autisme.startpagina.nl

psychotisch of verwerking?

  • Anonymous avatar

    marina

    Volgens de psychiater die met hem gepraat heeft, is onze zoon op het ogenblik niet psychotisch, maar is hij alleen wat uit zijn evenwicht omdat hij pas te horen heeft gekregen dat hij autisme heeft. Ik twijfel er aan. Tegen ons zegt hij in ieder geval dingen die mij niet gezond in de oren klinken. Hij denkt in de gaten gehouden te worden, is er van overtuigd dat er iets in zijn thee gedaan is, heeft heel warrige telefoongesprekken met ons en kan dan niet duidelijk zeggen waar hij voor belt, hij zoekt weinig contakt met ons tegenwoordig en denkt dat hij gedood wordt als hij vertrouwelijke verhalen doorvertelt. Als we hem eenn tijdje er over laten praten, merk je wel dat hij meer in de werkelijkheid terugkomt, maar je blijft wel merken dat er iets niet klopt. Heeft iemand op het forum ook wel eens iets dergelijks mee gemaakt met een volwassen kind die autisme heeft?

    Groeten Marina

  • Anonymous avatar

    Juut 03-02-08

    Hoi Marina moeilijk hoor ik heb een bijna volwassen zoon van 20 maar dit soort dingen heeft hij nog nooit gehad hoor en dit klinkt mij ook niet als autistisch in de oren maar eerder de kant van schizofrenie of zoiets dergelijks………toen hij kleiner was heeft hij wel erge driftbuien gehad en dan gaf hij aan dat hij stemmen in zijn hoofd had maar dat is echt tijdens een giga uitbarting geweest en maar 1 of 2 keer voorgekomen…………maar dat is ook al meer dan 8 jaar geleden…….snap overigens niet dat de psychiater dit zo afwimpelt hoor…….nou heel veel succes ermee

    gr Juut

  • Anonymous avatar

    Suus75

    Hallo Marina,

    Mijn broer heeft Asperger en ik herken een deel van de dingen die je schrijft.

    Vlak voor hij gediagnosticeerd werd, woonde hij ook (sinds kort) op zichzelf en werd de wereld ineens erg groot en beangstigend voor hem.

    Hij blowde ook wel regelmatig, maar daarnaast werd steeds duidelijker dat hij de “grote” wereld maar moeilijk kon hanteren en al helemaal de verwachtingen die de omgeving van hem had waren voor hem niet te handelen.

    Mede herdoor ging hij “liegen” (ik noem het eigenlijk “overlevingsliegen”) en raakte hij verstrikt in zijn eigen “leugens” werd hij steeds onrustiger en bij vlagen ook agressief en onbereikbaar.

    Op een dag “knapte” hij, dacht hij stemmen te horen en was hij volledig in paniek.

    Uiteindelijk bij de huisarts terecht gekomen en hij gaf aan dat hj dacht dat mijn broer schizofreen of depressief was en wilde hem medicijnen voorschrijven.

    Mijn broer gaf toen duidelijk aan dat hij dacht dat dat niet het probleem was.

    Toen is hij bij GGZ terecht gekomen en uiteindelijk gediagnosticeerd met Asperger en ook zodoende begeleid. Hij kreeg meer en meer grip op zichzelf en op de wereld en de mensen die belangrijk voor hem waren kregen meer zicht op hoe hem tegemoet te treden en te helpen de wereld begrijpelijker en overzichtelijker voor hem te maken.

    Vandaag de dag ontdekt hij nog steeds (en wij met hem) wat voor hem belangrijke “triggers” zijn waardoor hij onrustig wordt en waarin hij zichzelf geneigd is te verliezen en waardoor hij het contact met de belangrijke mensen om hem heen verliest.

    Dit blijven vaklkuilen, maar al doende wordt hij en worden wij er steeds beter in.

    Wat ik dus wil zeggen is dat de wereld en de daaraan gekoppeldeverwachtingen misschien te groot, onduidelijk en bedreigend voor hem zijn en hij daardoor “psychotische” signalen afgeeft.

    Ik hoop dat jullie in staat zijn het contact met hem te blijven houden en een hulpverlener zullen vinden die zowel hem als jullie handvaten kan geven et deze situaties om te gaan.

    Sterkte!!!!

  • Anonymous avatar

    marina

    Bedankt voor je reactie Juut.

    Onze zoon heeft van te voren tegen ons gezegd dat hij bovenstaande gebeurtenissen niet zou vertellen aan de psychiater, dus ik ben niet verbaasd dat dit er uit komt. Maar daar sta je dan! Ook op zijn werk waren ze hogelijk verbaasd dat dit gezegd is, want de maatschappelijk werkster had vele signalen ontvangen die wezen op meer dan verwerkingsproblemen begreep ik van onze zoon die dat vertelde in een helder moment. Toen ik het vanmorgen via een telefoongesprek hoorde, heb ik er op aangedrongen dat het nog een keer goed uitgezocht moet worden met de psychiater erbij, maar ze zeggen daar niet de middelen voor te hebben. Ik moet al erg blij zijn dat ze vorige keer opgepakt hebben dat onze zoon iedere week met een psycholoog gaat praten.

  • Anonymous avatar

    Pma

    Hoi Marina,

    Eerst: wat een lief stuk schrijft Hatseflatsieover haar broer….! Marina, ik begrijp je paniek, het is echt zo moeilijk dit. Mijn zoon is 19 jaar en heeft autisme en een verstandelijke beperking. Dat maakt even niet uit de verstandelijke beperking. Maar hij is ook volkomen door de war geraakt (zei dat hij stemmen in zijn hoofd had en werd soms heel boos en vluchtte) en sommigen zeggen dat het psychotisch is (ik vond het ook) maar anderen zeggen weer: welnee het is gewoon een autist die overvraagd is. Dan raakt op een gegeven moment het hoofd vol. Dat komt heel veel voor bij mensen met autisme heb ik me laten vertellen. Dus daarom is het stuk van hatseflatsie ook zo goed. Het komt vooral voor als men overvraagd wordt en het leek of mijn zoon veel meer aan kon dan hij kon.Dat kon hij ook tot het allemaal teveel werd. De vraag is nu waar je het moet zoeken en bij wie. Jij schreef in een post dat jouw zoon opeens allemaal vrienden had. Misschien is dat wel overvragen van hem, die vrienden. Hij is in elk geval erg achterdochtig en ook bang. Allereerst lijkt het me heel belangrijk om met iemand met veel verstand van Asperger te praten. Of heeft die psychiater veel verstand van Asperger? Heel veel psychiaters begrijpen er niets van en het is zaak dat hij naar een goede gaat. Hopelijk wil hij dat. Moeilijk voor jou dat jullie zoon al 35 is en geen kind meer en dat hij het zelf ook moet willen. Wat zou jij willen dat hij deed?

    Hatseflatsie ik heb nog een vraag voor jou: wat hebben jullie gedaan om de wereld begrijpelijker en overzichtelijker te maken voor je broer? Marina heel veel sterkte. Als je een keer wil bellen of privemailen laat het me weten.

    Groet, Pauline

  • Anonymous avatar

    Pma

    Marina lees nu net pas je nieuwe mail. Heeft die psycholoog in elk geval verstand van autisme? In deze maatschappij moet je een gevaar voor jezelf of voor een ander zijn voordat er echt ingegerepen wordt.

  • Anonymous avatar

    Juut 03-02-08

    Hoi dat overlevingsliegen ken ik wel hoor van mijn broer, weet ook niet of hij inmiddels diagnose heeft of niet…….ook was er bij hem jaren niks bekent behalve dan dat hij “moeilijk” was en niet met geld kon omgaan (waarom zou je huur betalen etc) na de diagnose van mijn oudste vielen er in de fam de nodige kwartjes van herkenning ……..wel fijn dat je broer zich laat helpen ……..hier heeft het jaren geduurd voordat mijn zus een beetje grip op hem had en dat hij dingen ging regelen…….(automatische incasso etc etc) mijn broer ik kan ik niet meer helpen maar voor mij is het helaas wel een voorbeeld dat ik niet wil dat het met mijn jongens ook zo gaat……..dus dat zelfstandig wonen zal ook nog wel effe duren en dan nog zal ik over bepaalde zaken controle houden (met name financieel) dit gaat overigens vrijwillig hoor dus hij staat niet onder curatele of zo…….goed ben ook bij dat er tegenwoordig steeds vroeger een diagnose komt dat maakt het voor de ouders vaak makkelijker te begrijpen maar ook voor het kind zelf………

    groetjes Juut

  • Anonymous avatar

    marina

    Pauline en Hatseflatsie,

    Ik ben erg blij met jullie mails. Ik denk ook inderdaad dat het wel klopt wat jullie zeggen. In een andere mail heb ik al laten weten dat onze zoon eerst verhuisd is. Daarna kreeg hij bij toeval in zijn nieuwe omgeving veel meer vrienden. Die wilden ook wat met hem ondernemen b.v. wat drinken in een cafe. Hij heeft op zijn werk verteld dat hij autisme had, ging ook groepsavonden bijwonen om beter met autisme om te kunnen gaan, hij ging sporten, naar de film, enz. (want hij had nu veel meer vrije tijd, waar hij in het begin ook weer geen raad mee wist. )En dan de uitslag van het onderzoek, waar uit kwam dat hij klassiek autisme heeft. (niet Asperger dus) Dat heeft er behoorlijk in gehakt. Voor die tijd verliep zijn leven rustiger. Hij ging om 6 uur in de morgen naar zijn werk tot 20.00 uur zeker en daarna was het bijna al tijd om naar bed te gaan. Het weekeinde zat hij geheel uitgeteld op de bank. Psychisch voelde hij zich zelden in orde en dat legde een grote druk op mij. Want ik was ongeveer de enige waarmee hij over zijn klachten praattte. Hij was altijd zoekende.

    Ik hoop van harte dat het komt door het overvragen, zodat het tijdelijk is. Ik weet het niet. Wat jullie zeggen klinkt heel aannemelijk, maar een spychose voor mij ook. Ik weet niet of de psychiater mensen die autisme hebben begrijpt. Geen idee. Over de laatste vraag ga ik nog even nadenken Pauline.

  • Anonymous avatar

    Pma

    Marina.

    Ik zal ook nooit weten wat het nu is…of het nu psychose is of niet. Maar het blijkt nu wel dat de aanpak en begeleiding beter helpt dan de aniti¨psychotica . die ook verminderd worden. Zoals Hatseflatie schrijft, eerst het leven weer geordend krijgen met minder prikkels misschien.Maar hoe dat te doen, als er geen intensieve begeleiding is? Heeft hij gewoon een baan of is het een baan met begeleiding? Het enige wat ik kan bedenken is dat de mensen die met hem te maken hebben in begeleiding (als die er zijn) samenkomen met hem en een plan opstellen met rust en overzicht weer. Verhuizen en een nieuwe plek en veranderingen kunnen ook wel zeker ontreddering veroorzaken. Het is eigenlijk een wonder dat hij zo lang zonder diagnose is geweest….Maar welbeschouwd is het zo dat ouders toch het beste kunnen inschatten wat er is, en als jij het psychotisch noemt dan zal het wel zo zijn. En dan moet er hulp komen , en ik zou het gewoon afdwingen bij de psychiater. Maar wel bij iemand met verstand van zaken. Maar misschien ter geruststelling als de hulp niet komt zoals je wil: Ook psychoses gaan vanzelf meestal over. Als hij maar niet iets gaat doen wat hem in gevaar brengt. En als dat wel zo is of lijkt dan moet je gewoon aan alle bellen trekken. Dat is je recht. Ik heb dit geleerd met een (overigens fantastische) man die cyclisch psychotisch was en waar ik 13 jaar mee getrouwd ben geweest. (dat is al 17 jaar geleden) Ik wilde niet achter zijn rug de psychiater bellen. Dat voelde ik als verraad. Maar dat heb ik afgeleerd, want ik zag het eerder aankomen dan hij (aan zijn ogen) en dan slikte hij een tijdje medicijnen en dan ging het weer weg. Achteraf denk ik ook dat hij autistisch was. Heel veel sterkte. Komt vast goed. Groet Pauline

  • Anonymous avatar

    Pma

    Nog een opmerking die belangrijk is: Slaapt hij? Mensen die echt in een psychose zitten slapen echt niet. Aldus de psychiaters en ook was dat het eerste wat Martine Delfos mij vroeg toen ik met haar over mijn zoon sprak.