk is.

    Het is in onze beide families niet (en straks weer niet reageren dat ik ontkenningsfase zit en de ogen sluit) dit is uitgebreid onderzocht!

    Bij ons kind (kern/klassiek autist) komt het simpelweg doordat hij meervoudig gehandicapt is na een herseninfarct hierdoor hebben zijn hersenen (ook zijn lijf) een flinke opdonder gehad.

    En na vele onderzoeken in oa Sofia,Herlaarhof en UZA (antwerpen) komt het bij hem puur door alle hersen beschadigingen.(en dat zijn er heel wat)

    Dit was ook 1 van de redenen waarom ik niet meer prikte hier voelde totaal geen begrip.

    En als ik topic lees wordt ik zo verdrietig juist jullie zouden beter moeten weten dan oordelen en begrip moeten kunnen opbrengen dat er toch ook nog andere “oorzaken” kunnen zijn!

    Gr. van de mama van de grootste bikkel,kanjer van de wereld

  • tassie

    Gr. van de mama van de grootste bikkel,kanjer van de wereld

    Je laatste zin heb ik even gekopieerd, want zo is het maar net!!!!!

    Jij mag, net als elke andere ouder trots zijn op je kind..of het nou komt door een erfelijke belasting, of door andere dingen…het maakt in feite niets uit he.

    Hier bij mij, is er wel sprake van enerzijds erfelijke belasting, maar daarnaast ook van een hersenafwijking. Dus ja, autisme kan meerdere oorzaken hebben.

    Ik denk niet dat het de intentie is van de schrijvers om jouw daarmee een ongehoord gevoel te geven, juist niet!

    Meer dat er ook een erfelijke belasting kan zijn, dat het vanuit meerdere generaties kan komen.

    Het is geen oordeel, trotse mama, puur een stuk inzicht in….begrip voor …..en niet om daarmee jouw gevoel en trots uit te wissen.

    Ik hoop dat je dat ook kan snappen.

    Warme groet van een mede-trots moeder!

  • Juut 03-02-08

    Hoi Sandra dit stukje heb ik alleen geschreven naar aanleiding van bericht dat mijn neef in australie ook autisme heeft………ik zal nooit zeggen dat het “alleen” maar erfelijk is en dat er geen andere factoren kunnen zijn…….In mijn familie is het heel lang niet bespreekbaar geweest en ja ik zou echt willen dat er meer onderzoeken komen om te bepalen waar het zit hoe het komt etc etc……..omdat erfelijkheid nog steeds een redelijk groot taboe is en het bij ons in de familie overduidelijk erfelijk is………..en daar wordt ik niet vrolijk van…………want ik wordt er ook dagelijks mee geconfronteerd dat mijn 2 jongens het van mij hebben………..nee schuldgevoel heb ik niet meer…………ik wist het toen nog niet toen ik de jongens kreeg………maar na een miskraam na de jongste is dan ook het moeilijke besluit gekomen dat er niet nog een derde komt/kwam omdat bij de jongste het autisme ook al zichtbaar was en een derde kind met autisme zou voor ons teveel zijn……..en geloof dit is een van de moeilijkste beslissingen geweest die ik tot nu toe heb moeten maken……

    groetjes Juut

  • sandra

    Die beslissing nemen is verschrikkelijk,daar weten wij alles van.

    Na onderzoek bleek dat ik een bacterie/virus in mijn lijf heb wat het herseninfarct heeft veroorzaakt met alle gevolgen van dien waardoor onze zoon mvg is.

    En we waren/zijn zo blij met zijn geboorte na 2 miskramen en toen nog 10 jaar wachten.

    Als ik alles van te voren had geweten denk ik niet dat ik er aan begonnen was.

    Hou superveel van hem hoor!!!!!!! Hij is mijn leven!

    Maar zijn toekomst vind ik verschrikkelijk,als hij volwassen is funcioneerd hij op het niveau van een 7 jarige dus wat kan hij gaan doen?

    Wordt later dus toch een instelling.En juist door de extra beperkingen zoals kern-autist,epilepsie,het lage iq enz enz wordt het nog moeilijker.

    Het is gelukkig een heel vrolijk ventje,een echte vechter daarom is hij ondanks alles al zo ver gekomen.

    Ik wilde ook graag nog een kindje maar de kans was zo groot dat dezeook een infarct zou krijgen dat we het niet meer aan durfde.

    Nu kunnen we onze zoon de beste kansen en zorg geven en het had nog veel erger kunnen zijn.

    Veel verdriet van gehad.

    Je hele toekomst verandert,nooit geen kans om opa/oma te worden,je hele leven lang weten dat je moet zorgen en vechten.

    Geen werk meer,vele dingen niet meer kunnen doen omdat het niet samen gaat met hem.

    Maar als hij dan uit school komt en zegt mama ik heb je zo gemist,ik hou van je dat is dan toch het mooiste wat er is.

    Maar als ik dit van te voren wist zeg ik eerlijk weet niet of ik het dan nogeens zou doen.

    Sterkte Juut met alles!

    gR.Sandra